Tag: 86

Niewielki rezerwat florystyczny o powierzchni 7,02 ha, utworzony w roku 1996, położony w dolinie Bugu, w odległości  1 km na południe od wsi Bojary w gminie Kosów Lacki. Obejmuje dwa pagórkowate wzniesienia (zwydmienia) o  bogatej florze. Zagłębienie między wydmami porastają płaty zbiorowisk łąkowych  i torfowiskowych z gatunkami chronionymi: pełnik europejski,  wielosił błękitnym, napastnica zwyczajna, lilia złotogłów, koniczyna dwukłosa, pajęcznica gałęzista, kocanki piaskowe, przetacznik pagórkowaty, gorycz siny, rutewka okrągłolistna, turzyca darniowa, tymotka Boehmara.   

Widok na rezerwat

Rezerwat jest wyspą o powierzchni 1,2 ha położoną w nurcie rzeki Narwi (Jeziora Zegrzyńskiego) koło wsi Dzierżenin (widać go z mostu w Serocku) w gminie Pokrzywnica w otulinie NPK. Został utworzony w 1991 roku w celu zachowania miejsc lęgowych ptaków wodnych. Wyspa ta jest dogodnym miejscem występowania wielu gatunków ptaków.  Gniazduje tu 11 gatunków, głównie mewy śmieszki, rybitwy zwyczajne i czarne  (jedna z największych koloni lęgowych w kraju), łabędź niemy, kilka gatunków kaczek (krakwa), brodziec krwawodzioby i piskliwy, rycyk, trzciniak. Rezerwat jest poważnie zagrożony ze strony turystów, którzy biwakują na wyspie wśród kolnii lęgowych ptaków. Płoszą ptaki i zaśmiecają teren. 

Ta wyspa na rzece to rezerwat przyrody i miejce lęgowania ptaków

Mały teren robi duże wrażenie. Należałoby uszanować taki skarb natury.

Opracował: M. Dolota, fot. M. Dolota

Rezerwat florystyczny utworzony w 1989 roku na powierzchni 27,90 ha na terenie Nadleśnictwa Sokołów (oddział 15) w gminie Ceranów w celu ochrony pełnika europejskiego. Ponadto występują tu inne chronione i rzadkie rośliny: wawrzynek wilczełyko, bezzieleniowy storczyk gnieźnik leśny, kruszczyk szerokolistny,  kopytnik, bodziszek leśny, kozłek całolistny, jaskier kaszubski i rutewka wąskolistna.  W dniu 15.12.2011 roku przeprowadzono ochroną czynną pełnika. Polegała ona na wycięciu drzew zasłaniających światło wpadające  do runa leśnego. Zabieg ten wykonała Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie i Nadleśnictwo Sokołów.  Jest to przykład pozytywnej, czynnej (pomaganie) ingerecji człowieka w  ochronę przyrody. 

Opracował: M. Dolota, fot. J. Kur

Rezerwat torfowiskowy utworzony w  1981 roku na powierzchni 44,29 ha w gminie Jadów na terenie Nadleśnictwa Łochów. Obejmuje dwa niewielkie jeziorka dystroficzne, powstałe w wyniku eksploatacji torfu, charakteryzujące się dużą zawartością związków próchnicznych i znacznym zakwaszeniem. Na otwarte lustro wody wkraczają zwarte kożuchy torfowców, tworząc tak zwane „pło mszarne”, pływające po powierzchini wody. Na tym terenie występuje kilka chronionych roślin: rosiczka okrągłolistna, grzybienie białe, grążele żółte,  bagno zwyczajne, konwalia majowa. Gniazdują tu łabędzie, kaczki i inne ptaki wodne. 

Obok rezerwatu znajduje się parking leśny i tablice informacyjne

Widok na jeziorko

Mieszkaniec rezerwatu rosiczka okrągłolistna

Opracował: M. Dolota fot. M. Dolota, J. Kur, A. Bala

Rezerwat faunistyczny o powierzchni 58,08 ha, utworzony w roku 1991  na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Stoczek. Chroni naturalne stanowiska lęgowe rzadkich i zagrożonych gatunków ptaków. Najciemniejszym fragmentem jest śródleśne jeziorko. Ornitofauna tego terenu obejmuje  66 gatunków ptaków, w tym 48 lęgowych: perkozek, kaczka krzyżówka, cyraneczka i czernica, kurka wodna, błotniak stawowy, brodziec samotny. Na ten teren zalatuje 18 gatunków: bocian czarny, żuraw,   jastrząb, myszołów, dzięcioł czarny, muchołówka mała, pokrzywnica, pokrzewka jarzębata, perkozek. Wokół tego jeziorka przylegają drzewostany liściaste.

