ul.Sułkowskiego 11
05-400 Otwock tel./faks
22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

Siecień 134
09-411 Biała tel.
24 231 12 73 e-mail: p.pietrzak@parkiotwock.pl

ul. Instytutowa 10, Żabieniec
05-500 Piaseczno tel./ fax.
22 754 51 00 e-mail: chojnowskipark@parkiotwock.pl

ul. Radomska 7
26-670 Pionki tel./fax.
(48) 612 34 41 e-mail: kozienickipark@parkiotwock.pl

ul.Sułkowskiego 11
05-400 Otwock tel./faks
22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

Kaliska 93
07-130 Łochów tel./fax.
(25) 644 13 71 e-mail: npk@parkiotwock.pl

DSC07783
_DSC3558
_DSC7934
_DSC4379
_DSC2275
w_kuchta (3)
DJI_0264
SONY DSC
SONY DSC
_DSC2145
DSC00151
DSC_0648
Samiec-na-kwiatach-krwawnicy-fot.-KK-19.07.29
Bartek Jakubowski, Rezerwat przyrody Na Torfach, 28 września 2019r
bocian bialy piskle2023 07
DSC01103_MS_dolinajeziorki
Borowiec 01
DSC_0042
IMG_20160715_120942
image0000001004 (002)
IMG_20170714_131236-EFFECTS
4k.00_00_01_19.Still004
iR
PlayPause
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow
Mazowiecki Zespół
Parków Krajobrazowych
404

Strona nie została znaleziona. Przejdź na stronę główną

STRONA GŁÓWNA

Kategorie
Aktualności NPK

Wrak parowca w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym

Niski poziom wody na rzece Bug odsłania różnorodne obiekty i obszary, które zwykle są zalane. Na granicy Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego pomiędzy miejscowością Płatkownica w gminie Sadowne, a miejscowością Bojany w gminie Brok spoczywa wrak parowca. Był to polski statek pasażerski, prawdopodobnie wybudowany w 1895 roku w stoczni w Elblągu dla Płockiego Towarzystwa Żeglugowego. Podczas I wojny światowej Rosjanie zmobilizowali do swojej flotylli wiślanej kilkadziesiąt statków parowych. Miały one pełnić służbę jako transportowce wojskowe na Wiśle. Najprawdopodobniej w czasie wycofywania się Rosjan z terenu Królestwa Polskiego parowiec został ostrzelany lub wpłynął na mieliznę i zatonął. Pojawił się latem 2015 roku co wzbudziło dużą sensację wśród mieszkańców obu gmin.

Kategorie
Aktualności NPK

Warsztaty Medialne z Kamerą na Mazowszu: Edycja: Dwór w Dąbrowie

Projekt został zrealizowany przez Życie Siedleckie (tygodnik lokalny) przy współpracy z Samorządem Województwa Mazowieckiego, dzięki któremu możemy wzmocnić kompetencje cyfrowe seniorów, promocję dziedzictwa kulturowego regionu oraz budowanie aktywnej i zaangażowanej społeczności.

W dniu 26.06.2025 r. podczas trwania warsztatów medialnych z „Kamerą na Mazowszu: Dwór w Dąbrowie”, wzięliśmy udział w prezentacji Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych reprezentując Nadbużański Park Krajobrazowy. Dąbrowa jest bramą do Nadbużańskiego Paru Krajobrazowego, tutaj zaczyna się otulina Parku w jego fragmencie p.n. Enklawa Korczewska.

Warsztaty organizowane przez lokalną gazetę Życie Siedleckie były okazją do przekazania wiedzy o chronionej przyrodzie NPK – chronionych roślinach i zwierzętach, a także o rezerwatach, rzekach i zabytkach w Enklawie Korczewskiej.

