Mapka MPK
- Autor wpisu Autor: fixmypage
- Data wpisu 31 maja 2011
- Brak komentarzy do Mapka MPK
- Tagi 70
Miesiąc: maj 2011
Kategorie
Dzień Ziemi – Piknik Rodzinny
W dniu 29 maja 2011 r. w Parku Miejskim w Piasecznie odbył się festyn pod nazwą „Dzień Ziemi –Piknik Rodzinny.” W trakcie festynu można było odwiedzić stoisko Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych. Dla odwiedzających przygotowaliśmy wiele atrakcji. Każdy zainteresowany mógł wykonać świeczkę z węzy pszczelarskiej i zabrać ją do domu. Najmłodsi mogli układać puzle ze zdjęciami różnych zwierząt lub narysować jedno z wielu wypchanych zwierząt znajdujących się przy naszym stoisku. Szczególne zainteresowanie wśród odwiedzających budził jeż oraz jeżyk. Starsze dzieci miały okazję sprawdzić swoją wiedzę przyrodniczą rozwiązując krzyżówki edukacyjne. Każdy uczestnik naszych zabaw otrzymywał nagrodę, a szczególnym powodzeniem cieszyły się znaczki okazjonalne Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych i Chojnowskiego Parku Krajobrazowego. Zwieńczeniem naszego pobytu na festynie było wręczenie przez Zastępcę Dyrektora Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych, Pana Roberta Belinę oraz Burmistrza Gminy i Miasta Piaseczno, Pana Zdzisława Lisa dyplomów i nagród dla dzieci uczestniczących w zimowym konkursie „Dokarmiamy ptaki zimą – szkolny karminik”. Dzięki temu konkursowi dzieci dowiedziały się jaką karmę podawać ptakom, a ptaki odwdzięczyły im się strosząc piórka przy karmnikach. Dziękujemy wszystkim uczestnikom i gratulujemy zwycięskiej drużynie – Gimnazjum w Złotokłosie.
Wyniki konkursu „Dokarmiamy Ptaki Zimą – szkolny karmnik:
|
Miejsce |
Nazwa szkoły |
Nagrodzeni uczniowie |
|
I |
Gimnazjum w Złotokłosie |
Dominika Baranowska, Katarzyna Kaczor, Cyryl Kryszkiewicz, Marta Lipińska, Jarosław Osełka, Natalia Pacek, Agata Walendzik |
|
II |
Zespół Szkół Publicznych im. Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Tysiąclecia w Jazgarzewie |
Oliwia Jakubowska, Natalia Łuczak, Maria Zarzycka, Joanna Zalewska, Oliwia Zawada, |
|
III |
Zespół Szkół Publicznych w Józefosławiu |
Andrzej Wieczorkiewicz, Adrianna Sabinowicz, Zuzanna Jankiewicz, Stanisław Balcerzak,Kacper Szczepanik, Zuzanna Wcisło |
Świeczki z węzy pszczelarskiej cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem
Chwilami było bardzo dużo zainteresowanych
Każdy znalazł coś interesującego
Rozdanie nagród w konkursie „Dokarmiamy ptaki zimą – szkolny karmnik”
W dniu 29 maja w Ośrodku Edukacji Ekologicznej i Integracji Europejskiej Lasów Państwowych w Jedlni – Letnisko odbyły się X ogólnopolskie obchody Święta Polskiej Niezapominajki pod hasłem: „Nie zapomnij o święcie przyrody, podaruj innym niezapominajkę”. Pomysłodawcą obchodów jest redaktor Eko Radia – Pan Andrzej Zalewski.
Udział w festynie wziął również Kozienicki Park Krajobrazowy prezentując swoją działalność oraz prowadząc konkursy przyrodnicze dla dzieci i dorosłych. Uczestnicy konkursów mogli wykazać się wiedzą z zakresu historii Parku i jego działalności, rozpoznawania gatunków drzew, tropów zwierząt oraz wziąć udział w warsztatach plastycznych, otrzymując materiały edukacyjne Parku.
Wszyscy chętni mogli też uzyskać ciekawe informacje o życiu zwierząt występujących w Puszczy Kozienickiej, dowiedzieć się o czynnych programach ochrony przyrody realizowanych przez Kozienicki Park Krajobrazowy. W trakcie pobytu można było usiąść przy ognisku i upiec sobie kiełbaskę oraz wysłuchać znakomitej Orkiestry Reprezentacyjnej Lasów Państwowych. Dzięki pięknej, słonecznej pogodzie stoisko Kozienickiego Parku Krajobrazowego odwiedziło wiele osób.
W niedzielę 29 maja 2011r. w Parku Miejskim w Otwocku odbył się VIII Powiatowy Festiwal Kultury, w którym już po raz drugi, uczestniczył Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych w Otwocku. Na stoisku MZPK mieliśmy okazję zaprezentować naszą działalność i dorobek w postaci broszur, folderów, ulotek i książek na temat ochrony przyrody i krajobrazu. Każdy zainteresowany uczestnik mógł zapoznać się z propozycją edukacyjną, turystyczną oraz rekreacyjną naszego parku.
