Zima w dolinie Bugu

Cześć obszaru Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego została wytypowana do sieci NATURA 2000, co nadało mu europejską rangę wśród obszarów chronionych. Na terenie Parku i jego otuliny wytyczono Obszary Specjalnej Ochrony Ptaków (OSO) o nazwie „Dolina Dolnego Bugu” oraz „Dolina Liwca”. Na terenach tych stwierdzono występowanie gatunków ptaków, wymienionych w załączniku I tzw. Dyrektywy Ptasiej. Utworzono także Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk (SOO), tzw. „Ostoję Nadbużańską”. Został on wyznaczony na podstawie Dyrektywy „Siedliskowej” dla siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I oraz gatunków zwierząt i roślin wymienionych w załączniku II Dyrektywy „Siedliskowej”.

Dolina Dolnego Bugu (PLB140001) obejmuje obszar 260 km rzeki i powierzchnię 74 309,90 ha. Połowa długości 120 km pokrywa się z terenem (16,5 %) NPK. Rozciąga się od rzeki Krzny do Jeziora Zegrzyńskiego. Większość doliny pokrywają suche, ekstensywnie użytkowane pastwiska. Koryto Bugu jest w większości niezmienione przez człowieka. Pozostały tu liczne piaszczyste wydmy. W mniejszym stopniu porośnięte wierzbowymi i topolowymi łęgami nadrzecznymi. Występują tu 22 gatunki ptaków z zał. I DP i 6 z PCK. Bardzo ważna ostoja ptaków wodno-błotnych.  Wiele gatunków ptaków zostaje na zimę: łabędzie, kormorany, kaczki krzyżówki północne, tracze nurogęsi i drozdy. Bóbr i wydra także wychodzą na ląd.

Zdjęcia Zespól ds. NPK :  Jarosław Kokosza (J. K.), Marcin Dolota  (M. D).