05-400 Otwock, ul.Sułkowskiego 11 tel./faks 22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

09-411 Biała, Siecień 134 tel. 24 231 12 73 e-mail: p.pietrzak@parkiotwock.pl

05-500 Piaseczno, ul. Instytutowa 10, Żabieniec tel./ fax. 22 754 51 00 e-mail: chojnowskipark@parkiotwock.pl

26-670 Pionki, ul. Radomska 7 tel./fax.(48) 612 34 41 e-mail: kozienickipark@parkiotwock.pl

05-400 Otwock, ul.Sułkowskiego 11 tel./faks 22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

07-130 Łochów, Kaliska 93 tel./fax.(25) 644 13 71 e-mail: npk@parkiotwock.pl

_U9X1058a_ZURAW_KPK,fot.ARTUR_TABOR
śnieżyczka
DSC02543
DSC06056
wawrzynek
przylaszczki
jaszczurka zwinka
DSCN9515
DSCN8218
DSC00098
DSC_0345
bazie
barwinek
P4219319
mazurek Passer montanus
DSCN4883
DSC_0017
previous arrow
next arrow
Kategorie
Aktualności BPK

11 luty – Dzień Dokarmiania Zwierzyny Leśnej

11 lutego obchodzimy Dzień Dokarmiania Zwierzyny Leśnej. To dobra okazja, aby zastanowić się jak z mrozem i śniegiem radzą sobie mieszkańcy lasu, jak można im pomóc przetrwać najtrudniejszą dla nich porę roku i czy taka pomoc jest im potrzebna.

Mroźna i śnieżna zima to trudny okres dla wszystkich zwierząt, również tych dzikich zamieszkujących nasze lasy. Gruba warstwa śniegu i lodu utrudniają dostęp do naturalnego pokarmu i wody. W takich sytuacjach z pomocą może przyjść człowiek, ważne jednak by ta pomoc była udzielana w odpowiedni sposób. Leśnicy, myśliwi, wolontariusze ze szkół i organizacji pozarządowych pomagają zwierzętom leśnym przetrwać zimę. Najczęściej wystarcza odśnieżanie dróg leśnych i miejsc występowania naturalnego pokarmu, jak borówka czernica czy wrzos. Podczas prac leśnych pozostawiana jest część drzew do spałowania, czyli ogryzania kory przez zwierzęta, np. jelenie i daniele. Przed niedostatkiem wody chroni natomiast podanie soczystej karmy – buraków, marchwi, ziemniaków czy jabłek. Karma jest dostępna w stałych punktach dokarmiania takich jak paśniki czy buchtowiska. Dużą rolę w odżywianiu zwierzyny i zapobieganiu chorobom odgrywają składniki mineralne, zwłaszcza sól. Zapotrzebowanie na nią pokrywane jest z naturalnego żeru, karmy oraz częściowo z lizawek, czyli drewnianych słupków z kostką soli umieszczoną na  jego wierzchołku. Sól, która jest źródłem ważnych pierwiastków pod wpływem wilgoci rozpuszcza się i  spływa po słupku. Zwierzęta chętnie ją zlizują. Jak widać właściwe dokarmianie zwierząt leśnych to prawdziwa sztuka, ponieważ z dostarczaniem pokarmu nie można przesadzać. Najważniejsze jest dokarmianie zwierzyny w warunkach ekstremalnych, które mogą zagrażać ich życiu. Nie powinno się tego robić podczas łagodnych zim, wtedy zwierzęta powinny radzić sobie same w zdobywaniu pokarmu. Należy pamiętać, że zwierzęta leśne można dokarmiać tylko w porozumieniu z leśniczym lub przedstawicielem koła łowieckiego. Osoby takie wskażą miejsca, gdzie można wyłożyć karmę.

przetrwac-zime-sen-zimowy.jpg

Każde zwierzę (ssaki, gady, płazy i owady) szuka sposobu na przetrwanie zimy. Niektóre zapadają w sen zimowy, inne torpor lub hibernację.