Z myślą o dzieciach pracownicy Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych przygotowali wiele ciekawych kolorowanek przyrodniczych, krzyżówkę, puzzle ekologiczne oraz zabawę Kto?Gdzie?Mieszka?. Uczestnicy pleneru otrzymali drobne upominki w formie: pamiątkowego znaczka, zeszytów edukacyjnych „Zaproszenie do czystego lasu”, ołówka i długopisu.
Wielkim zainteresowaniem cieszył się wypchany koziołek sarny. Całe rodziny robiły sobie z nim zdjęcia.
Dziękujemy wszystkim za dużą frekwencję – ponad 700 osób zaciekawionych działalnością Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych odwiedziło nasze stoisko promocyjne.
Warto uczestniczyć w takich wydarzeniach i docierać bezpośrednio do społeczności lokalnej.
21 maja 2011 r. na terenie Bazy „Torfy” odbyło się spotkanie harcerzy i zuchów, na którym spuentowano Święta Hufca Celestynów. Po uroczystym apelu nastąpiło zaprezentowanie akcji pod Celestynowem, która miała na celu przedstawienie odbicia więźniów, przewożonych pociągiem z Majdanka do obozu w Oświęcimiu. Młodzi artyści włożyli całe serce w oddanie sedna opowieści Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na szaniec”.
Kolejnym punktem uroczystości było ognisko, w trakcie, którego harcerze złożyli uroczyste przyrzeczenia. Ta uroczysta deklaracja składana była przy otrzymywaniu krzyża harcerskiego stanowi lapidarny opis trzech podstawowych zasad wychowawczych obowiązujących w harcerstwie: służby, samodoskonalenia, braterstwa.
Harcerze śpiewali tradycyjnie piosenki, a na koniec wszyscy uczestnicy utworzyli harcerski krąg. Pracownicy Mazowieckiego Zespołu Parków oprowadzali zgromadzonych po wystawie przyrodniczej i etnograficznej znajdującej się w Muzeum „Torfy”. Miło było nam gościć harcerzy i zuchy.
Rok Ignacego Paderewskiego w powiecie węgrowskim
W dniu 15 maja 2011 roku w powiecie węgrowskim na terenie w gminy Łochów odbyła się inauguracja obchodów Roku Ignacego Jana Paderewskiego. 70 – rocznica śmierci wielkiego artysty i patrioty stała się pretekstem do ogłoszenia bieżącego roku wyżej wymienionym tytułem . Powiat Węgrowski i Gmina Łochów mają dodatkowo swoje osobiste przesłanki ,aby w godny sposób pamiętać o wybitnym mężu stanu i jego wspaniałej małżonce Helenie. Otóż druga żona Ignacego Jana Paderewskiego- Helena, przekazała na potrzeby oświaty (reagując na liczne prośby lokalnej społeczności) grunt pod budowę przyszłej szkoły oraz obiekt obecnie zwany Pałacykiem ,w którym to znajduje się Powiatowy Dom Dziecka. Pierwotne przeznaczenie obiektu zgodnie z życzeniem Pani Paderewskiej to Dom Dla Dziewcząt Polskich oraz Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego.
Głównymi organizatorami uroczystości z 15 maja byli : Starosta Węgrowski- Krzysztof Fedorczyk oraz Burmistrz Miasta Łochowa -Marian Dzięcioł. Inaugurację rozpoczęto od odsłonięcia i poświęcenia tablicy pamiątkowej w Katolickiej Publicznej Szkole Podstawowej w Kaliskach, na której pod wizerunkami małżeństwa Paderewskich , patronów szkoły znajduje się wymowny napis słów kompozytora patrioty; „ Nie dać się ruszyć z ziemi, wiary, z języka, z ducha polskiego” Po czym uroczystości przeniosły się do Kościoła Parafialnego w Łochowie, gdzie mszę świętą celebrował ks. bp. Antoni Dydycz- Ordynariusz Drohiczyński, a następnie- sali konferencyjnej LO w Łochowie, gdzie miedzy innymi można było wysłuchać interpretacji utworów Paderewskiego oraz Chopina w wykonaniu wybitnego pianisty, rektora Akademii Muzycznej w Warszawie- prof. Kazimierza Gierżoda .
Uroczystości związane z inauguracją Roku Paderewskiego uświetniło swoją obecnością wielu znakomitych gości. Wystarczy chociażby wymienić: Poseł na sejm RP- Krzysztof Borkowski, Wojewoda Mazowiecki- Jacek Kozłowski, Radna Sejmiku Mazowieckiego, a jednocześnie członek Zarządu-Janina Orzełowska, Dyrektor Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych – Sylwester Chołast. Również goście specjalni spoza granic Polski- Elwira Gilewicz- Członek Zarządu Głównego Związku Polaków na Ukrainie oraz jedna z twórczyń polskiej telewizji w Żytomierzu. Uroczystości przebiegały w podniosłym i patriotycznym tonie. Akcenty patriotyczne przeplatały się z uniwersalnymi, gdyż muzyka światowej sławy kompozytora i pianisty ponadczasowe wyzwala wartości , co można było usłyszeć tydzień później w Pałacu w Łochowie podczas inauguracyjnego koncertu w wykonaniu Lidiyi Futorskiej i Marianny Humetskiej.
