Tag: 117

 

Nr	ID użytku ekologicz-nego w Rejestrze Wojewody	Miej-scowość	Gmina	Leśnic-two	Oddz. leśny	Ewidencja gruntów	Pow. (ha)*	Szczególny cel ochrony
1/P	406	Parzeń I	Budzeń Duży	Sikórz	63m	63/4LP/118	1,16	teren zabagniony
2/P	407	Karwosieki Nostkowice	Budzeń Duży	Sikórz	13f, 13c	13/3LP/129	0,31	las
3/P	410	Cierszewo	Budzeń Duży	Sikórz	101b	101 LP/47	0,65	Las, teren zabagniony
4/P	411	Brwilno	Stara Biała	Brwilno	86d	86 LP/167	1,11	nieużytek
5/P	412	Brwilno	Stara Biała	Brwilno	95b	95/1LP/179	0,36	teren zabagniony
6/P	413	Brwilno	Stara Biała	Brwilno	100f	100 LP/134	2,36	teren zabagniony
7/P	414	Brwilno	Stara Biała	Brwilno	105c	105/1LP/137	0,48	teren zabagniony
8P	415	Brwilno	Stara Biała	Brwilno	106 i	106 LP/139	0,26	teren zabagniony
9/P	416	Brwilno	Stara Biała	Brwilno	107i	107LP/140	0,67	teren zabagniony
10/P	626	Parzeń	Brudzeń Duży	Sikórz	26Ac	23/1	0,88	teren zabagniony porośnięty kosaćcem, sitowiem, starorzecze Skrwy
11/P	627	Parzeń	Brudzeń Duży	Sikórz	26Ah	24/3	0,21	teren zabagniony porośnięty kosaćcem, sitowiem, starorzecze Skrwy
12/O	628	Brudzeń Duży	Brudzeń Duży	Sikórz	32d	482	0,62	Teren zabagniony na siedlisku Bb
13/O	629	Parzeń	Brudzeń Duży	Sikórz	33f	114	0,34	Teren zabagniony na siedlisku Bb, wyrobisko po eksploatacji torfu
14/O	630	Parzeń	Brudzeń Duży	Sikórz	33l, 33t, 33x	111	1,06 (kolejno 0,65, 0,26, 0,1005)	Teren zabagniony na siedlisku BMb

Wiktor Emanuel Stephan przyszedł na świat w 1867 roku w Oleśnie, powiecie Dąbrowa, w Małopolsce. Jego rodzice byli polsko-niemieckiego lub polsko-austriackiego pochodzenia, natomiast pogłosek, jakoby rodzina Stephanów wywodziła się z Węgier, nie potwierdzają żadne dostępne aktualnie źródła. Wiktor Stephan miejscowym leśnikiem i miłośnikiem przyrody. Dzięki prowadzonej przez niego racjonalnej gospodarce leśnej lasy położone obecnie na terenie Chojnowskiego Parku Krajobrazowego przetrwały w dobrej kondycji. Według miejscowych podać Wiktor Stephan do tej pory dba o swoje lasy, gdyż powszechnie wiadomo, że o północy jego duch krąży ponad nimi.

 

Napis na Kamieniu Stephana

 

Ojciec Wiktora Stephana – Józef Amard Stephan był właścicielem ziemskim, właścicielem oraz dyrektorem banku, a z zamiłowania kompozytorem utworów fortepianowych. Wiktor Stephan miał czworo rodzeństwa; wszyscy otrzymali staranne wykształcenie. Wiktor ukończył Krajową Szkołę Gospodarstwa Lasowego we Lwowie oraz uczęszczał do Akademii Rolniczo-Leśnej w Wiedniu. Ożenił się z Władysławą z Różańskich, z którą mieli dwoje dzieci: Stefanię i Juliusza. Po dziś dzień żyją wnuczki Stefanii (córki Barbary i Jerzego  Szczerbińskich) i jej córka Hanna Mrowcowa.

 

Od 1887 roku, Wiktor Stephan był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego, a swoją praktykę leśną odbył w leśnictwie Myślachowice w powiecie Trzebinia. Przez krótki okres był adiunktem leśnictwa i leśniczym rewirowym pod Żydaczowem na Ukrainie, potem pracował w biurze systematyzacji lasów oraz był leśniczym rewirowym. W 1889 roku  był adiunktem leśnym w powiecie Sędziszowskim oraz zdał egzamin na samoistnego gospodarza lasowego. W 1892 roku został nadleśniczym lasów w dobrach wilanowskich hrabiego Ksawerego Branickiego, w tym w Lasach Chojnowskich. Zasłużył się zalesieniami gruntów porolnych w Kabatach. Jest autorem trzech broszur („Sarna”, „Zając pospolity” oraz „Kuropatwa”), które ukazały się w „Łowcu Polskim”. W 1911 roku otrzymał nominację na inspektora lasów we wszystkich dobrach hrabiego Branickiego, jednak cztery lata później był zmuszony przez władze rosyjskie do opuszczenia kraju. Powrócił do Chojnowa w 1918 roku za zgodą władz niemieckich.