przetrwac-zime-hibernacja.jpg

W okresie zimowym niezbędna jest pomoc naszym skrzydlatym przyjaciołom. Należy pamiętać, że ptakom nie powinno podawać się pieczywa, gdyż zawiera sól i konserwanty – szkodliwe dla nich. Karma dla ptaków powinna przypominać ich naturalny pokarm. Goście najczęściej odwiedzający „ptasie stołówki”, np. wróble, kosy i sikory, powinny w nich znaleźć drobną kaszę, słoneczniki, pestki dyni, jabłka, niesoloną słoninę oraz kule tłuszczowe. Większe ptaki, np. kawki, gawrony, chętnie jedzą grube kasze i ziarna. Podawana karma musi być świeża i czysta. Jej ilość jest różna w zależności od warunków pogodowych. W czasie odwilży wykłada się mniej karmy, podczas mrozów – więcej. Bardzo ważne jest również pojenie ptaków zimą.

Co powinny jeść zimą ptaki? Czym je dokarmiać i kiedy należy to zacząć? Poniżej przedstawiono praktyczne informacje dla osób, które chcą dokarmiać ptaki w czasie chłodnych miesięcy.

jak-madrze-dokarmiac-ptaki.jpg

Kategorie
Aktualności NPK

Zimowa nadbużańska stołówka bielika

W ostatnich dniach zimowa aura daje o sobie znać – ziemię pokrył biały puch, a rzeki skuł lód. Są jednak miejsca w dolinie Bugu, gdzie meandrująca rzeka walczy z zimowym żywiołem i zachowuje niewielkie powierzchnie toni wodnej.

W miejscach takich skupia się licznie ptactwo wodne, na które w tym okresie poluje bielik – największy ptak drapieżny żyjący w naszym kraju. Wybierając się na spacer nad rzekę warto więc zabrać ze sobą aparat fotograficzny i lornetkę, a przy odrobinie szczęścia możemy spotkać i uwiecznić, tego króla przestworzy.

Kategorie
Aktualności ChPK

Kapliczki – pamiątki po epidemiach

Epidemie nękały ludzkość od zawsze. Ospa, dżuma czy cholera – także w okolicach Chojnowskiego Parku Krajobrazowego napotkać można kapliczki i krzyże przypominające współczesnym o tych traumatycznych dla lokalnej społeczności wydarzeniach.

Są to między innymi krzyże i kapliczki na zlokalizowanych w miejscach odosobnionych cmentarzach cholerycznych, kapliczki z prośbą o opiekę oraz kapliczki dziękczynne. Poniżej przedstawiamy ciekawe obiekty małej architektury sakralnej związanej z epidemiami na naszych terenach.

1. Kapliczka Świętego Rocha w Bystrzanowie

Ceglana kapliczka domkowa posiadająca w zwieńczeniu datę 1930. We wnęce znajduje się figura św. Rocha – patrona chroniącego od epidemii. Inskrypcja na kapliczce głosi: „W podziękowaniu Św. Rochowi za uratowanie w 1849 roku mieszkańców Bystrzanowa przed zarazą”.

Święty Roch znany jest z tego, iż rozdał swój majątek ubogim, a podczas epidemii dżumy opiekował się chorymi w szpitalu we włoskim miasteczku Acquapendente. Podczas powrotu do ojczystej Francji, sam zaraził się dżumą i, aby nie stwarzać zagrożenia dla innych, ukrył się w lesie. Odnalazł go tam pies, który przynosił mu pożywienie, a Roch cudownie wyzdrowiał. Stąd święty przedstawiany jest jako pielgrzym z psem. Figura z Bystrzanowa przedstawia Świętego Rocha, któremu pies przynosi w pysku chleb. Na figurze wyryto datę 1849.

2. Figura Matki Boskiej Niepokalanej w Kopanej

Maryja stoi na inskrypcji „Uzdrowienie chorych módl się za nami”. Poniżej na murowanym cokole nowa tabliczka (figurę odremontowano w roku 2020): „Kapliczkę wzniesiono jako wotum dziękczynne rodziny Górskich za ocalenie ludności majątku i wsi Kopana w czasie epidemii cholery w 1894 r.”

3. Krzyż dwuramienny typu karawaka w Jeziórku

Drewniany krzyż z wyrytą datą: 16 VII 1995. Nazwa „karawaka” pochodzi od hiszpańskiego miasta Caravaca. Karawakę inaczej nazywamy krzyżem cholerycznym lub morowym – jest to typ krzyża, który stał się popularny właśnie podczas epidemii. Ma on za zadanie chronić wieś przed zarazą, a także nagłą śmiercią czy chorobą. Na ramionach krzyża często umieszczane są wersy modlitwy – stąd właśnie tych ramion jest więcej – czasami tekst po prostu nie mieścił się na jednym.