Opracował: A. Bala, fot. A. Bala
Grób Jerzyków
Jerzyska to niewielka, otoczona lasami wieś położona w gminie Łochów. Miejscowość ta jest ściśle związana z historią II wojny światowej. Pod Jerzyskami w dniach 12-14 sierpnia 1944 r. doszło do ciężkiej walki z hitlerowskim okupantem. Do walki stanęli harcerze z Harcerskiej Kompanii Szturmowej „Jerzyki” oraz żołnierze Powstańczych Oddziałów Specjalnych „Jerzyki”. Oddział powstał jesienią 1939 roku w Wołominie z inicjatywy por. Jerzego Strzałkowskiego pseudonim „Jerzy”. Podobieństwo nazw Jerzyska i Jerzyki jest przypadkowe. Młodzi partyzanci stacjonowali w obozie harcerskim zlokalizowanym około 2 km od leśniczówki, w której mieściła się siedziba dowództwa jednostki hitlerowskiej. Ich obecność zauważyli Niemcy. Wkrótce las został otoczony przez niemieckich żołnierzy. Walki trwały do 14 sierpnia 1944 roku. Większości „Jerzyków” udało się przedrzeć przez pierścień wroga. Jedenastu zostało pojmanych i rozstrzelanych przez hitlerowców. Miejsce egzekucji upamiętnia symboliczna mogiła.
Począwszy od 1982 roku w Jerzyskach organizowane są uroczystości upamiętniające wydarzenia z sierpnia 1944 roku. W niedzielę wypadającą w okolicach 12-14 sierpnia odbywa się Msza Święta, Apel Poległych oraz uroczyste złożenie wieńców i kwiatów pod pomnikiem poległych.
Opracowała: M. Kielan, fot. M. Dolota
Nadzieja znad Bugu czyli plan Prądzyńskiego
Atlas historyczny (1987) -ilustracje Szymon Kobyliński (mieszkaniec Łochowa)
Dzień Podchorążego to święto obchodzone w Wojsku Polskim 29 listopada. Ustanowione zostało na pamiątkę wydarzeń z 1830 roku, kiedy uczniowie Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie rozpoczęli akcję powstańczą atakiem na Belweder– siedzibę rosyjskiego dowódcy armii polskiej wielkiego księcia Konstantego Romanowa. Rozpoczęli tym samym powstanie listopadowe. Jednym z inicjatorów jego wybuchu czyli nocy listopadowej był podporucznik Piotr Wysocki. Od tej pamiętnej nocy listopadowej ludność Warszawy była podzielona na zwolenników i przeciwników powstania. Sam naczelny wódz gen. Józef Chłopicki długo zastanawiał się nad celem i dalszym losem tego zrywu patriotycznego. W końcu zdecydował się na jego poparcie przez wojsko polskie. Wojna rozpoczęła się 5 lutego 1831 roku, gdy armia rosyjska wkroczyła w granice Królestwa Polskiego, a 7 lutego doszło do pierwszych starć zbrojnych. Jeden z plutonów 1 pułku rozpędził w Siedlcach straż przednią nieprzyjaciela. W tym samym dniu 3 pułk ułanów wyparł z Węgrowa dwa pułki rosyjskie. Jeden z planów obronnych wyznaczono nad Liwcem. Polacy osłonięci byli bagnistą rzeką, a za nią rozciągały się lasy (Puszcza Kamieniecka) co uniemożliwiało pościg kawalerią. Odniesione wówczas pierwsze zwycięstwo z 14 na 15 lutego pod Dobrem podniosło ich ducha walki. Rosjanom zaś nie udało się oskrzydlić polskich wojsk. Pomaszerowali na Pragę, aby szturmem zdobyć Warszawę. W dniu 25 lutego stoczyli największą z bitew tego powstania pod Grochowem.