 Jeziorko- miejsce lęgowania ptaków

 Las liściasty wokół jeziorka

Opracował: M. Dolota, fot. J. Kur 

Rezerwat leśny  utworzony w 1981 roku w pobliżu wsi Szumin na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Łochów. Obejmuje zbiorowiska o charakterze naturalnym: olsy  na zabagnionym tarasie doliny Bugu oraz rzadką w tej części kraju świerczynę na torfie. Zajmuje powierzchnię 18,54 ha i składa się z 2 części. Stary 120-letni drzewostan olszowy występuje w pólnocnej części i charakteryzują go liczne wykroty i powalone drzewa. Południowa część to dojrzały bór świerkowy z ponad 200-letnimi okazami świerków pomników przyrody. Część świerczyny poza rezerwatem jesty właśnością prywatną i nadal jest użytkowana. W runie boru świerkowego występują paprocie (w tym rzadka narecznica szerokolistna), borówka czernica, konwalijka dwulistna, widłaki, mchy, tofowce oraz rzadki trzcinnik owłosiony. Królestwo grzybów reprezentuje 216 gatunków grzybów wyższych. 

Wykroty złomy to cechy krajobrazu rezerwatów ścisłych

Opracował: M. Dolota

Największy powierzchniowo (213,23 ha) rezerwat leśny w NPK. Utworzony został w 1980 roku na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Łochów w celu zachowania naturalnych zbiorowisk leśnych, stanowisk roślin chronionych i bogatej ornitofauny. Stwierdzono w nim występowanie 45 gatunków ptaków lęgowych: bociana czarnego, kruka, jastrzębia, myszołowa, broźca samotnego, słonkę, pokrzewkę jarzębatą. Często zalatuje tu żuraw oraz ptaki wodne i błotne. W zbiorowiskach leśnych dominują bory trzęślicowe i bagienne oraz olsy, a na polankach śródleśnych turzyce. Można tu spotkać kosaćca syberyjskiego, kruszczyka szerokolistnego i błotnego, storczyka szerokolistnego, podkolan biały,  listerę jajowatą, niewielką paproć nasięźrzał pospolity oraz widłaki. 

. 

Wjazd do największego rezerwatu

Opracował: M. Dolota, fot: M. Dolota

Rezerwat florystyczny o powierzchni 54,41 ha, utworzony w  1979 roku na terenie Nadleśnictwa Sarnaki w gminie Korczew. Chroni naturalne  fragmenty żyznych wilgotnych lasów liściastych grądowych i łęgowych  z bogatym w rzadkie gatunki runem.  Drzewostan grądowy jest wielogatunkowy reprezentowany przez lipę, dąb, jesion, klon, wiąz pospolity i szypułkowy.  W runie występuje: kokorycz pusta, czerniec gronkowy,  lilia złotogłów, gnieźnik leśny,  pierwiosnka, bniec czerwony,  wiechlina odległokłosa, miodunka ćma, jaskier kosmaty. Bogactwo flory jest wynikiem żyznego podłoża o dużej wilgotności. 

 Żyzny, wilgotny teren rezerwatu

Opracował: M. Dolota, fot: E. Sychut-Czapla

Rezerwat leśny utworzony w 1979 roku  na powierzchni 11,91 ha na terenie Nadleśnictwa Sokołów w gminie Ceranów w celu ochrony wielogatunkowego, żyznego lasu mieszanego (grądu) z rzadkimi gatunkami roślin runa. Największą rzadkością florystyczną jest tu parzydło leśne – gatunek górski, bardzo rzadki na niżu. Oprócz niego występują także: jastrzębiec polski, jaskier kaszubski, szczyr trwały, zachyłka trójkątna, lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko, marzanka wodna, kruszczyk szerokolistny, listera jajowata. Faunę reprezentują myszołów zwyczajny, dziecioł pstry, kowalik i piecuszek. W północno-wschodniej jego części zachowała się najstarsza 130-letnia dąbrowa z domieszką lipy i grabu. 

W dniu 12.01.2012 roku przeprowadzono tu ochronę czynną parzydła leśnego poprzez wycięcie  30 drzew zasłaniających światło wpadające do runa leśnego. Zabieg ten został wykonany przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska i Nadleśnictwo Sokołów. Jest to przykład pozytywnej ingerecji człowieka w przyrodę. 

Rezerwat reprezentuje rzadkie wielogatunkowe lasy liściaste 

Opracował: M. Dolota, fot. J. Kur

 Rezerwat znajduje się we wschodniej części miasta Korczew. Celem jego ochrony jest zachowanie starodrzewia dębowego o charakterze naturalnym z licznymi pomnikowymi drzewami. Utworzony został w 1978 roku na powierzchni 20,84 ha  w oddziale 137 uroczyska Dębniak Nadleśnictwa Sarnaki. Ta dąbrowa o cechach zbiorowiska naturalnego  położona jest na wyniosłości terenu ponad łąkami i polami doliny Bugu. Najstarsze drzewa z gatunków lipa drobnolistna i dąb szypułkowy liczą tu ponad 200 lat. Runo jest bogate w rzadkie i chronione gatunki: dziki bez koralowy, porzeczka alpejska, wawrzynek wilcze łyko, lilia złotogłów, pierwiosnka wyniosła, ciemiężyk białokwiatowy, pięciornik biały, groszek czerniejący, gajowiec żółty, przytulia Schultesii, naparstnica, orlik pospolity, kruszczyk szerokolistny, podkolan biały. 

To dawny park dworski z zachowanymi sztucznymi stawami i kaskadami

Opracował: M. Dolota, fot: E. Sychut-Czapla