Podczas epidemii koronawirusa także powstają krzyże i kapliczki wotywne. Podobna inicjatywa miała miejsce wiosna na Górkach Szymona w Piasecznie. Krzyż postawiony inicjatywą oddolną, w związku z brakiem stosownych zgód, został przeniesiony w inne bardziej odpowiednie dla niego miejsce. Więcej informacji na ten temat można przeczytać w Kurierze Południowym: http://www.kurierpoludniowy.pl/wiadomosci.php?art=21989

Fot. Archiwum MZPK
MZPK nie wyraża zgody na wykorzystywanie zdjęć przez inne podmioty.

Kategorie
Aktualności NPK

Bobry mają się dobrze w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym

Bobry europejskie są największymi gryzoniami żyjącymi na terenie Polski. Dorosłe osiągają długość 90 – 110 cm i masę do około 20 – 30 kilogramów, chociaż zdarzają się o wadze ponad 50 kilogramów.  Są wyposażone w mocne siekacze, kończyny zakończone pazurami (tylne spięte błoną pławną) oraz spłaszczony, pokryty łuskami ogon. Ciało z wyjątkiem ogona pokryte jest gęstym futrem. Są przystosowane do życia w wodzie i żerowania na lądzie.

Bobry prowadzą wodno – ziemny tryb życia. Podczas nurkowania specjalne fałdy skóry zatykają kanały uszne i nosowe, a oczy osłania dodatkowa para przezroczystych powiek. Ich organizm przystosowany jest do zmniejszenia zużycia tlenu w czasie zanurzenia w wodzie. Ważnym przystosowaniem do zdobywania pożywienia są siekacze, które im rosną przez całe życie. Ścierają się one podczas gryzienia w taki sposób, że ciągle są ostre.

Są zwierzętami monogamicznymi, tzn. rozmnażają się z jednym partnerem przez całe życie. Najmłodszymi opiekuje się cała rodzina, bawi je i dostarcza pokarmu. Jedynie w okresie pierwszych sześciu tygodni samiec i starsze rodzeństwo są odpędzone przez samicę od legowiska. Po trzech latach młode osobniki opuszczają gniazdo w poszukiwaniu partnera i nowego terytorium.

Bobry są roślinożercami – żywią się głównie młodą korą drzew, a ponadto roślinami wodnymi, zielnymi i trawami. Na zimę gromadzą fragmenty roślinności drzewiastej – gałęzie z liśćmi, małe konary.  Ich naturalnym środowiskiem życia jest woda. Na rzeczkach i ciekach budują tamy przyczyniając się do zwiększenia retencji wodnej. Przebywają w żeremiach, które budują z gałęzi, traw i błota. Żyją również w norach.

W wyniku polowań i melioracji wodnych bobry na obecnych terenach polskich zostały niemal całkowicie wytępione. W latach siedemdziesiątych XX wieku został wdrożony program czynnej ochrony bobra, w efekcie którego populacja została odbudowana na terenie całego kraju. Obecnie stały się powszechne w mniejszych rzekach, ciekach, starorzeczach i jeziorkach.

W dzień trudno jest je zauważyć, gdyż prowadzą nocny tryb życia. O występowaniu bobrów świadczą liczne ślady ich obecności: ścięte i powalone drzewa, wyżłobione obniżenia na trasach wędrówek (ślizgi), tamy, żeremia i nory.

W Nadbużańskim Parku Krajobrazowym jest dużo rzek, cieków i  starorzeczy, które stanowią dogodne środowisko dla życia bobrów. Między innymi ich ostoją jest dolny odcinek Doliny Liwca.

Opracowano na podstawie: Renata Miszczuk – „Gony, strugi, pluski czyli o największym gryzoniu Polsce”, Łowiec Tarnowski Nr 2/2020.