Po zwycięstwie Polaków Rosjanie wycofali się na południe. Wojsko polskie działania ofensywne rozpoczęło w nocy 30/31 marca. Stoczyli zwycięskie bitwy pod Wawrem i Dębem Wielkim. W dniu 10 kwietnia Polacy zwyciężyli pod Iganiami, ale 19 kwietnia przegrali pod Boremelem. Zostali zmuszeni do zmiany planu ofensywy. Zaplanowano wówczas atak na „gwardie cesarskie”, którego autorem był gen. Prądzyński. „Gwardie” były to doborowe, elitarne pułki rosyjskie, w których korpus oficerski składał się z młodzieży arystokratycznej i bogatej szlachty. Car Mikołaj I chciał, aby to one wkroczyły do Warszawy po jej zdobyciu, lecz bitwa grochowska przekreśliła te plany. Wśród Polaków ożyła nadzieja na szybkie zwycięstwo. Można było wziąć oficerów do niewoli, a wojsko nieprzyjaciela rozbić na Bugiem. W wyniku jego realizacji w Serocku Polacy 12 maja zgromadzili 44 tys. bagnetów i szabel (żołnierzy piechoty) oraz 108 dział. Podzielono je na 3 kolumny. Pierwsza kolumna miała przedostać się na prawym brzegu Narwi do Ostrołęki. Prawe skrzydło miało pomaszerować na Wyszków i Brok w celu opanowania mostów nad Bugu i uniemożliwić przeprawę żołnierzom rosyjskim. Sam wódz gen. Skrzynecki z gen. Prądzyńskim miał na czele 3 kolumny maszerować starym traktem na Porządzie – Przetycz – Długosiodło -Wąsewo. Mimo zaskoczenia gwardie uciekły za Narew, a Rosjanom udało się przeprawić przez Bug maszerując z Sokołowa do Granne. Mimo początkowych zwycięstw plan Prądzyńskiego nie powiódł się. Po przegranej pod Ostrołęką 26 maja armia polska powróciła do Warszawy. Rosjanie nie chcieli forsować Wisły i postanowili zorganizować sprytną demonstrację pod Serockiem. Wysłali tam kilka batalionów, które pozorowały budowę mostu na Narwi dla przeprawy całej armii. Po przeciwległej stronie obserwację poczynań rosyjskich prowadził bohater nocy listopadowej, już major Piotr Wysocki. Dał się on nabrać na podstęp przeciwnika i wysłał raport do wodza naczelnego gen. Skrzyneckiego. On zaś wycofał wszystkie wojska do Warszawy. Sprawa ta zakończyła się fatalnie, wywołała w szeregach podejrzenie o zdradę, wzburzyła głęboko opinię publiczną i pogorszyła morale wojska. W wyniku tej afery politycznej 15 sierpnia wybuchły zamieszki.
Rosjanie korzystając z okazji i pomocy „neutralnych” Prus zaszli stolicę od zachodu, która po krótkiej walce poddała się. Powstanie zakończyło się kapitulacją Warszawy i emigracją jego uczestników. Działania bojowe znad Bugu udowodniły jednak wiarę i odwagę polskiego żołnierza. Istniała wówczas realna możliwość zwycięstwa i odzyskania niepodległości, zaprzepaszczona w końcu przez polityków. Na koleją bitwę, tym razem zwycięską, naród musiał czekać aż 89 lat do 15 sierpnia 1920 roku.
Opracował: M. Dolota na podstawie S. Kieniewicz, A. Zahorski, W. Zajewski „Trzy powstania narodowe” Warszawa 2000,
Fot. N. Wielechowska
TREBLINKA
Obóz w Treblince położony był w północno-wschodniej części Generalnej Guberni. Zlokalizowano go w pobliżu linii kolejowej relacji Warszawa- Białystok w trudno dostępnym, niewidocznym i mocno zalesionym miejscu.
Atlas historyczny (1987)
-ilustracje Szymon Kobyliński (mieszkaniec Łochowa)
Obecnie Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince znajduje się w miejscowości Wólka Okrąglik w gminie Kosów Lacki.
Treblinka I (1941-1944)- Karny Obóz Pracy
Latem 1941 roku utworzono Karny Obóz Pracy zwany Treblinka I. Więzieni tam Polacy i Żydzi bardzo ciężko pracowali w pobliskiej kopalni żwiru. Wydobywany materiał służył do budowy fortyfikacji w pasie granicznym między Związkiem Radzieckim a Trzecią Rzeszą. Znaczna część osadzonych pracowała w gospodarstwie rolnym przy obsłudze załogi, stajni, chlewni, fermy lisów i królików, kurników i piekarni. Pracowali też na stacji kolejowej w Małkinii i w trakcie melioracji w dolinie Bugu. Stała liczba więźniów nie została dotychczas ustalona. Przyjmuje się, że jednorazowo przebywało tam od 1 000 do 2 000 osób. Należy zaznaczyć iż zarówno śmiertelność jak i rotacja przebywających w obozie pracy więźniów była dość duża. Przez obóz przeszło 20 000 więźniów, z czego 10 000 zostało roztrzelanych lub zmarło z wycieńczenia. Karny Obóz Pracy funkcjonował na obszarze 17 ha od lata 1941 roku do dońca lipca 1944 roku.
Pozostałość po żwirowni
Treblinka II (1942-1943) Obóz Zagłady
Obóz Zagłady – Treblinka II wybudowany został przez Niemców w pobliżu Karnego Obozu Pracy- Treblinka I w ramach Akcji Reinhard. Akcja ta miała na celu fizyczną likwidację ludności żydowskiej. Budowę rozpoczęto na przełomie maja i czerwca 1942 roku. Wykonawcami przedsięwzięcia były 3 firmy budowlane z Lipska i Freibergu. Już do 22 lipca 1942 roku obóz zagłady był gotowy do przyjęcia pierwszych transportów. Do zakończenia wszelkich prac wykorzystano Żydów z Warszawy i okolic oraz więźniów z Karnego Obozu Pracy Treblinka I. Teren obozu zajmował powierzchnię 17 ha i otoczony był dwu metrowym ogrodzeniem z drutu kolczastego.
