Miesiąc: sierpień 2016

• rok utworzenia – 1994
• powierzchnia – 7,13 ha
• typ – krajobrazów ekologicznych/lasów i borów (Ke/L)

Rozpościerający się na powierzchni 7,13 ha rezerwat utworzono w 1994 roku. Rezerwat usytuowany jest w Gminie Prażmów, na zachodnim skłonie pradoliny rzeki Jeziorki, w Uroczysku Park, w opłotkach miejscowości Łoś. Drzewostan porastający malowniczą skarpę był w XIX wieku przydworskim parkiem, którego układ zatarł się z czasem. Uroku stromej, niemal 15-metrowej skarpie dodają przecinające ją wąwozy oraz erozyjny brzeg rzeki Jeziorki z porastającymi go siedliskami szuwarowymi i łąkowymi. Występują tu pomnikowe dęby wielkoowocowe, buki pospolite, wiązy szypułkowe i modrzewie europejskie, a także potężny tulipanowiec amerykański. Dodatkowo rosną tu świerk pospolity, grab pospolity, klon zwyczajny i lipa drobnolistna a także mniej liczne jesiony wyniosłe, klony jawory, sosny pospolite, topole osiki i olsze czarne. Drzewostan rezerwatowy jest w bardzo dobrej kondycji, między innymi w związku z panującymi tu warunkami świetlnymi, podobnymi do warunków podgórskich. Dno lasu porasta na powierzchni ponad 2500 metrów sześciennych bluszcz pospolity.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/skarpa-jeziorki{/gallery}

• rok utworzenia – 1981
• powierzchnia – 48,31 ha
• typ – krajobrazów ekologicznych/lasów i borów (Ke/L)

Rezerwat powstał w 1981 roku na dużej powierzchni 48,31 ha (jest drugim co do wielkości rezerwatem w Chojnowskim Parku Krajobrazowym). Leży w gminie Konstancin – Jeziorna w bliskim sąsiedztwie Uzdrowiska Konstancin oraz graniczy z zabytkowym zespołem pałacowo-parkowym w Oborach. Dochodzi do niego droga asfaltowa z Obór w kierunku miejscowości Gassy nad Wisłą. Obiektem ochrony jest łęg jesionowo–wiązowy, pozostałość naturalnej szaty roślinnej doliny Wisły. Pierwotnie lasy takie porastały całą dolinę Wisły, jednak ze względu na żyzne gleby zostały wycięte i przeznaczone na cele rolnicze. Fragmenty naturalnych lasów łęgowych chronione są w rezerwatach. Roślinność w rezerwacie występuje strefowo – w zależności od wilgotności podłoża. Na glebach zalewanych rosną stuletnie olsze szare, dorastające do ponad 30 metrów. Na suchszych obszarach występują jesion wyniosły i wiąz szypułkowy, klon pospolity, dąb szypułkowy oraz lipa drobnolistna. Na podszyt składają się czarny bez, dereń świdwa, czeremcha zwyczajna, jarząb pospolity i porzeczka czerwona. W runie znajdziemy pnącza takie jak chmiel zwyczajny, psianka słodkogórz i przytulia czepna, a także niecierpka pospolitego, bluszczyk kurdybanek, wiechlinę zwyczajną, kosaćca żółtego i pokrzywę zwyczajną. W rezerwacie tworzą się w okresach wilgotnych oczka śródleśne.

Niektóre źródła historyczne wskazują na to, iż w miejscu obecnego lasu łęgowego znajdowało się w XVIII wieku jezioro, które po intensywnych pracach w celu zmniejszenia zagrożenia powodziowego oraz osuszenia terenu, zmieniło się w bagno, a następnie w las łęgowy.

Rezerwat nie jest udostępniony do zwiedzania, spacery uniemożliwia także znaczne zabagnienie terenu i pokrzywy. Spacerować można natomiast dróżkami biegnącymi skrajem lasu. Nieopodal rezerwatu biegnie niebieski szlak pieszy z Konstancina do Zalesia Górnego oraz niebieski szlak rowerowy z Powsina przez Konstancin-Jeziornę do Góry Kalwarii.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/legi-oborskie{/gallery}

• rok utworzenia – 1979
• powierzchnia   – 44,34 ha
• typ – fitocenotyczny/lasów i borów (Fi/L)

