05-400 Otwock, ul.Sułkowskiego 11 tel./faks 22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

09-411 Biała, Siecień 134 tel. 24 231 12 73 e-mail: p.pietrzak@parkiotwock.pl

05-500 Piaseczno, ul. Instytutowa 10, Żabieniec tel./ fax. 22 754 51 00 e-mail: chojnowskipark@parkiotwock.pl

26-670 Pionki, ul. Radomska 7 tel./fax.(48) 612 34 41 e-mail: kozienickipark@parkiotwock.pl

05-400 Otwock, ul.Sułkowskiego 11 tel./faks 22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

07-130 Łochów, Kaliska 93 tel./fax.(25) 644 13 71 e-mail: npk@parkiotwock.pl

161
SONY DSC
DSC02531
IMG_7286
IMG_9346
jes 4
KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA
Pieprznik jadalny Cantharellus cibarius
SLIDER1
default
20201029_115707
NPK8
gilslider
jes3
Obraz3
PA078260
pustuka1
20181011_172139
20181011_172409
20191012_111137
jesień
Obraz4
SONY DSC
DSC_7101
previous arrow
next arrow

Użytki ekologiczne na terenie Brudzeńskiego Parku Krajobrazowego

 

Nr

ID użytku ekologicz-nego w Rejestrze Wojewody

Miej-scowość

Gmina

Leśnic-two

Oddz. leśny

Ewidencja gruntów

Pow. (ha)*

Szczególny cel ochrony

1/P

406

Parzeń I

Budzeń Duży

Sikórz

63m

63/4LP/118

1,16

teren zabagniony

2/P

407

Karwosieki Nostkowice

Budzeń Duży

Sikórz

13f, 13c

13/3LP/129

0,31

las

3/P

410

Cierszewo

Budzeń Duży

Sikórz

101b

101 LP/47

0,65

Las, teren zabagniony

4/P

411

Brwilno

Stara Biała

Brwilno

86d

86 LP/167

1,11

nieużytek

5/P

412

Brwilno

Stara Biała

Brwilno

95b

95/1LP/179

0,36

teren zabagniony

6/P

413

Brwilno

Stara Biała

Brwilno

100f

100 LP/134

2,36

teren zabagniony

7/P

414

Brwilno

Stara Biała

Brwilno

105c

105/1LP/137

0,48

teren zabagniony

8P

415

Brwilno

Stara Biała

Brwilno

106 i

106 LP/139

0,26

teren zabagniony

9/P

416

Brwilno

Stara Biała

Brwilno

107i

107LP/140

0,67

teren zabagniony

10/P

626

Parzeń

Brudzeń Duży

Sikórz

26Ac

23/1

0,88

teren zabagniony porośnięty kosaćcem, sitowiem, starorzecze Skrwy

11/P

627

Parzeń

Brudzeń Duży

Sikórz

26Ah

24/3

0,21

teren zabagniony porośnięty kosaćcem, sitowiem, starorzecze Skrwy

12/O

628

Brudzeń Duży

Brudzeń Duży

Sikórz

32d

482

0,62

Teren zabagniony na siedlisku Bb

13/O

629

Parzeń

Brudzeń Duży

Sikórz

33f

114

0,34

Teren zabagniony na siedlisku Bb, wyrobisko po eksploatacji torfu

14/O

630

Parzeń

Brudzeń Duży

Sikórz

33l, 33t, 33x

111

1,06 (kolejno 0,65, 0,26, 0,1005)

Teren zabagniony na siedlisku BMb

użytki ekologiczne 4.png

użyytki ekologiczne 3.png

Wiktor Stephan

Wiktor Emanuel Stephan przyszedł na świat w 1867 roku w Oleśnie, powiecie Dąbrowa, w Małopolsce. Jego rodzice byli polsko-niemieckiego lub polsko-austriackiego pochodzenia, natomiast pogłosek, jakoby rodzina Stephanów wywodziła się z Węgier, nie potwierdzają żadne dostępne aktualnie źródła. Wiktor Stephan miejscowym leśnikiem i miłośnikiem przyrody. Dzięki prowadzonej przez niego racjonalnej gospodarce leśnej lasy położone obecnie na terenie Chojnowskiego Parku Krajobrazowego przetrwały w dobrej kondycji. Według miejscowych podać Wiktor Stephan do tej pory dba o swoje lasy, gdyż powszechnie wiadomo, że o północy jego duch krąży ponad nimi.