Kategorie
Aktualności ChPK

Konkurs powiatowy „Bioróżnorodność terenów otwartych” – materiały do nauki – etap I szkolny

W poniższym artykule można pobrać materiały do nauki w przyrodniczym wiedzowym konkursie powiatowym „Bioróżnorodność terenów otwartych”

W konkursie mogą brać udział uczniowie z klas IV-VIII ze szkół podstawowych leżących na terenie powiatu piaseczyńskiego.

Konkurs podzielony jest na dwie kategorie wiekowe:

Kategoria I: klasy IV-VI szkół podstawowych

Prezentacja do nauki dla kategorii 1 (etap I szkolny)

Głosy zwierząt dla kategorii 1 (folder skompresowany)

Kategoria II: klasy VII-VIII szkół podstawowych

Prezentacja do nauki dla kategorii 2 (etap I szkolny)

Głosy zwierząt dla kategorii 1 (folder skompresowany)

Dodatkowe głosy zwierząt dla kategorii 2 (folder skompresowany)

Pod artykułem pobrać można regulamin konkursu oraz kartę zgłoszeniową.

Konkurs składać się będzie z dwóch etapów: szkolnego – w marcu 2021 – oraz powiatowego – w maju/czerwcu 2021.

Konkurs odbędzie się w formie stacjonarnej lub online, w zależności od aktualnej sytuacji epidemicznej i trybu nauczania w szkołach.

W razie pytań zapraszamy do kontaktu pod adresem email edukacjachpk@parkiotwock.pl

Pobierz załącznik:

Kategorie
Bez kategorii

Konkurs „Poznajemy Parki Krajobrazowe Polski” – etap szkolny

Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych przypomina, że w dniu 10 lutego br. zostanie przeprowadzony etap szkolny XX edycji ogólnopolskiego konkursu „Poznajemy Parki Krajobrazowe Polski”. Uczniowie rozwiążą test online utworzony w formularzu Google.

Pytania będą ułożone z materiałów, które koordynatorzy parkowi przekazali nauczycielom i uczniom.

Pytania „ogólne”

  • kompendium wiedzy przygotowane przez koordynatora ogólnopolskiego Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego

https://www.parkikrajobrazowe.pl/kompendium/

https://www.facebook.com/ParkiKrajobrazowePolski/

  • podręczniki i zeszyty ćwiczeń do biologii i geografii dla szkoły podstawowej rekomendowane przez MEN, z których uczniowie na bieżąco uczą się w szkole.

Pytania „parkowe”

– wiadomości na temat parku krajobrazowego na terenie, którego leży dana szkoła.

W razie pytań prosimy o kontakt z koordynatorem wojewódzkim tel. 607 600 415.

 

 

Kategorie
Aktualności ChPK Filmy ChPK

Czeczotki – zimowi goście w Chojnowskim PK

Zima to czas kiedy ptaki przebywające u nas cały rok oraz tylko w okresie zimowym szukają intensywnie pokarmu.Jednym z oryginalniejszych zimowych gości w naszym ogrodzie może być czeczotka.

Zadbajmy, aby w zimie było dość nasion aby ptaki mogły przetrwać ten trudny czas. Posadźmy krzewy owocowe (np. dereń, jałowiec, trzmielina, kalina, jarząb i ligustr) i zostawmy całoroczny dziki zakątek w naszym ogrodzie, gdzie ptaki mogą się pożywić. Poza czeczotką może odwiedzić na gil, szczygieł, kos, kwiczoł, rudzik i wiele innych gatunków.

Kategorie
Aktualności KPK

Zimowe Ptakoliczenie na terenie Kozienickiego Parku Krajobrazowego i otuliny

W ramach akcji Zimowego Ptakoliczenia pracownicy Zespołu ds. Kozienickiego Parku Krajobrazowego przeprowadzili monitoring liczebności ptaków. Wzdłuż rzeki Radomki na odcinku wieś Goryń – Jastrzębia, wokół stawów w miejscowości Bąkowiec oraz w zaprzyjaźnionym, przydomowym karmniku w Pionkach zaobserwowano 613 osobników należących do 40 gatunków ptaków.