Fot. Życie Siedleckie

https://zyciesiedleckie.pl/pl/fotorelacje/oficjalnie/warsztaty-medialne-z-kamera-na-mazowszu-edycja-dwor-w-dabrowie/3379,53

https://zyciesiedleckie.pl/pl/fotorelacje/oficjalnie/seniorzy-z-mazowsza-odkrywali-cyfrowy-swiat-i-tradycje-regionu/3388,1

 

Kategorie
Aktualności NPK

Przydrożne skarby w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym

Ważna rolę w Nadbużańskim Krajobrazie stanowią pobocza dróg czyli teren pomiędzy łąkami, polami, a drogami. Do czasu ich wykaszania stanowią siedlisko wielu cennych krajobrazowo roślin.

Koszenie poboczy dróg to zabieg utrzymania dróg, który polega na ścinaniu rosnącej trawy i innej roślinności na pasach przylegających do jezdni. Celem koszenia jest zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego, poprawa widoczności dla kierowców, a także utrzymanie estetyki pasa drogowego. Obowiązek koszenia poboczy spoczywa na zarządcy drogi, którym może być gmina, powiat lub województwo, w zależności od kategorii drogi.

Na granicy otuliny parku z drogą krajową nr 62 możemy spotkać ogrodniczą odmianę arcydzięgla o nazwie litwor.

Dzięgiel litwor, arcydzięgiel litwor (Angelica archangelica L.) od 2014 roku objęty jest w Polsce ochroną częściową. W latach 1983–2014 ten gatunek rośliny znajdował się pod ścisłą ochroną, z powodu wykopywania go w celu pozyskania surowca zielarskiego. Rozpowszechnienie jego uprawy w ogródkach zapobiegło niszczeniu stanowisk naturalnych.

Pszeniec różowy (Melampyrum arvense) to trująca roślina jednoroczna z rodziny trędownikowatych. Ta barwna roślina z różowo zabarwioną przysadką i żółto-różowymi kwiatkami jest półpasożytem. Rośnie na polach, murawach, przy drogach, w miejscach suchych i nasłonecznionych. Występuje w Europie i Azji. W Polsce rośnie w rejonach zachodnich i południowych, a centralnej części jest bardzo rzadki.

Siedliskiem pszeńca są gleby zasadowe. Porasta pobocza dróg, miedze lub pastwiska. Jego żywicielem jest każda roślina motylkowa: łubin, koniczyna, wszystkie gatunki żarnowca czy szczodrzeńca (rośliny, których kwiaty zbudowane są z żagielka i łódeczki).

Podczas zabiegu utrzymania dróg lub rekultywacji żwirowni jest przypadkowo niszczony przed wysiewem nasion.

Opracował: tekst i zdjęcia M. Dolota.

Literatura:

  1. Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2011, s. 188.
  2. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 59
Kategorie
Aktualności MZPK Aktualności NPK

Światowy Dzień Węża 2025

Do najbliższego Światowego Dnia Węża obchodzonego 16 lipca zostało już tylko kilka dni. Ale już dzisiaj warto zastanowić się czy potrafimy szybko i bezbłędnie rozpoznać wszystkie krajowe gatunki? Pamiętajmy, że nieuzasadniona zła reputacja o tych gadach ma daleką historię, a także brak edukacji zapewne nie raz przyczynił się do ograniczenia liczebności tych zwierząt.

W Polsce można spotkać cztery gatunki węży: zaskrońca zwyczajnego Natrix natrix, żmiję zygzakowatą Vipera berus, gniewosza plamistego Coronella austriaca  i węża Eskulapa Zamenis longissimus. Wszystkie gatunki węży na terenie naszego kraju podlegają ścisłej ochronie gatunkowej. Na obszarze Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego występują trzy pierwsze wymienione gatunki – nie występuje jedynie wąż Eskulapa. Tylko żmija zygzakowata jest jadowita. Pozostałe gatunki są niejadowite i nie stanowią zagrożenia dla ludzi. Miejmy jednak na uwadze, że poza typowym umaszczeniem tego gatunku, gdzie na grzbiecie występuje zygzak tzw. „wstęga kainowa” spotkamy osobniki melanistyczne w kolorze czarnym. Najliczniejszym gatunkiem jest zaskroniec, który zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycznym żółtawym plamom „za skroniami”. Ciekawostką jest, że zaatakowany zaskroniec broni się, często udając martwego. Wypuszcza przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić potencjalnego drapieżnika