Program zagłady Żydów rozpoczęto dnia 23 lipca 1942 roku. Pierwszy transport pochodził z getta warszawskiego. Do dnia 21 września 1942 roku zgładzono 254 000 Żydów z Warszawy oraz 112 000 ofiar z miejscowości położonych w obrębie dystryktu warszawskiego. W Treblince II ginęli także Żydzi spoza terytorium Polski. Do obozu przywożono ich z Austrii, Czechosłowacji, Francji, Grecji, Jugosławii, Niemiec i Związku Radzieckiego. W obozie śmierć poniosło także ponad 2 000 Romów.
Program masowej zagłady Żydów w Treblince zakończono w kwietniu 1943 roku, później do obozu trafiło już tylko kilka pojedynczych transportów. Pod koniec lutego bądź na początku marca 1943 roku Henrich Himmler wydał rozkaz kremacji zwłok. W tym celu otwarto zbiorowe mogiły, a ekshumowane zwłoki palano na rusztach z szyn kolejowych. W dniu 2 sierpnia 1943 roku w obozie wybuchło zbrojne powstanie. Z 840 więźniów z obozu uciekło zaledwie dwieście osób. Jedynie około 60 z nich doczekało końca wojny, aby opowiedzieć światu o okrucieństwie Treblinki. Po powstaniu rozpoczęto stopniową likwidację obozu. Więźniowie, którym nie udało się uciec zostali zabici a pozostałych zmuszono do rozbiórki obozu i zatarcia po nim wszystkich śladów. Rozebrano wszelkie instalacje budowlane, a cały teren obozu zaorano. Zasadzono tu drzewa, obsiano go łubinem i zbudowano dom dla rodziny ukraińskiej.
Szacuje się, że w obozie śmierci w Treblince życie straciło od 700 do 800 tysięcy Żydów. Według najnowszych badań liczba ofiar pokrywa się z górną granicą danych szacunkowych.
W Obozie Zagłady Treblinka II życie stracił Henryk Goldszmit znany jako Janusz Korczak. Człowiek ten mimo szansy opuszczenia getta pozostał ze swoimi wychowankami. Towarzyszył im w ostatniej drodze i zginął wraz z nimi.
Tereny poobozowe uporządkowano i upamiętniono w latach 1959-1963 wg projektu prof. F. Duszenki, A. Haupta i F. Strynkiewicza. Od 1964 roku działa Muzeum Walki i Męczeństwa Treblinka (Oddział Muzeum Reginalnego w Siedlcach). Swym zasięgiem obejmuje były: Obóz Zagłady, Karny Obóz Pracy i Miejsce Straceń (tzw. „Czarną Drogę i kopalnię żwiru). Na terenie Muzeum znajduje się symboliczny cmentarz utworzony z 17 000 głazów oraz centralnie położony duży pomnik ofiar więźniów Karnego Obozu Pracy.
Opracowała: M. Kielan, na podstawie:
Źródła: Encyclopaedia of The Holocaust Tłumaczenie na polski – Andrzej Dąbrowski, www.treblinka.bho.pl
Fot. J.Kur, M. Dolota
Bitwa pod Pułtuskiem
Pułtusk ze względu na swoje położenie przez wieki był niezwykle cennym strategicznie i militarnie punktem. Walki o miasto wielokrotnie wpisały się w historię. Jedna z najbardziej znanych bitew o Pułtusk została stoczona w czasach wojen napoleońskich. Wczesnym rankiem 26 grudnia 1806 roku pod Pułtuskiem starły się ze sobą wojska francuskie z rosyjskimi. Wielka Armia Cesarza Francuzów – Napoleona I chciała zdobyć most na Narwi a następnie zająć całe miasto. Walka ta była kluczowym elementem planów militarnych Napoleona. Oddziały rosyjskie dowodzone przez generała Augusta von Bennigsena w znacznym stopniu utrudniły wojskom napoleońskim realizację założonego planu. Wielogodzinna walka nie przyniosła jednoznacznego rozstrzygnięcia. Napoleon uznał wycofanie się Rosjan w kierunku Ostrołęki za swój osobisty sukces. Wkrótce Francuzi zajęli miasto. Według przypuszczeń historyków w walkach uczestniczyło ponad 70 tysięcy żołnierzy z obu stron. Bitwa rozegrała się w bardzo trudnych zimowych warunkach atmosferycznych.
W następnym roku w lipcu podpisano pokój w Tylży. Z części zaboru pruskiego utworzono Księstwo Warszawskie. Te zależne od Francji symboliczne państwo polskie istaniało do Kongresu Wiedeńskiego, który w latach 1813-1815 podjął ostateczną decyzję o jego likwidacji.
O wysokiej randze samej bitwy świadczy pamiątkowy napis na wzniesionym w Paryżu Łuku Triumfalnym. Bitwa miała duże znaczenie dla Francuzów. W czasach napoleońskich po Morzu Północnym pływała fregata „Pułtusk”, która weszła w skład floty wojennej Francji.
