Miesiąc: sierpień 2016

• rok utworzenia – 1979
• powierzchnia – 14,1 ha
• typ – florystyczny/lasów i borów (Fl/L)

Utworzony na powierzchni 14,1 ha rezerwat, leży w gminie Piaseczno na północnym skraju Uroczyska Biele, w pobliżu wsi Wólka Pęcherska przy szosie wojewódzkiej nr 722. Utworzono go w 1979 roku dla ochrony stanowiska wiciokrzewu pomorskiego (Lonicera periclymenum), rośliny charakterystycznej dla pasa przymorskiego, a na Mazowszu będącej osobliwością przyrodniczą niezbadanego pochodzenia i występującej wyspowo. Wiciokrzew jest pnączem wspinającym się najczęściej po dębach i olszach do wysokości nawet 12 m, przykrywającym leszczyny i kruszyny, a czasem płożącym się po ziemi. Rezerwat Biele Chojnowskie chroni także fragmenty lasu łęgowego z olszą czarną, jesionem wyniosłym i brzozą brodawkowatą położonego poniżej skarpy rzeki Jeziorki oraz olsu porzeczkowego. W podszycie rosną tu porzeczka czarna, trzmielina pospolita, trzmielina brodawkowata, czeremcha i jarząb pospolity. Na suchej skarpie rośnie tu las brzozowo-dębowy oraz mieszany bór sosnowo-dębowy z chrobotkami Cladonia sp.

Rezerwat ten jest jedynym na obszarze Chojnowskiego Parku Krajobrazowego posiadającym zatwierdzony przez Regionalna Dyrekcję Ochrony Środowiska Plan Ochrony.

Na obszarze rezerwatu, przy szosie Piaseczno-Grójec, położony jest cmentarz wojskowy z czasów I wojny światowej. Znajduje się na nim 68 mogił niemieckich i 18 mogił rosyjskich żołnierzy, poległych podczas ofensywy niemieckiej w lipcu 1915 r. w zaciętych walkach nad Jeziorną.

Przez rezerwat biegnie czerwony szlak pieszy Warszawskiej Obwodnicy Turystycznej.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/biele{/gallery}

• rok utworzenia – 1994
• powierzchnia – 7,13 ha
• typ – krajobrazów ekologicznych/lasów i borów (Ke/L)

Rozpościerający się na powierzchni 7,13 ha rezerwat utworzono w 1994 roku. Rezerwat usytuowany jest w Gminie Prażmów, na zachodnim skłonie pradoliny rzeki Jeziorki, w Uroczysku Park, w opłotkach miejscowości Łoś. Drzewostan porastający malowniczą skarpę był w XIX wieku przydworskim parkiem, którego układ zatarł się z czasem. Uroku stromej, niemal 15-metrowej skarpie dodają przecinające ją wąwozy oraz erozyjny brzeg rzeki Jeziorki z porastającymi go siedliskami szuwarowymi i łąkowymi. Występują tu pomnikowe dęby wielkoowocowe, buki pospolite, wiązy szypułkowe i modrzewie europejskie, a także potężny tulipanowiec amerykański. Dodatkowo rosną tu świerk pospolity, grab pospolity, klon zwyczajny i lipa drobnolistna a także mniej liczne jesiony wyniosłe, klony jawory, sosny pospolite, topole osiki i olsze czarne. Drzewostan rezerwatowy jest w bardzo dobrej kondycji, między innymi w związku z panującymi tu warunkami świetlnymi, podobnymi do warunków podgórskich. Dno lasu porasta na powierzchni ponad 2500 metrów sześciennych bluszcz pospolity.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/skarpa-jeziorki{/gallery}

• rok utworzenia – 1981
• powierzchnia – 48,31 ha
• typ – krajobrazów ekologicznych/lasów i borów (Ke/L)

Rezerwat powstał w 1981 roku na dużej powierzchni 48,31 ha (jest drugim co do wielkości rezerwatem w Chojnowskim Parku Krajobrazowym). Leży w gminie Konstancin – Jeziorna w bliskim sąsiedztwie Uzdrowiska Konstancin oraz graniczy z zabytkowym zespołem pałacowo-parkowym w Oborach. Dochodzi do niego droga asfaltowa z Obór w kierunku miejscowości Gassy nad Wisłą. Obiektem ochrony jest łęg jesionowo–wiązowy, pozostałość naturalnej szaty roślinnej doliny Wisły. Pierwotnie lasy takie porastały całą dolinę Wisły, jednak ze względu na żyzne gleby zostały wycięte i przeznaczone na cele rolnicze. Fragmenty naturalnych lasów łęgowych chronione są w rezerwatach. Roślinność w rezerwacie występuje strefowo – w zależności od wilgotności podłoża. Na glebach zalewanych rosną stuletnie olsze szare, dorastające do ponad 30 metrów. Na suchszych obszarach występują jesion wyniosły i wiąz szypułkowy, klon pospolity, dąb szypułkowy oraz lipa drobnolistna. Na podszyt składają się czarny bez, dereń świdwa, czeremcha zwyczajna, jarząb pospolity i porzeczka czerwona. W runie znajdziemy pnącza takie jak chmiel zwyczajny, psianka słodkogórz i przytulia czepna, a także niecierpka pospolitego, bluszczyk kurdybanek, wiechlinę zwyczajną, kosaćca żółtego i pokrzywę zwyczajną. W rezerwacie tworzą się w okresach wilgotnych oczka śródleśne.

