Kategoria: Aktualności KPK

Możemy już potwierdzić, że przedwiośnie zawitało do Kozienickiego Parku Krajobrazowego. Zwiastunem przedwiośnia jest Śnieżyczka przebiśnieg  (Galanthus nivalis L.).

Przebiśniegi są jednymi z najwcześniej zakwitających roślin. Jak nazwa wskazuje, często wyrastając przebijają się przez pokrywę śniegu. Pojedyńcze, pachnące białe kwiaty zwisają na szypułce. Płatki kwiatu reagują na zmianę temperatury. W dni pochmurne o niskiej temperaturze ściskają się na noc chroniąc w ten sposób  słupek i pręciki.

Zaobserwowane przez nas przebiśniegi na siedlisku grądu w rez. Zagożdżon.

https://www.youtube.com/watch?v=SLdz63d_hYc

Przełom lutego i marca stanowi okres godowy sów. Najwcześniej do lęgów, bo już w lutym, przystępuje puchacz i puszczyk. W tym okresie sowy wykazują znaczną aktywność głosową. Dlatego też, właśnie na ten czas organizowana jest ogólnopolska akcja „Noc Sów”.

W tym roku bohaterką tego wydarzenia jest płomykówka Tyto alba. Jest to gatunek synantropijny, występuje zarówno w krajobrazie rolniczym jak i w siedzibach ludzkich. Warunkiem osiedlenia się płomykówki jest bliskość występowania terenów otwartych: łąk, pastwisk, gruntów ornych. Początek nawoływań przypada na 6-8 tygodni przed złożeniem jaj. Ptaki odzywają się po całkowitym zapadnięciu zmroku. Poza okresem lęgowym odzywają się sporadycznie.

Na założenie gniazda samica wybiera miejsca silnie zacienione, najczęściej są to wieże i strychy kościelne, wieże ratuszowe, stodoły a także gołębniki. Jaja składa bezpośrednio na gołym podłożu, z dużą ilością wypluwek. Ponieważ jaja składane są w odstępach 1-3 dni klucie piskląt jest nierównoczesne. Samica może zwiększyć przerwy w składaniu jaj ze względu na czynniki zewnętrzne.

Płomykówka jest gatunkiem, którego głównym składnikiem pokarmowym ( w ok. 80 %) są gryzonie: myszy, norniki, szczury. Poluje z zasiadki jak i lotem patrolowym tuż nad ziemią. Dzięki dobrze rozwiniętej szlarze zbierającej fale dźwiękowe, potrafi bardzo precyzyjnie określić położenie ofiary, nawet w całkowitej ciemności. Wylot młodych następuje po 50-55 dniach a opieka rodzicielska po wylocie trwa jeszcze od 3 do 5 tygodni.

Największym zagrożeniem dla populacji płomykówki są remonty budynków, głównie uszczelnianie otworów wlotowych. Ponieważ płomykówka potrzebuje obszarów z niską roślinnością, zmiana sposobu użytkowania gruntów rolnych, przekształcanie pastwisk w ugory, również sprzyja zmniejszaniu się liczebności tego gatunku.

Nasze działania w ochronie płomykówki powinny być ukierunkowane na umożliwieniu jej dostępu do budynków, w których mogłaby wyprowadzić lęgi. Pomocne tu mogą być specjalnie skonstruowane budki.

Sowom, ze względu na tajemniczy i skryty nocny tryb życia, bardzo często przypisywano złe moce. W starożytnych Chinach uważano natomiast, że płomykówka potrafi zapobiegać pożarom. Dlatego też w domach budowano wieżyczki i umieszczano w nich rzeźbę tej sowy.

Płomykówka jest piękną i niezwykłą sową. Jej przerażający głos, skrzeczący jakby kogoś mordowano, usłyszany w nocy może przestraszyć. Poznając bliżej jej zwyczaje bardziej będziemy skłonni działać na rzecz jej ochrony.

Zapraszam na stronę  www.nocsow.pl stowarzyszenia Ptaki Polskie, koordynatora akcji, która w tym roku ma charakter bardziej spotkań indywidualnych i zdalnych, do poznania biologii i głosów naszych sów.

Zapraszam do obejrzenia krótkiej prezentacji zdjęć płomykówki.

https://www.youtube.com/watch?v=fCh9gyyb1w8&t=2s

Tegoroczna śnieżna zima jest okazją do łatwego wyszukiwania tropów i śladów zwierząt oraz nauki do ich rozpoznawania.

Na śniegu możemy zauważyć bardzo dobrze odciśnięte racice zwierząt kopytnych. Częstymi śladami, po których możemy rozpoznać gatunek są odchody i ślady po żerowaniu.

Zapraszamy na krótki film pokazujący jak w terenie możemy rozpoznać ślady i tropy jelenia.

https://www.youtube.com/watch?v=LgWcoHNX_Gc

Internetowy konkurs z cyklu „Przyrodnicze łamigłówki z Kozienickim Parkiem Krajobrazowym” został rozstrzygnięty.

Laureatem łamigłówki nr 7 został Przemysław Tabor – uczeń z Publicznej Szkoły Podstawowej im. Jana Kochanowskiego w Jaroszkach.

Serdecznie gratulujemy !

Niebawem ogłoszona zostanie przyrodnicza łamigłówka nr 8.

Upominek dla laureata 🙂

W  książeczkach dla dzieci gile nazywane są zimowymi gośćmi. Tymczasem są to lokalnie dość liczne ptaki lęgowe, preferujące jednak zaciszne bory z dużą domieszką świerka. Łatwo przeoczyć gila w rewirze lęgowym, za to zimą stadka dają się obserwować z bliska, bo pojawiają się nawet w ogrodach.

Gil jest bardzo pięknym łuszczakiem, a to oznacza, że posiada krótki, gruby dziób, którym wydobywa z łupinek pyszne nasiona.

Fot. Sławomir Wąsik

Jego dieta w ciągu roku zmienia się, ale podstawą są zawsze nasiona dziko rosnących roślin, a wiosną także ich pączki. W sezonie lęgowym również preferuje owady. Gniazda gile starają się budować na drzewach iglastych, wybierając tereny położone blisko rzek i jezior. Zbudowane są one  z drobnych patyczków, mchów, suchych traw, korzonków, tworząc czarkę. Samica składa zwykle 5 pięknie jasnoniebieskich jaj z drobnymi plamkami. Barwy jego upierzenia przyciągają uwagę niemal wszystkich obserwatorów, a zwłaszcza amatorów zimowego dokarmiania ptaków. Samiec posiada charakterystyczny pomarańczowy kolor policzków oraz pierś natomiast grzbiet obfituje w kolorystykę niebiesko szarą. Czubek głowy w kolorze czarnym, kuper biały i długi niebiesko czarny ogon. Samica ubarwiona jest nieco mniej kontrastowo. Upierzenie jej gardła, piersi i brzucha jest jasno szarobrązowe.

Na terenie Polski gil znajduje się pod ścisłą ochroną gatunkową.

Wanda Chotomska

„Gile”

Przyleciały gile nawet nie wiem ile
Przyleciały gile, a tu śniegu tyle
Cała jarzębina śniegiem oblepiona…
– Co będziecie jadły?
– Nie kłopocz się o nas
Znajdziemy pod śniegiem korale jarzębin
A ty idź do domu, bo się tu przeziębisz.

Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmu pt. „Goście z czerwonym brzuszkiem”

https://www.youtube.com/watch?v=FfnScHzt3GE

Źródło: A.G Kruszewicz „Ptaki Polski”, Ptaki Leksykon, E. Bezzel