Opracowała: M. Kielan, fot. M. Dolota
Bitwa Węgrowska początek powstania
W 150 rocznicę wybuchu powstania styczniowego należałoby wspomnieć o jednej z największych batalii tego zrywu patriotycznego – bitwie węgrowskiej, której punkt kulminacyjny przypadł na dzień 3 lutego 1863 roku. Polacy w pamiętną noc styczniową uciekali wówczas przed tzw. „branką” czyli wcielaniem do wojska carskiego. Po koniec stycznia tego roku Rosjanie postanowili opuścić mniejsze miejscowości i skoncentrować swoje wojska w większych garnizonach. Na mocy tego rozkazu Kozacy Dońscy opuścili Węgrów i przegrupowali się w Siedlcach. Węgrów był wówczas wolny i przybywali do niego ochotnicy, aby walczyć w powstaniu. Liczba ich wzrosła do 3500 osób. Brakowało broni, ale za to chęci do walki były wystarczające. Uzbrojeni byli głównie w broń białą czyli kosy. Rosjanie zakładali atak na Węgrów z 3 stron: Siedlec, Łochowa i Małkini. Do przewozu wojska wykorzystali nową linię kolejową z Warszawy do Petersburga (oddaną do użytku 18.05.1852 roku). Polska strona przewidziała taki rozwój sytuacji i podjęła działania zaczepne. W Łochowie powstańcy zniszczyli urządzenia kolejowe i linię telegraficzną, spalili mosty na Liwcu i Bugu. Po jej odbudowie zaatakowali pociąg i rozbroili oficerów rosyjskich. Odbudowa i ochrona tej linii wymagała od Rosjan dużego wysiłku.
Pierwszy atak na Węgrów nastąpił od strony wschodniej w miejscowości Mokobody. Do Łochowa odbudowaną koleją dojechały posiłki, ale oddział ten został zaatakowany w nocy z 2 na 3 lutego przez partyzantów. Grupa północna z Małkini ostatecznie nie wzięła udziału w bitwie. Sytuację wykorzystali Polacy i w liczbie 1000 partyzantów zaatakowali wojska rosyjskie stacjonujące w Mokobodach. Artyleria rosyjska przeważyła jednak szalę zwycięstwa. Ranem 3 lutego przeważające liczebnie wojska rosyjskie ruszyły na Węgrów. Ogień artyleryjski wywołał panikę i ucieczkę ludności cywilnej. Partyzanci pozostali na polu bitwy i przepuścili zwarty kontratak na wojsko składającie się głównie z Kozaków. Następnego dnia (4 lutego) siły obrońców Węgrowa wycofały się do Sterdyni, aby przekroczyć Bug i dołączyć do innych walczących oddziałów. Miasto zostało doszczętnie spalone.
Bitwa ta była pierwszą wielką operacją przeciw partyzantom ze strony rosyjskiej. Mimo przegranej rozbudziła nadzieję Polaków na zwycięstwo i odzyskanie wolności. Jako jedna z największych w tym powstaniu doczekała się upamiętnienia w twórczości malarskiej i literackiej.
Późniejsze bitwy i potyczki:
– 12 marca 1863 Kamieńczyk,
– 20 marca 1863 Kąty Czarnieckie – zginęło 18 powstańców,
– 3 czerwca 1863 bitwa pod Nagoszewem,
– 10 czerwca 1863 Bitwa pod Korytnicą- zginęło 27 powstańców,
– 9 marca 1946 w Kosowie Lackim zmarł ostatni weteran Powstania Styczniowego.
Opracował: M. Dolota, fot. A. Bala
na podstawie: płk dr J. Ślipiec -Akademia Obrony Narodowej,
Atlas historyczny (1987) ilustracje Szymon Kobyliński (mieszkaniec Łochowa)
.
W Polsce mieszka 18 gatunków płazów. Zważywszy na to, że na świecie jest ich ponad 6 tysięcy, liczba ta nie wydaje się imponująca. Niemniej chcemy pokazać, że warto poznawać tę grupę niezwykłych i pożytecznych zwierząt.
Czy określenia „niezwykłe” i „pożyteczne” niekoniecznie pasują do ropuch, żab i im podobnych? Program dotyczący płazów realizowany na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego miał za zadanie zmienić te opinie!
Zapraszamy do zapoznania się z efektami zadania „Pomagamy płazom przetrwać wiosenną wędrówkę do zbiorników wodnych – akcja edukacyjno-ochroniarska na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego”.
„Pomagamy płazom przetrwać wiosenną wędrówkę do zbiorników wodnych – akcja edukacyjno-ochroniarska na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego dofinansowana przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska w Warszawie, w formie dotacji, w kwocie 12.000,00 zł”
Zdajemy sobie sprawę, że by coś chronić – warto najpierw to poznać i polubić. Stąd nawiązaliśmy współpracę ze szkołami podstawowymi z terenu prowadzenia działań.
Młodsi uczniowie (kl. IV i V) poznawali polskie płazy i wcielali się w ich agentów, którzy reklamują swych podopiecznych. Starsi (kl. VI) analizowali biologię i ekologię płazów, ich znaczenie, zagrożenia i sposoby ochrony.