Położony na południowy – wschód od Konstancina – Jeziorny, rezerwat „Obory” to jeden z trzech najstarszych rezerwatów w Chojnowskim Parku Krajobrazowym, utworzony w 1979 roku. Zajmuje powierzchnię 43,71 ha i chroni bory mieszane dębowo – sosnowe, zespoły przejściowe pomiędzy borami a grądami (wysokimi i niskimi) i zespoły przejściowe pomiędzy borem mieszanym a świetlistą dąbrową. Wiek drzewostanu wynosi od 50 do nawet około 130 lat. Tworzą go dęby z udziałem brzozy, topoli osiki, sosny, a rzadziej olszy, jesionu, lipy i klonu. Podszyt tworzą grab, leszczyna, dąb, kruszyna, lipa, dereń i bez czarny. W runie leśnym znajdziemy tu zawilca gajowego, konwalijkę dwulistną, konwalię majową, narecznicę samczą, szczawik zajęczy, dąbrówkę rozłogową, gajowiec żółty, kopytnik pospolity a także chronione: lilię złotogłów, podkolan biały i wawrzynek wilczełyko. Wewnątrz rezerwatu znajduje się okresowe mokradło.

Przez rezerwat przebiega szlak turystyczny żółty oraz ścieżka przyrodnicza Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, a wzdłuż jego granicy biegnie szlak turystyczny niebieski oraz ścieżka rowerowa żółta.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/obory{/gallery}

• rok utworzenia – 1979
• powierzchnia – 12,14 ha
• typ – fitocenotyczny/lasów i borów (Fi/L)

Rezerwat utworzono w 1979 roku na powierzchni 12,14 ha. Położony jest w gminie Piaseczno, około 600m na wschód od szosy Piaseczno-Góra Kalwaria. Rezerwat chroni grąd wysoki z zachowanym naturalnym drzewostanem dębowo-grabowym osiągającym nawet 150-180 lat. Rezerwat stanowi obszar o wyróżniającym go stopniu naturalności wśród otaczających go drzewostanów gospodarczych. Oprócz dębów i grabów znajdziemy tu sosnę pospolitą, lipę drobnolistną, modrzew pospolity i dąb czerwony. W podszycie rosną także brzoza brodawkowata, świerk pospolity, leszczyna pospolita, kruszyna pospolita i jarząb pospolity. Na rosnących tu starych drzewach gniazduje wiele ptaków. Obserwowano tu rzadką w Polsce muchołówkę małą. W runie znaleźć tu można chronioną lilię złotogłów, a także bluszczyk kurdybanek, przytulię Schultesa, zawilca gajowego, konwalijkę dwulistną, konwalię majową, szczawik zajęczy, możylinek trójnerwowy, gwiazdnicę wielokwiatową i borówkę czarną.

Niedaleko rezerwatu, w lesie Stefanów, znajduje się pomnik w postaci symbolicznej mogiły 93 więźniów z Pawiaka rozstrzelanych tu przez hitlerowców. Po II wojnie światowej szczątki ich zostały przeniesione na cmentarz w Palmirach. W pobliżu miejsca pamięci narodowej wyznaczono miejsce do parkowania, a także postawiono wiatę i ławki.

Na południu rezerwat graniczy ze szkółką leśną, wzdłuż jego granicy biegną zielony Szlak Lasów Chojnowskich oraz niebieski Szlak Rezerwatowy.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/chojnow{/gallery}

Obszary Chronionego Krajobrazu zajmują około 30% powierzchni Województwa Mazowieckiego, a największym z nich jest znajdujący się na terenie ponad 50 gmin Warszawski Obszar Chronionego Krajobrazu o powierzchni 148 tysięcy hektarów.

Zgodnie z Ustawą o Ochronie Przyrody, Obszary Chronionego Krajobrazu mają za zadanie ochronę korytarzy ekologicznych – terenów umożliwiających swobodną migrację zwierząt, roślin i grzybów. Warszawski Obszar Chronionego Krajobrazu ma również za zadanie chronienie innych form ochrony przyrody znajdujących się na jego terenie (np. Chojnowskiego Parku Krajobrazowego) przed presją ze strony obszarów otaczających. Najcenniejszymi obszarami znajdującymi się wewnątrz obszaru są: Kampinoski Park Narodowy, Dolina Środkowej Wisły, Kampinoska Dolina Wisły, doliny rzeczne Świdra, Mieni czy Jeziorki oraz najważniejsze mazowieckie torfowiska znajdujące się na terenie Mazowieckiego Parku Krajobrazowego. Dodatkowo, wiele obszarów o mniejszej wartości przyrodniczej pełni ważne funkcje edukacyjne i zdrowotne dla mieszkańców Warszawy. Są to między innymi Las Kabacki, Las Bemowo, Lasek Bielański czy też Lasy Starej Miłosnej.

Oficjalny nadzór nad Warszawskim Obszarem Chronionego Krajobrazu sprawuje Marszałek Województwa Mazowieckiego we współpracy z Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/ochk{/gallery}

Fot. archiwum MZPK