Największym zagrożeniem dla lokalnych populacji węży jest zanik i degradacja siedlisk, głównie na skutek działalności człowieka, wypalanie traw  jak i nadal występujące bezmyślne zabijanie ich przez ludzi. Niestety „najlepszym” tego przykładem jest mylenie gniewosza plamistego ze żmiją zygzakowatą, co skutkuje niepotrzebnym zabijaniem tego węża. Na grzbiecie u gniewosza plamistego wzdłuż środkowej linii występują 2 lub 4 rzędy plam przypominające zygzak żmii. W przeciwieństwie do żmii źrenica gniewosza jest okrągła, a nie pionowa i jest to najlepsza cecha do odróżnienia od siebie tych gatunków.

Tekst i zdjęcia M. Wiśniewski

 

Kategorie
Aktualności NPK

Kwieciste pola i łąki w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym

Obecnie jesteśmy już po przesileniu letnim  (czerwcowym). Jest to moment, w którym Ziemia przekracza szczególny punkt na swojej orbicie w  nocy z 21 na 22 czerwca (ostatni dzień wiosny i pierwszy  dzień lata). Jest to szczególny moment w roku kiedy  dzień jest najdłuższy, a noc najkrótsza. Najdłuższy dzień w roku i słoneczna zazwyczaj pogoda umożliwia spacery wśród pól i łąk Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego i podziwianie uroków przyrody.  Tylko raz w roku przyroda odsłania  swoje kolorowe oblicze.

Człowiek uprawiając rośliny czyli zboża, ziemianki, rzepak stara się, aby ich plony były jak najwyższe. Wykonuje na nich opryski i stosuje nawozy przez co rośliny uprawne rosną szybciej i są jednolite. Pozostałe rośliny nazywa chwastami, które zmniejszają plon i zanieczyszczają ziarna. Nazwa „chwasty” ma zatem dla rolników negatywne znaczenie.

W Nadbużańskim Parku Krajobrazowym i jego otulinie takie dodatkowe rośliny na polach, na których zaniechano oprysków mają duże znaczenie krajobrazowe oraz są bazą pokarmową dla zapylaczy. Jednym z nich jest kąkol.

Kąkol polny (Agrostemma githago) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych. Pochodzi z zachodniej i środkowej Azji, południowej Europy i północnej Afryki. Został szeroko rozprzestrzeniony wraz z uprawami zbóż, w których rośnie jako chwast. W przeszłości był pospolity, stwarzał problemy jako roślina trująca (powodował masowe zatrucia). Współcześnie staje się coraz rzadszy i wymaga ochrony. Dlatego też  uprawiany jest jako roślina ozdobna. W przeszłości wykorzystywany był także w ziołolecznictwie ludowym i odgrywał pewną rolę w obrzędowości ludowej. Gatunek niegdyś będący pospolitym chwastem upraw zaczął zanikać i stał się rzadki w Europie Zachodniej w latach 1910–1960. Także w Polsce jest coraz rzadziej spotykany. W 2016 został umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT – gatunek bliski zagrożenia. Przyczyną ustępowania gatunku było przede wszystkim skuteczniejsze czyszczenie nasion siewnych, ale też powszechne nawożenie pól i stosowanie herbicydów.
Szelężnik mniejszy (Rhinanthus minor) – gatunek rośliny z rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). W Polsce jest rozpowszechniony w znacznej części kraju. Jest ważnym biocenotycznie składnikiem łąk i muraw, ponieważ jako półpasożyt traw ogranicza ich rozwój, ułatwiając wzrost innym gatunkom kwiatowym. Z tego powodu jest kluczowym składnikiem odtwarzanych łąk, stosowany jest przy zakładaniu tzw. łąk kwietnych. Roślina wykorzystywana bywa jako lecznicza. Głównymi zapylaczami są trzmiele i trzmielce, a według niektórych autorów kwiaty bywają odwiedzane także przez: pszczołę miodną , szczerklinę piaskową i miesierki.
Żmijowiec babkowaty (Echium plantagineum ) w Polsce gatunek notowany jest rzadko, ma status efemerofita. Sadzony jest na ubogich polach. Stanowi bogatą bazę pokarmowa dla zapylaczy. Wokół takiego pola zostają ustawiane ule dla pszczół (pasieki).