Wybrani uczniowie wspomagali potem czynnie działania ochroniarskie, a prace i analizy wszystkich uczestników przyczyniły się do popularyzacji wiedzy na temat płazów.
Akcja edukacyjna:
Poznawaliśmy płazy na warsztatach szkolnych – analizując cechy i ekologię poszczególnych gatunków, ich potrzeby, zagrożenia i sposoby ochrony.
Prace uczniów promujące płazy i działania terenowe mające na celu ich ochronę były prezentowane gościom imprez masowych (np. Dzień Ziemi 2011, Festyn Rodzinny).
Wydana została broszura informacyjno-promocyjna na temat płazów i działań na rzecz ich ochrony.
Akcja ochroniarska:
Z początkiem kwietnia w miejscowości Miednik (gm. Stoczek) na odcinku 300 m wzdłuż drogi Stoczek-Wrotnów rozstawiliśmy płotki ochronne z siatki plastikowej, których zadaniem było powstrzymywanie płazów przed wchodzeniem na jezdnię. Jednocześnie przed ta barierą wkopaliśmy wiaderka, w których gromadziły się płazy, szukające przejścia.
Płazy były regularnie przenoszone na drugą stronę jezdni, gdzie mogły odbywać gody w stawie. Na zdjęciu biorący udział w akcji uczniowie prezentują plan terenu badań, kierunek wędrówki płazów i rodzaje podjętych działań:
Uczniowie brali też udział w wycieczkach przyrodniczych, w trakcie których poznawali warunki bytowania i zachowania płazów w terenie.
Analizowaliśmy teren prowadzenia akcji w odniesieniu do potrzeb płazów (bliskość lasu, obecność zbiorników wodnych), zagrożeń dla płazów (ruchliwa droga) i możliwości ich ochrony (przenoszenie przez jezdnię). Zbadaliśmy też stan wody w obu stawach i obserwowaliśmy ich mieszkańców. Napotkane zwierzęta oznaczaliśmy na podstawie informacji w atlasach. Nasłuchiwaliśmy tez głosów godowych wydawanych przez samce płazów.
Obserwacja i oznaczanie płazów w terenie.
Jakie płazy czekają w wiaderkach na transport na drugą stronę drogi?
Kontrola pojemników.
Obchód wzdłuż płotków ochronnych.
Monitoring terenu występowania płazów.
Badania stanu wód, w których przebywają płazy.
Spotkanie z płazami w ich środowisku i obserwacja poszczególnych gatunków na żywo przyniosła nam wiele emocji, uzupełniła i utrwaliła wiadomości z warsztatów w szkole. Dodatkowo dała możliwość czynnego uczestnictwa w działaniach związanych z ochroną przyrody. Każdy może mieć swój wkład w dbanie o skarby natury w swojej okolicy.
Jeśli w Twojej okolicy płazy potrzebują pomocy przy pokonywaniu dróg na trasie wiosennych wędrówek – napisz do nas!
e-mail: nadbuzanskipk@wp.pl
e-mail: edukacja.npk@gmail.com
[Tekst: NW; Zdj.: AD, ESC]
Obchody Dnia Ziemi 2011 w Nadbużańskim Parku miały miejsce w niedzielę 8 maja w Kosowie Lackim. Organizatorami imprezy był Urząd Miasta i Gminy w Kosowie Lackim, Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Kosowie Lackim oraz Nadbużański Park Krajobrazowy. Jako współorganizator XII Gminnych Obchodów Dnia Ziemi w Kosowie Lackim dołączyło Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Kosowskiej. Gospodarzem uroczystości była wiceburmistrz Kosowa pani Longina Oleszczuk.
Święto miłośników i osób troszczących się o otaczającą nas przyrodę pokazało duże zaangażowanie mieszkańców NPK w sprawy środowiska.
Bardzo ciekawy program artystyczny przygotowały Gminne Przedszkole w Kosowie Lackim, Szkoła Podstawowa w Telakach, Publiczne Gimnazjum, Publiczne Liceum Ogólnokształcące oraz zespół taneczny „Tempo”, a także kabaret „CHAOS” z Miejsko-Gminnego Ośrodka Kultury.
Podziwialiśmy przedstawienia nawiązujące do idei przyjaźni z przyrodą, nieszkodzenia jej składnikom, a tym samym dbania o jakość życia człowieka. nawiązując do wszechobecnego problemu wytwarzania nadmiernych ilości odpadów, uczniowie zaproponowali bardzo atrakcyjny pokaz mody recyklingowej. Nastrój wspólnej zabawy i spotkania przyjaciół jednej sprawy podbudowywały dynamiczne występy zespołów tanecznych.
Organizatorzy zachęcali także do udziału w sportowej spartakiadzie i wspólnym malowaniu plakatów
Strażnik NPK – p. Janusz Kur zaprosił na uroczystości twórców ludowych, którzy zaprezentowali piękne rzeźby w drewnie, wyroby z wikliny, elementy wykonane z bibuły i misterne koronki.