Wyniki

  1. Krzyżówka (Anas platyrhynchos) 242
  2. Kawka (Corvus monedula) 60
  3. Czyż (Carduelis spinus) 42
  4. Sikora modra(Parus caeruleus) 33
  5. Sikora bogatka (Parus major) 32
  6. Łabędź niemy (Cygnus olor) 25
  7. Kormoran (Phalacrocorax carbo) 21
  8. Dzwoniec (Carduelis chloris) 20
  9. Gęgawa (Anser anser) 19
  10. Szpak (Sturnus vulgaris) 13
  11. Mewa sp. 12
  12. Nurogęś (Mergus merganser) 10
  13. Sroka (Pica pica) 10
  14. Czapla siwa (Ardea cinerea) 7
  15. Wrona siwa (Corvus corone) 7
  16. Kuropatwa (Perdix perdix) 7
  17. Mazurek (Passer montanus) 6
  18. Myszołów (Buteo buteo) 5
  19. Sikora uboga (Parus palustris) 5
  20. Kos (Turdus merula) 4
  21. Czapla biała (Egretta alba) 3
  22. Czernica (Aythya fuligula) 3
  23. Bażant (Phasianus colchicus) 3
  24. Gil (Pyrrhula pyrrhula) 3
  25. Strzyżyk (Troglodytes troglodytes) 3
  26. Bielik (Haliaaetus albicilla) 2
  27. Myszołów włochaty (Buteo lagopus) 2
  28. Gągoł (Bucephala clangula) 2
  29. Sójka (Garrulus glandarius) 2
  30. Sierpówka (Streptopelia decaocto) 2
  31. Srokosz (Lanius excubitor) 1
  32. Mewa białogłowa (Larus cachinnans) 1
  33. Dzięcioł czarny (Dryocopus martius) 1
  34. Dzięciołek (Dendrocopos minor) 1
  35. Cyraneczka (Anas crecca) 1
  36. Perkozek (Tachybaptus ruficollis) 1
  37. Kowalik (Sitta europaea) 1
  38. Szczygieł (Carduelis carduelis) 1
  39. Potrzos (Emberiza schoeniclus) 1
  40. Trznadel (Emberiza citrinella) 1

Zimowe Ptakoliczenie to ogólnopolska akcja liczenia ptaków, której koordynatorem jest Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków. Odbywa się każdego roku, zawsze w ostatni weekend stycznia. Jej celem jest zliczanie napotkanych na obranej trasie ptaków, co pozwala na tworzenie i uzupełnianie bazy danych na temat zmian liczebności populacji poszczególnych gatunków ptaków w Polsce, na przestrzeni kolejnych lat.

Ptakiem tegorocznej 17 edycji akcji jest kuropatwa. To gatunek, który niegdyś był bardzo pospolity i łatwy do zaobserwowania wśród mozaiki wiejskich pól. Niestety z powodu zmian w rolnictwie, przede wszystkim intensyfikacji produkcji rolnej, zanikaniu miedz, śródpolnych zakrzewień i nieużytków, liczebność kuropatwy drastycznie zmalała.  Mimo spadku liczebności jest to nadal gatunek znajdujący się na liście ptaków łownych.

Zapraszamy na stronę: https://otop.org.pl/

Zachęcamy do obserwowania ptaków w swoim najbliższym otoczeniu przez cały rok !  

Zapraszamy do obejrzenia krótkich filmików z terenu:

https://1drv.ms/v/s!AhJo58SnbcXxgjXSlnCmmRxyPr1Q?e=HaPGDc

https://1drv.ms/u/s!AhJo58SnbcXxgjcbkwzJGZL2e3jm?e=1rlnbc

https://1drv.ms/u/s!AhJo58SnbcXxgjj3q8mvxzReZ67Z?e=M6963n

https://1drv.ms/v/s!AhJo58SnbcXxgjaLKmNTS257P14r?e=IerzdL

Kategorie
Aktualności NPK

Konkurs POZNAJEMY PARKI KRAJOBRAZOWE POLSKI – materiały do XX edycji

Tradycyjnie, jak co roku Porozumienie Parków Krajobrazowych Polski organizuje ogólnopolski konkurs „Poznajemy Parki Krajobrazowe Polski”. Z terenu Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego do udziału zgłosiło się sześć szkół.