 

kamien

Napis na Kamieniu Stephana

 

Ojciec Wiktora Stephana – Józef Amard Stephan był właścicielem ziemskim, właścicielem oraz dyrektorem banku, a z zamiłowania kompozytorem utworów fortepianowych. Wiktor Stephan miał czworo rodzeństwa; wszyscy otrzymali staranne wykształcenie. Wiktor ukończył Krajową Szkołę Gospodarstwa Lasowego we Lwowie oraz uczęszczał do Akademii Rolniczo-Leśnej w Wiedniu. Ożenił się z Władysławą z Różańskich, z którą mieli dwoje dzieci: Stefanię i Juliusza. Po dziś dzień żyją wnuczki Stefanii (córki Barbary i Jerzego  Szczerbińskich) i jej córka Hanna Mrowcowa.

 

Od 1887 roku, Wiktor Stephan był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego, a swoją praktykę leśną odbył w leśnictwie Myślachowice w powiecie Trzebinia. Przez krótki okres był adiunktem leśnictwa i leśniczym rewirowym pod Żydaczowem na Ukrainie, potem pracował w biurze systematyzacji lasów oraz był leśniczym rewirowym. W 1889 roku  był adiunktem leśnym w powiecie Sędziszowskim oraz zdał egzamin na samoistnego gospodarza lasowego. W 1892 roku został nadleśniczym lasów w dobrach wilanowskich hrabiego Ksawerego Branickiego, w tym w Lasach Chojnowskich. Zasłużył się zalesieniami gruntów porolnych w Kabatach. Jest autorem trzech broszur („Sarna”, „Zając pospolity” oraz „Kuropatwa”), które ukazały się w „Łowcu Polskim”. W 1911 roku otrzymał nominację na inspektora lasów we wszystkich dobrach hrabiego Branickiego, jednak cztery lata później był zmuszony przez władze rosyjskie do opuszczenia kraju. Powrócił do Chojnowa w 1918 roku za zgodą władz niemieckich.

 

Wiktor Stephan zmarł w Chojnowie w 1923 roku w wieku 58 lat. Grób Wiktora Stephana można odwiedzić na cmentarzu w Piasecznie. Pamięć o leśniku zachowała się między innymi dzięki upamiętniającym go formom ochrony przyrody – wiekowym dębie – pomnikowi przyrody, nazwanym od nazwiska leśnika oraz rezerwatowi „Uroczysko Stephana”. Jednak chyba najbardziej znanym pomnikiem pamięci o Wiktorze Stephanie jest tzw. Kamień Stephana, który został umieszczony obok parkingu leśnego przy drodze Pilawa-Zalesie Górne. Na kamieniu tym umieszczono napis: „1892-1923 Tu czuwa duch mój. Wiktor Stephan 1865-1923”.

 

kamien

Kamień Stephana znajdujący się przy drodze Pilawa-Zalesie Górne

Konstancin – Jeziorna, jedyne uzdrowisko na Mazowszu

Konstancin – Jeziorna jest miastem położonym na południe od Warszawy, w odległości właściwie kilku kilometrów od granicy Stolicy i około dwudziestu kilometrów od jej ścisłego centrum. Historycznie miejscowość ta zaistniała dopiero w roku 1969, poprzez połączenie miast Skolimów – Konstancin oraz Jeziorna wraz z kilkoma przyległymi do nich wsiami.

