Łąki Soleckie znajdują się na terenie niegdyś zatorfionej doliny rzeki Małej. Niegdyś mokradło stałe, obszar został osuszony i obecnie składa się z bardziej wilgotnych i bardziej przesuszonych płatów. W związku ze zmianą stosunków wodnych, torfowe podłoże wysycha, podlega mineralizacji i przekształca się w gleby murszowe. W południowej części obszaru znajduje się kilka zbiorników potorfowych, całość stanowią łąki użytkowane ekstensywnie oraz turzycowiska (Phragmites communis), ziołorośla i zarośla wierzby szerokolistnej.
Na obszarze zidentyfikowano trzy siedliska chronione na podstawie Dyrektywy Siedliskowej (92/43/EWG): ciepłolubne śródlądowe murawy napiaskowe (6120) – 0,33 ha, zmiennowilgotne łąki trzęślicowe (6410) – 5,57 ha – oraz ekstensywnie użytkowane niżowe łąki świeże (6510) – 115,56 ha. Obecne tu gatunki z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej to: kumak nizinny Bombina bombina, czerwończyk nieparek Lycaena dispar, modraszek telejus Maculinea teleius, poczwarówka zwężona Vertigo angustior i poczwarówka jajowata Vertigo moulinsiana.
Niestety na wielu płatach zarzucono gospodarkę łąkową i zarastają one nawłocią kanadyjską oraz późną.
Łąki Soleckie (PLH140055) to Obszar o Znaczeniu dla Wspólnoty (OZW) oczekujący na zatwierdzenie jako Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk (SOO).
Fot. Archiwum MZPK
MZPK nie wyraża zgody na wykorzystywanie zdjęć przez inne podmioty.