Są to:
-Szkoła Podstawowa Nr 1 im. Baonu Nadbużańskiego Armii Krajowej w Łochowie;
-Szkoła Podstawowa Nr 2 im. Janusza Korczaka w Łochowie;
-Szkoła Podstawowa Nr 3 im. Marii Konopnickiej w Łochowie;
-Katolicka Publiczna Szkoła Podstawowa ,,Julin” im. Heleny i Ignacego Jana Paderewskich w Kaliskach;
-Publiczna Szkoła Podstawowa Nr 3 z Oddziałami Integracyjnymi im. Tadeusza Kościuszki w Pułtusku;
-Szkoła Podstawowa im. ks. Jana Twardowskiego w Grabinach.
Eliminacje odbywają się w pięciu etapach: poczynając od szkolnego przez gminny, parkowy, finał wojewódzki aż po finał ogólnopolski. Uczniowie przystępujący do rywalizacji powinni się wykazać opanowaniem materiału objętego programem nauczania w szkole podstawowej oraz wiedzą z zakresu ochrony przyrody. Szczególnie ważna jest znajomość parku krajobrazowego, na terenie którego znajduje się ich szkoła. Aby ułatwić uczestnikom przygotowanie się do konkursu zamieszczamy poniżej materiały prezentujące skrótowo informacje o Nadbużańskim Parku Krajobrazowym. Zachęcamy również do lektury innych artykułów zamieszczonych na naszej stronie.

Pobierz załącznik:

Kategorie
Bez kategorii

Światowy Dzień Mokradeł

Mokradła,  moczary, bagna, trzęsawiska, torfowiska itd… wiele określeń nazywających miejsca najczęściej znajdujących się w obniżeniach terenu, w dolinach rzecznych. Kiedyś zajmowały znaczne obszary. W wyniku osuszania i odwadniania  tych terenów pod uprawy rolnicze znacznie się skurczyły.

W tym roku,  2 lutego przypada 50 rocznica podpisania w 1971 roku, w irańskim mieście Ramsar konwencji o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe. Jest to najstarsza światowa konwencja poświęcona ochronie środowiska przyrodniczego. Zgodnie z jej zapisami obszarami wodno-błotnymi są „tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych (łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza 6 m)”. Najcenniejsze z nich wpisane są na specjalną listę tzw. obszarów Ramsar, w Polsce jest ich 16.

Mokradła mają bardzo ważne znaczenie retencyjne. Zatrzymują wodę w środowisku, ograniczają jej odpływ i parowanie, a w okresie suszy powoli ją oddają. Obszary podmokłe bardzo dobrze zatrzymują biogeny i zanieczyszczenia. Woda spływająca z pól do rzeki przez torfowisko, tworzące strefę buforową,  może być oczyszczona ze składników odżywczych nawet w prawie 100%.

Mokradła stanowią również siedlisko życia wielu gatunków roślin i zwierząt (około 40 % gatunków żyjących na Ziemi związanych jest z mokradłami). Większość polskich ostoi ptasich znajduje się na tych obszarach.

W wyniku działalności człowieka tereny podmokłe, bagienne mogą też przyczyniać się do zmian klimatycznych. Biologiczny węgiel który jest zmagazynowany i „uwięziony” w torfie, w martwych szczątkach roślin, z powodu niszczenia obszarów bagiennych poprzez ich osuszanie  powoduje szybkie utlenianie się węgla i uwalnianie go do atmosfery jako dwutlenek węgla.

Mokradła mają też swoje miejsce w kulturze. Jako miejsca tajemnicze, niebezpieczne, działające na wyobraźnię łączyły świat ludzi i świat duchów.

Na obszarze Puszczy Kozienickiej jest jeszcze wiele takich miejsc, które przez miejscową ludność nazywane są ługami. Najcenniejsze podmokłe obszary zostały objęte ochroną jako rezerwaty przyrody o charakterze torfowiskowym, są to „Ługi Helenowskie” i „Okólny Ług”. Wiele mniejszych obszarów stanowią użytki ekologiczne. Wiele cieków wodnych, strumieni dzięki obecności bobrów staje się terenami podmokłymi. Przez ich niedostępność dla człowieka są ostoją dla wielu gatunków roślin i zwierząt.

Zapraszam do krótkiego wirtualnego spaceru po tych ciekawych i różnorodnych miejscach.

https://www.youtube.com/watch?v=KoXY0n2hpNw&feature=youtu.be

logo-ue.png

logo-bip-2.png

Treść | Menu | Przyciski