 

tężnia

Tężnia solankowa

Geograficznie położona jest ona na styku Doliny Środkowej Wisły i Równiny Warszawskiej, nad rzeką Jeziorką oraz jej dopływem rzeką Małą. W części południowej Konstancina – Jeziorny biegnie granica Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, a za początek Parku można przyjąć koniec ulicy Od Lasu. Pomiędzy Konstancinem – Jeziorną a Słomczynem znajduje się rezerwat przyrody „Obory”. W pobliżu znajdują się także trzy inne rezerwaty przyrody: „Skarpa Oborska”, „Łęgi Oborskie” i „Łyczyńskie Olszyny”.  Miejscowość Jeziorna istniała już w okresie średniowiecza, a jej granicą była rzeka Jeziorka, nad którą około 1775 roku Stanisław August Poniatowski na wniosek hrabiego Jana Kurza założył papiernię. Produkowano w niej papier czerpany, na którym m.in. spisano Konstytucję 3 Maja. Skolimów – Konstancin historycznie należał do rodu Potulickich Skórzewskich, a nazwa pochodzi od imienia hrabiny Konstancji. Dzisiejszy Konstancin – Jeziorna powstał głównie dzięki hrabiemu Witoldowi Skórzewskiemu, który część swoich dóbr w Oborach (park dworski o powierzchni około 100 hektarów) pod koniec XIX wieku postanowił przekształcić na miejscowość letniskową. Za oficjalną datę utworzenia Konstancina przyjmuje się rok 1897. To właśnie na przełomie XIX i XX wieku powstało tu wiele pięknych posiadłości willowych. Projektantami byli czołowi Polscy architekci, tacy jak: Bronisław Colonna – Czosnowski, Józef Pius Dziekoński, Henryk Gay, Jan Heurich (młodszy), Władysław Jabłoński, Franciszek Lilpop, Władysław MarconiKazimierz Skórewicz, Tadeusz Tołwiński, Czesław Przybylski. W Konstancinie można podziwiać bardzo różne style, poczynając od neogotyku poprzez architekturę dworską aż po secesję czy modernizm. Zacnymi mieszkańcami tego terenu byli np. Stefan Żeromski i Wacław Gąsiorowski. Już w 1917 roku Konstancin otrzymał status uzdrowiska, nie tylko dzięki bliskości lasów chojnowskich, ale także położonych od strony północnej lasów kabackich. W roku 1953 to właśnie tutaj prof. Marian Weiss na bazie istniejącej infrastruktury szpitalnej założył Stołeczne Centrum Rehabilitacji, istniejące do dnia dzisiejszego pod nazwą Mazowieckie Centrum Rehabilitacji „STOCER” Sp. z o.o. Szpital imienia prof. Weissa jest jednym z najbardziej cenionych w zakresie leczenia narządu ruchu. Pierwsze sanatorium powstało w roku 1965 i nosiło nazwę „Warszawianka”. Obecnie w tym miejscu znajduje się hotel „Konstancja”. Kolejne sanatorium pod nazwą „Przy Źródle” powstało już w roku 1966  i powiązane było z zakończonymi pracami odwiertu do złóż solanki, odkrytej w latach sześćdziesiątych XX wieku. Niedużo wcześniej, bo w roku 1962 powstał Szpital Rehabilitacji Neurologicznej, sukcesywnie rozbudowywany w latach 1996 i 2007, przekształcając się równocześnie ze Szpitalem Rehabilitacji Kardiologicznej w Uzdrowisko Konstancin – Zdrój S.A. W 1977 roku „Uzdrowisko Konstancin” wzbogaciło się o Zakład Przyrodoleczniczy „Biały Dom”. W roku 1975 rozpoczęto budowę tężni solankowej, która do dnia dzisiejszego przyciąga nie tylko walorami leczniczymi dróg oddechowych, ale również estetycznymi, a każda osoba, która kiedykolwiek znajdzie się w okolicach Konstancina – Jeziorny powinna odwiedzić to miejsce. W porównaniu do najbardziej znanej tężni w Ciechocinku ta jest dużo mniejsza, ale jej walory architektoniczne i lecznicze są równie ogromne. W 1982 otwarto kolejne sanatorium uzdrowiskowe o nazwie „Fraszka”, a niedługo później powstał szpital uzdrowiskowy „Marysieńska”.