Dużą popularnością cieszyło się miejsce, gdzie do twórczych zabaw i poszerzania wiedzy przyrodniczej zachęcali pracownicy NPK. Pod zielonym namiotem panowało na przemian twórcze skupienie i nie mniej twórczy rwetes i dyskusja. Najmłodsi odwiedzający na wstępie witali się z przedstawicielami parkowej fauny – borsukiem, bażantem i sójką.
Reprezentanci bardzo ciekawej grupy parkowych zwierząt uśmiechali się do gości stoiska ze swoich nietypowych portretów przygotowanych przez uczniów szkół podstawowych biorących udział w akcji „Pomagamy płazom przetrwać wiosenną wędrówkę do zbiorników wodnych„. To właśnie płazy były bohaterami wystawy – autorzy przedstawili miedzy innymi sprawnie biegającą ropuchę paskówkę, łapiącą owady w trakcie wyskoku w powietrze rzekotkę oraz łakomczuszka – ropuchę szarą lubiącą zjadać stonkę ziemniaczaną.
O innych działaniach przeprowadzonych w ramach akcji można było dowiedzieć się z zaprezentowanych plakatów, które również wykonali uczniowie szkoły podstawowej. Pokazywały one także różnorodność płazów występujących w NPK – udokumentowaną na zdjęciach z miejsca podejmowanych działań ochronnych. Młodych przyrodników bardzo cieszyło, że tak ciekawe zwierzęta występują nie tylko w książkach, ale także w ich bliskiej okolicy.
Świętujący Dzień Ziemi zapoznawali się także z innymi mieszkańcami Parku – układając i rozpoznając ich postacie na puzzlach oraz nadając im charakterystyczne barwy na malowankach.
Dużym zainteresowaniem cieszyła się także praca z wytworem działań kolejnych zwierząt – węzą z wosku pszczelego. Dzięki sprawnym ruchom dłoni była ona zamieniana w piękne świece o miodowym aromacie.
Bardzo cieszy nas, że mogliśmy wziąć udział w tak pięknym wydarzeniu. Szczególnie ważne dla nas jest, że mogliśmy razem odkrywać, że piękna przyrody nie trzeba szukać w jakiś nieznanych krainach, ale jest ono dostępne tuż obok nas. Warto zatem trenować zmysł obserwatora oraz jako przyjaciel przyrody dbać o jej dobro. W tym na pewno będą mogli pomóc pracownicy NPK – zapraszamy zatem do odwiedzin w naszej siedzibie, na umówionych wycieczkach w terenie oraz na naszym stoisku na kolejnych imprezach przyrodniczych i kulturowych.
8 maja 2011 Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych uczestniczył w obchodach XII Powiatowego Dnia Ziemi w Słubicach. Organizatorami festynu ekologicznego był Starosta Płocki i Wójt Gminy Słubice, natomiast patronat honorowy objęli Marszałek Województwa Mazowieckiego Adam Struzik oraz Wojewoda Mazowiecki Jacek Kozłowski. Uroczystość rozpoczęła się o godzinie 12:00 Mszą Świętą w intencji Ziemi w kościele p. w. św. Marcina w Słubicach. Następnie mieszkańcy Gminy Słubice oraz goście zgromadzili się na placu przy szkole podstawowej im. Jana Pawła II w Słubicach, gdzie nastąpiło uroczyste otwarcie powiatowego Dnia Ziemi. Jak co roku przedstawiciele instytucji rządowych, samorządowych i organizacji pozarządowych posadzili drzewa w Alei Dnia Ziemi. Do atrakcji prezentowanych na scenie należały m.in.: występ zespołów artystycznych, koncert laureatów VII Powiatowego Konkursu Piosenki Ekologicznej, prezentacja wielokulturowej przeszłości
gmin: Bodzanów i Słubice w ramach programu pn. „Dwa brzegi. Trochę jak sąsiedzi”.
Podczas festynu uczestnicy mieli możliwość zasmakowania potraw ekologicznych oraz wyrobów pszczelarskich jak również zaczerpnąć informacji z zakresu ekologii i rolnictwa. Brudzeński Park Krajobrazowy przygotował na swoim stoisku przede wszystkim atrakcje dla najmłodszych. Dzieci i młodzież chętnie uczestniczyli w zabawach ekologicznych prowadzonych przez pracowników MZPK. Uczestnicy mieli okazje wykazać się wiedzą i sprytem m.in. podczas układania puzzli przyrodniczych lub biorąc udział w konkursie „Gdzie mieszka dane zwierzę”. Największym zainteresowaniem wśród najmłodszych cieszyło sie samodzielne wykonywanie świec z węzy pszczelej. Wszystkie dzieci biorące udział konkursach zostały nagrodzone drobnymi upominkami. Również dorośli odwiedzający nasze stoisko otrzymali ulotki informacyjne MZPK, a pracownicy chętnie odpowiadali na pytania.
Spotkanie dostarczyło najmłodszym wiele radości. Mamy nadzieję, że XII już festyn ekologiczny w Słubicach przyczynił się również do wzrostu poziomu świadomości ekologicznej zarówno dzieci jak i dorosłych.