 

Wiktor Stephan zmarł w Chojnowie w 1923 roku w wieku 58 lat. Grób Wiktora Stephana można odwiedzić na cmentarzu w Piasecznie. Pamięć o leśniku zachowała się między innymi dzięki upamiętniającym go formom ochrony przyrody – wiekowym dębie – pomnikowi przyrody, nazwanym od nazwiska leśnika oraz rezerwatowi „Uroczysko Stephana”. Jednak chyba najbardziej znanym pomnikiem pamięci o Wiktorze Stephanie jest tzw. Kamień Stephana, który został umieszczony obok parkingu leśnego przy drodze Pilawa-Zalesie Górne. Na kamieniu tym umieszczono napis: „1892-1923 Tu czuwa duch mój. Wiktor Stephan 1865-1923”.

 

Kamień Stephana znajdujący się przy drodze Pilawa-Zalesie Górne

Konstancin – Jeziorna jest miastem położonym na południe od Warszawy, w odległości właściwie kilku kilometrów od granicy Stolicy i około dwudziestu kilometrów od jej ścisłego centrum. Historycznie miejscowość ta zaistniała dopiero w roku 1969, poprzez połączenie miast Skolimów – Konstancin oraz Jeziorna wraz z kilkoma przyległymi do nich wsiami.

 

Tężnia solankowa

Geograficznie położona jest ona na styku Doliny Środkowej Wisły i Równiny Warszawskiej, nad rzeką Jeziorką oraz jej dopływem rzeką Małą. W części południowej Konstancina – Jeziorny biegnie granica Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, a za początek Parku można przyjąć koniec ulicy Od Lasu. Pomiędzy Konstancinem – Jeziorną a Słomczynem znajduje się rezerwat przyrody „Obory”. W pobliżu znajdują się także trzy inne rezerwaty przyrody: „Skarpa Oborska”, „Łęgi Oborskie” i „Łyczyńskie Olszyny”.  Miejscowość Jeziorna istniała już w okresie średniowiecza, a jej granicą była rzeka Jeziorka, nad którą około 1775 roku Stanisław August Poniatowski na wniosek hrabiego Jana Kurza założył papiernię. Produkowano w niej papier czerpany, na którym m.in. spisano Konstytucję 3 Maja. Skolimów – Konstancin historycznie należał do rodu Potulickich Skórzewskich, a nazwa pochodzi od imienia hrabiny Konstancji. Dzisiejszy Konstancin – Jeziorna powstał głównie dzięki hrabiemu Witoldowi Skórzewskiemu, który część swoich dóbr w Oborach (park dworski o powierzchni około 100 hektarów) pod koniec XIX wieku postanowił przekształcić na miejscowość letniskową. Za oficjalną datę utworzenia Konstancina przyjmuje się rok 1897. To właśnie na przełomie XIX i XX wieku powstało tu wiele pięknych posiadłości willowych. Projektantami byli czołowi Polscy architekci, tacy jak: Bronisław Colonna – Czosnowski, Józef Pius Dziekoński, Henryk Gay, Jan Heurich (młodszy), Władysław Jabłoński, Franciszek Lilpop, Władysław Marconi,  Kazimierz Skórewicz, Tadeusz Tołwiński, Czesław Przybylski. W Konstancinie można podziwiać bardzo różne style, poczynając od neogotyku poprzez architekturę dworską aż po secesję czy modernizm. Zacnymi mieszkańcami tego terenu byli np. Stefan Żeromski i Wacław Gąsiorowski. Już w 1917 roku Konstancin otrzymał status uzdrowiska, nie tylko dzięki bliskości lasów chojnowskich, ale także położonych od strony północnej lasów kabackich. W roku 1953 to właśnie tutaj prof. Marian Weiss na bazie istniejącej infrastruktury szpitalnej założył Stołeczne Centrum Rehabilitacji, istniejące do dnia dzisiejszego pod nazwą Mazowieckie Centrum Rehabilitacji „STOCER” Sp. z o.o. Szpital imienia prof. Weissa jest jednym z najbardziej cenionych w zakresie leczenia narządu ruchu. Pierwsze sanatorium powstało w roku 1965 i nosiło nazwę „Warszawianka”. Obecnie w tym miejscu znajduje się hotel „Konstancja”. Kolejne sanatorium pod nazwą „Przy Źródle” powstało już w roku 1966  i powiązane było z zakończonymi pracami odwiertu do złóż solanki, odkrytej w latach sześćdziesiątych XX wieku. Niedużo wcześniej, bo w roku 1962 powstał Szpital Rehabilitacji Neurologicznej, sukcesywnie rozbudowywany w latach 1996 i 2007, przekształcając się równocześnie ze Szpitalem Rehabilitacji Kardiologicznej w Uzdrowisko Konstancin – Zdrój S.A. W 1977 roku „Uzdrowisko Konstancin” wzbogaciło się o Zakład Przyrodoleczniczy „Biały Dom”. W roku 1975 rozpoczęto budowę tężni solankowej, która do dnia dzisiejszego przyciąga nie tylko walorami leczniczymi dróg oddechowych, ale również estetycznymi, a każda osoba, która kiedykolwiek znajdzie się w okolicach Konstancina – Jeziorny powinna odwiedzić to miejsce. W porównaniu do najbardziej znanej tężni w Ciechocinku ta jest dużo mniejsza, ale jej walory architektoniczne i lecznicze są równie ogromne. W 1982 otwarto kolejne sanatorium uzdrowiskowe o nazwie „Fraszka”, a niedługo później powstał szpital uzdrowiskowy „Marysieńska”.