Dodatkowymi walorami leczniczymi są udostępnione dla zwiedzających lasy konstancińskie, na terenie których znajdziemy m.in. ścieżkę zdrowia, która zawiera różne przyrządy do ćwiczeń, ścieżkę konną, z położoną nieopodal stajnią. Dla rowerzystów dostępne są również ścieżki rowerowe, a dla tych którzy pragną obcować z naturą i poznawać jej tajniki zapraszamy na naszą ścieżkę dydaktyczną „Lasy Konstancińskie”, której początek znajduje się na końcu ulicy Od Lasu.

Konstancin kusi nie tylko walorami uzdrowiskowymi, ale także turystycznymi. Nie brakuje tutaj miejsc noclegowych, a tymi najczęściej spotykanymi są hotele. Znajduje się tu również wiele kawiarenek i restauracji. Od tych przepełnionych szykiem i elegancją, do tych bardziej „przaśnych”, można by powiedzieć o charakterze wiejskim. Bardzo ciekawym przykładem takiego stylu jest gospoda „Zalewajka”, znajdująca się właśnie przy ulicy Od Lasu.

Warto podkreślić, że Konstancin – Jeziorna jest jedynym uzdrowiskiem na naszym pięknym Mazowszu.

 

 

willa "Marysieńka"

Willa „Marysieńka”


zakład przyrodoleczniczy "Biały Dom"

Zakład przyrodoleczniczy „Biały Dom”

 

Hotel Konstancja

Hotel Konstancja

 

park zdrojowy

Park zdrojowy

 

park zdrojowy

Park zdrojowy


sanatorium

Sanatorium „Przy źródle”

 

zniszczona willa

Opuszczona willa

 

kawiarnia

Kawiarnia „Zdrojowa”

Imprezy

Mazowiecki Zespół Parków Krajobrazowych zaprasza rodziców z dziećmi na rodzinny rajd terenowy „Szlakami Chojnowskiego Parku Krajobrazowego”, który odbędzie się 17 września 2011 r. na terenie gminy Piaseczno, w miejscowości Bogatki. Trasa rajdu przebiegać będzie od rezerwatu „Biele Chojnowskie” do rezerwatu „Las Pęcherski”, a więc pomiędzy miejscowościami Bogatki, Wólka Pęcherska i Pęchery. Zwieńczeniem rajdu będzie ognisko i  poczęstunek na terenie obiektu turystycznego „Zimne Doły”, który położony jest nieopodal Żabieńca. Dla uczestników przygotowaliśmy również  konkurs sprawdzający  wiedzę przyrodniczą, a dla najlepszych cenne nagrody.

 

 

Uczestnicy zostaną podzieleni na dwie kategorie wiekowe:

– Szkoły podstawowe – klasy IV-VI wraz z rodzicami/opiekunami,

– Szkoły gimnazjalne – klasy I-III wraz z rodzicami/opiekunami.

W ramach rajdu terenowego zapewniamy transport uczestników spod Urzędu Miasta i Gminy Piaseczno na miejsce odbywania się rajdu, następnie do obiektu turystycznego „Zimne Doły”, a po zakończonej imprezie zapewniamy powrót do Piaseczna.

Zgłoszenia można dokonać telefonicznie pod numerem 722 397 728 lub e-mailem na adres chojnowskipark@parkiotwock.pl do dnia 14 września 2011r.

logo-ue.png

logo-bip-2.png

Treść | Menu | Przyciski