„Dębowe jabłka”
Jesienne wyprawy do lasu mogą nieraz skutkować nowymi dla nas odkryciami. Takim zjawiskiem, nie każdemu znanym, może być odkrycie na liściach dębów „jabłek”.
Jednak nie dajmy się zwieść. Na dębach rosną jabłka tylko w wierszu Jana Brzechwy pt. „Na wyspach Bergamutach”. W XIX- wiecznej literaturze spotkać można także nazwę “pęcherze dębowe” lub “niebieskie pęcherze”. Ten owoc na liściu dębu to tzw. galas, inaczej dębianka. Ma zazwyczaj okrągły kształt i barwę zielonkawą bądź czerwoną. Za hipertrofię komórek na liściach i pędach odpowiadają galasówki, czyli małe owady z rzędu błonkówek. Samica składa jaja bezpośrednio w głąb tkanki liścia. Galas to reakcja tkanek rośliny na obecność larwy. Podrażniona roślina reaguje nadmiernym rozrostem tkanki wokół szkodnika lub jego jaj. W ten sposób tworzy się swoisty inkubator dla larwy. Znanych jest kilkanaście tysięcy gatunków owadów, które swoją młodość spędzają w galasach.
Jesienią galasy tworzone na liściach opadają razem z nimi. Okazuje się, że galasy mogą mieć zastosowanie do produkcji garbników, taniny i atramentu. Z dębianek otrzymuje się kwas garbnikowy oraz nalewki wykorzystywane w lecznictwie jako środek ściągający i osłaniający.
Galasy nie są w stanie znacząco osłabić stanu zdrowotnego drzew, ale jest to jednak wciąż narośl patologiczna, którą należy zwalczać. Zaleca się wycinanie galasów bezpośrednio po ich zauważeniu.
Składniki atramentu żelazowo-galusowego:
– Wyciąg ze zmiażdżonych galasów
– Roztwór siarczanu żelaza