Dodatkowymi walorami leczniczymi są udostępnione dla zwiedzających lasy konstancińskie, na terenie których znajdziemy m.in. ścieżkę zdrowia, która zawiera różne przyrządy do ćwiczeń, ścieżkę konną, z położoną nieopodal stajnią. Dla rowerzystów dostępne są również ścieżki rowerowe, a dla tych którzy pragną obcować z naturą i poznawać jej tajniki zapraszamy na naszą ścieżkę dydaktyczną „Lasy Konstancińskie”, której początek znajduje się na końcu ulicy Od Lasu.

Konstancin kusi nie tylko walorami uzdrowiskowymi, ale także turystycznymi. Nie brakuje tutaj miejsc noclegowych, a tymi najczęściej spotykanymi są hotele. Znajduje się tu również wiele kawiarenek i restauracji. Od tych przepełnionych szykiem i elegancją, do tych bardziej „przaśnych”, można by powiedzieć o charakterze wiejskim. Bardzo ciekawym przykładem takiego stylu jest gospoda „Zalewajka”, znajdująca się właśnie przy ulicy Od Lasu.

Warto podkreślić, że Konstancin – Jeziorna jest jedynym uzdrowiskiem na naszym pięknym Mazowszu.

 

 

Willa „Marysieńka”

Zakład przyrodoleczniczy „Biały Dom”

 

Hotel Konstancja

 

Park zdrojowy

 

Park zdrojowy

Sanatorium „Przy źródle”

 

Opuszczona willa

 

Kawiarnia „Zdrojowa”

Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych zaprasza rodziców z dziećmi na rodzinny rajd terenowy „Szlakami Chojnowskiego Parku Krajobrazowego”, który odbędzie się 17 września 2011 r. na terenie gminy Piaseczno, w miejscowości Bogatki. Trasa rajdu przebiegać będzie od rezerwatu „Biele Chojnowskie” do rezerwatu „Las Pęcherski”, a więc pomiędzy miejscowościami Bogatki, Wólka Pęcherska i Pęchery. Zwieńczeniem rajdu będzie ognisko i  poczęstunek na terenie obiektu turystycznego „Zimne Doły”, który położony jest nieopodal Żabieńca. Dla uczestników przygotowaliśmy również  konkurs sprawdzający  wiedzę przyrodniczą, a dla najlepszych cenne nagrody.

 

 

Uczestnicy zostaną podzieleni na dwie kategorie wiekowe:

– Szkoły podstawowe – klasy IV-VI wraz z rodzicami/opiekunami,

– Szkoły gimnazjalne – klasy I-III wraz z rodzicami/opiekunami.

W ramach rajdu terenowego zapewniamy transport uczestników spod Urzędu Miasta i Gminy Piaseczno na miejsce odbywania się rajdu, następnie do obiektu turystycznego „Zimne Doły”, a po zakończonej imprezie zapewniamy powrót do Piaseczna.

Zgłoszenia można dokonać telefonicznie pod numerem 722 397 728 lub e-mailem na adres chojnowskipark@parkiotwock.pl do dnia 14 września 2011r.