Opracował: tekst M. Dolota, zdjęcia M. Dolota, M. Tyszka  oraz Zespół ds. NPK

Literatura:

  1. Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2011, s. 188.
  2. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 59
Kategorie
Aktualności BPK Aktualności ChPK Aktualności KPK Aktualności MPK Aktualności MZPK Aktualności NPK

Audycje edukacyjne w Radio Warszawa

Zapraszamy do wysłuchania audycji edukacyjnych nt. poszczególnych parków wchodzących w skład Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych i ich charakterystyki przyrodniczej oraz oferty edukacyjnej w ramach zadania „Szlakiem Natury – Parki Krajobrazowe Mazowsza”.

Kategorie
Aktualności NPK

Wycieczka rowerowa „Ścieżką przyrodniczą Korczew – Bużyska”

Wspólnie z Zespołem Placówek Oświatowych w Korczewie zorganizowaliśmy wycieczkę po Enklawie Korczewskiej Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. Uczniowie klasy piątej z wychowawczynią pokonali liczącą ok. 16 km trasę Korczew-Bużyska-Ruska Strona-Góry-Laskowice-Korczew.

Rower, to świetny środek lokomocji dla rekreacji i czynnego wypoczynku. Jeśli do tego poruszamy się w malowniczym krajobrazie – to wygraliśmy zdrowie fizyczne i psychiczne. Natura uspakaja, zwiększa odporność psychiczną i fizyczną.

Na stawach pomiędzy Korczewem a Bużyskami obserwowaliśmy ptaki. Rozpoznawaliśmy je także po śpiewie. Z wieży widokowej w Laskowicach oglądaliśmy dolinę Bugu, a z południowego brzegu rzeki, pomiędzy Bużyskami a Ruską Stroną można było podziwiać panoramę Drohiczyna.

Na nadbużańskich łąkach pasło się stado ok. 70-ciu krów. Dzieci opisały nam ze szczegółami lokalną tradycję wypasania krów. To unikalna tradycja w skali Polski, aby krowy z całej wsi wypasać na wspólnotowych łąkach. Stada pilnuje wtedy dwóch ludzi (czasami w systemie zmianowym). Ile masz krów tyle proporcjonalnie przysługuje ci opieki nad wypasanym stadem. To jest właśnie walor kulturowy w naszym parku krajobrazowym.

Wycieczka była okazją do przekazania wiedzy o chronionym krajobrazie Enklawy Korczewskiej,  chronionych roślinach i zwierzętach, czterech rezerwatach (Przekop, Dębniak, Kaliniak i Toczna), rzekach (Bug, Toczna, Kołodziejka i Myśla) i zabytkach jak Zespół pałacowo-parkowy w Korczewie.

 

Tekst: A. Kanclerz.

Zdjęcia: A. Kanclerz, R. Ciabach – arch. MZPK/NPK.

 

Kategorie
Aktualności MZPK Aktualności NPK

Odkrywamy Nadbużański… Babrzysko

Spacerując po lesie, możemy natknąć się na niezwykle interesujące miejsca zwane babrzyskami. Zazwyczaj są to tereny podmokłe, w których leśne zwierzęta, takie jak dziki, jelenie czy łosie, zażywają kąpieli błotnych. Zwierzęta te korzystają z tych miejsc, aby zabezpieczyć swoją skórę przed insektami oraz jako miejsce do relaksu. W filmie można zobaczyć jedno z takich babrzysk na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego, gdzie przebywa wataha dzików.

