Pałac Przeździeckich

Krótka historia 

 Projektantem pałacu był inżynier Jerzy Werner pochodzący z Tyrolu. Pałac skomponowany w duchu późnego renesansu francuskiego połączono z boczną oficyną kuchenną drewnianą galerią. Główny gmach to dwukondygnacyjny budynek oblicowany czerwoną cegła, ujęty lizenami z piaskowca.

Trójosiowy ryzalit środkowy, nakryty dachem mansardowym z łupku, poprzedza trójosiowy portyk podtrzymywany przez kolumny doryckie. Na nich spoczywa taras pierwszego piętra. Ryzalit wieńczy attyka, w której znajduje się herb rodu Przeździeckich. Budynek cechuje regularna artykulacja okien. Dekorację fasad stanowią: gzymsy, pilastry, lizeny, obramienia okien oraz płyciny podokienne. Wszystkie te elementy zaczerpnięte są z architektury francuskiej, z czasów Henryka IV i Ludwika XIII. W 1945 roku w wyniku reformy rolnej nastąpiła parcelacja majątku ziemskiego Przeździeckich. W odremontowanym pałacu otwarto szkołę podstawową. Od 1982 roku zespół pałacowo – parowy stał się siedzibą Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego. Na początku lat 90 – tych Ośrodek zlikwidowano, a w 1997 obiekt odzyskali dawni właściciele. Obecnie pałac nie jest dostępny dla zwiedzających.