Niektóre źródła historyczne wskazują na to, iż w miejscu obecnego lasu łęgowego znajdowało się w XVIII wieku jezioro, które po intensywnych pracach w celu zmniejszenia zagrożenia powodziowego oraz osuszenia terenu, zmieniło się w bagno, a następnie w las łęgowy.

Rezerwat nie jest udostępniony do zwiedzania, spacery uniemożliwia także znaczne zabagnienie terenu i pokrzywy. Spacerować można natomiast dróżkami biegnącymi skrajem lasu. Nieopodal rezerwatu biegnie niebieski szlak pieszy z Konstancina do Zalesia Górnego oraz niebieski szlak rowerowy z Powsina przez Konstancin-Jeziornę do Góry Kalwarii.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/legi-oborskie{/gallery}

• rok utworzenia – 1979
• powierzchnia   – 44,34 ha
• typ – fitocenotyczny/lasów i borów (Fi/L)

Położony na południowy – wschód od Konstancina – Jeziorny, rezerwat „Obory” to jeden z trzech najstarszych rezerwatów w Chojnowskim Parku Krajobrazowym, utworzony w 1979 roku. Zajmuje powierzchnię 43,71 ha i chroni bory mieszane dębowo – sosnowe, zespoły przejściowe pomiędzy borami a grądami (wysokimi i niskimi) i zespoły przejściowe pomiędzy borem mieszanym a świetlistą dąbrową. Wiek drzewostanu wynosi od 50 do nawet około 130 lat. Tworzą go dęby z udziałem brzozy, topoli osiki, sosny, a rzadziej olszy, jesionu, lipy i klonu. Podszyt tworzą grab, leszczyna, dąb, kruszyna, lipa, dereń i bez czarny. W runie leśnym znajdziemy tu zawilca gajowego, konwalijkę dwulistną, konwalię majową, narecznicę samczą, szczawik zajęczy, dąbrówkę rozłogową, gajowiec żółty, kopytnik pospolity a także chronione: lilię złotogłów, podkolan biały i wawrzynek wilczełyko. Wewnątrz rezerwatu znajduje się okresowe mokradło.

Przez rezerwat przebiega szlak turystyczny żółty oraz ścieżka przyrodnicza Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, a wzdłuż jego granicy biegnie szlak turystyczny niebieski oraz ścieżka rowerowa żółta.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/obory{/gallery}

• rok utworzenia – 1979
• powierzchnia – 12,14 ha
• typ – fitocenotyczny/lasów i borów (Fi/L)

Rezerwat utworzono w 1979 roku na powierzchni 12,14 ha. Położony jest w gminie Piaseczno, około 600m na wschód od szosy Piaseczno-Góra Kalwaria. Rezerwat chroni grąd wysoki z zachowanym naturalnym drzewostanem dębowo-grabowym osiągającym nawet 150-180 lat. Rezerwat stanowi obszar o wyróżniającym go stopniu naturalności wśród otaczających go drzewostanów gospodarczych. Oprócz dębów i grabów znajdziemy tu sosnę pospolitą, lipę drobnolistną, modrzew pospolity i dąb czerwony. W podszycie rosną także brzoza brodawkowata, świerk pospolity, leszczyna pospolita, kruszyna pospolita i jarząb pospolity. Na rosnących tu starych drzewach gniazduje wiele ptaków. Obserwowano tu rzadką w Polsce muchołówkę małą. W runie znaleźć tu można chronioną lilię złotogłów, a także bluszczyk kurdybanek, przytulię Schultesa, zawilca gajowego, konwalijkę dwulistną, konwalię majową, szczawik zajęczy, możylinek trójnerwowy, gwiazdnicę wielokwiatową i borówkę czarną.

Niedaleko rezerwatu, w lesie Stefanów, znajduje się pomnik w postaci symbolicznej mogiły 93 więźniów z Pawiaka rozstrzelanych tu przez hitlerowców. Po II wojnie światowej szczątki ich zostały przeniesione na cmentarz w Palmirach. W pobliżu miejsca pamięci narodowej wyznaczono miejsce do parkowania, a także postawiono wiatę i ławki.

Na południu rezerwat graniczy ze szkółką leśną, wzdłuż jego granicy biegną zielony Szlak Lasów Chojnowskich oraz niebieski Szlak Rezerwatowy.

{gallery}parki/chojnowski-park-krajobrazowy/formy-ochrony/rezerwaty-przyrody/chojnow{/gallery}