Tekst i wideo: Janusz Kur

Kategorie
Aktualności NPK

Poznajemy płazy w Enklawie Korczewskiej

W dniu 23 czerwca dla uczniów klas I – III z Zespołu Szkół w Skrzeszewie zorganizowaliśmy zajęcia edukacyjne o Enklawie Korczewskiej (części Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego), w której znajdują się liczne siedliska płazów.

Dzieci w najmłodszych klasach są pełne energii. Zajęcia z nimi muszą być różnorodne: zawierające elementy ruchu, działające na zmysły i emocje. Poprowadziliśmy dla Nich interaktywne działania. Po obejrzeniu filmu o płazach – wysłuchaliśmy głosów żab, kumaków, uczyliśmy się je naśladować. Zorganizowaliśmy chór kumaków oraz mały spektakl z podziałem na role dla żabek zielonych, kumaków i ropuszek.

Bardzo pomocne w naszych działaniach były książeczki „Poznajemy płazy Mazowieckich Parków Krajobrazowych”.

W Polsce wszystkie gatunki płazów podlegają ochronie prawnej, zarówno czynnej, jak i biernej. Ochrona ta ma na celu zachowanie różnorodności biologicznej i obejmuje m.in. ochronę siedlisk, miejsc rozrodu oraz tras migracji tych zwierząt. Płazy, to grupa zwierząt bardzo wrażliwa na brak wody i zanieczyszczenia. Stąd wiele działań ochronnych podejmowanych przez człowieka mających na celu zachowanie populacji płazów w Polsce oraz zapewnienie im odpowiednich warunków do życia i rozrodu, np.:

  • budowa przepustów pod drogamiumożliwia bezpieczne przemieszczanie się płazów podczas migracji na tereny rozrodcze,
  • tymczasowe ogrodzeniauniemożliwiają płazom wejście na jezdnię i narażenie się na potrącenie przez samochody,
  • ograniczenie prędkości na drogach w okresach migracjizmniejsza ryzyko śmierci płazów pod kołami pojazdów,
  • edukacja społeczeństwa – informowanie o potrzebie ochrony płazów i sposobach, w jakie każdy może się do tego przyczynić,
  • odbudowa małej retencjitworzenie miejsc do rozrodu i bytowania płazów.

Znaczenie ochrony płazów:

  • pełnią ważną rolę w ekosystemach, regulując populacje owadów i innych  bezkręgowców,
  • są wskaźnikiem czystości środowiska, ponieważ są wrażliwe na zanieczyszczenia,
  • stanowią część dziedzictwa przyrodniczego Polski i są ważnym elementem bioróżnorodności.

 

Tekst: A. Kanclerz.

Zdjęcia: A. Kanclerz, R. Ciabach – arch. MZPK/NPK.

Kategorie
Aktualności MZPK Aktualności NPK

Wyniki monitoringu bociana czarnego w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym

Od początku marca na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego i jego otuliny monitorowaliśmy 7 gniazd bociana czarnego Ciconia nigra. Przy czterech gniazdach zamontowaliśmy fotopułapki w celu dokumentowania zachowań i zbierania danych naukowych o tych skrytych ptakach. Sukces lęgowy odnotowaliśmy tylko w jednym gnieździe, a pozostałe rewiry nie zostały zajęte przez ptaki.

W niedzielę 22 czerwca nastąpił kluczowy moment całego sezonu — obrączkowanie i biometria młodych! Każdy młody bocian otrzymał obrączkę z indywidualnym numerem (bociani PESEL). Procedura obrączkowania i pobierania pomiarów trwała ok. 30 minut i została przeprowadzona tak, by ograniczyć stres u młodych do minimum. Dane zebrane w ten sposób są niezwykle cenne dla ochrony tego gatunku.

Tekst i zdjęcia: Marcin Wiśniewski

logo-ue.png

logo-bip-2.png

Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych

Wszelkie prawa zastrzeżone © 2025. Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych.
Realizacja: Bazinga

Treść | Menu | Przyciski