Tag: 78

Rezerwat leśny położony na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Stoczek.

Utworzony został w 2015 r. na powierzchni 72, 17 ha w celu zachowania kompleksu lasów bagiennych i wilgotnych oraz śródleśnych turzycowisk. Flora roślin naczyniowych rezerwatu składa się z 183 gatunków, wśród których występują gatunki objęte ochroną m.in. wawrzynek wilcze łyko i kukułka krwista. Na terenie tym występuje 40 gatunków ptaków, 15 gatunków ssaków, 6 gatunków płazów i 3 gatunki gadów.

Większość siedlisk w rezerwacie Turzyniec to siedliska hydrogeniczne (łęgi, olsy, turzycowiska, bory bagienne i torfowiska), zależne od obecności wód powierzchniowych. Zajmują one całą północną, centralną oraz południowo-wschodnią część obszaru chronionego. Ich zachowanie we właściwym stanie wymaga podjęcia działań polegających na spowolnieniu odpływu wody rowami melioracyjnymi z terenu rezerwatu. Zgodnie z zapisami planu ochrony kłody, gałęzie, darń, materiał ziemny powinny zostać wykorzystane do zatamowania rowów. W ten sposób powstrzymana zostanie degradacja siedlisk stanowiących cel ochrony. Drugim ważnym działaniem jest usuwanie obcego gatunku inwazyjnego, jakim jest nawłoć późna. Jej obecność w rezerwacie stanowi zagrożenie dla rodzimych gatunków roślin, a tym samym dla zachowania równowagi ekologicznej w ekosystemie.

Źródło: http://warszawa.rdos.gov.pl/rezerwat-przyrody-turzyniec

W pobliżu znajduje się rezerwat „Moczydło”.  Obecnie obok rezerwatu przebiega „Ścieżka przyrodnicza Jeziorka Kałęczyńskie”

Rezerwat florystyczny o powierzchni 38,48 ha, utworzony w roku 2005  na terenie Nadleśnictwa Sokołów w gminie Ceranów. Chroni naturalne  fragmenty zanikającej dąbrowy świetlistej oraz bór mieszany z sierpikiem barwierskim.

Dominującym typem siedliskowym jest las świeży 62%, a las mieszany 23% powierzchni. Głównymi gatunkami lasotwórczymi są dąb szypułkowy i sosna zwyczajna, sporadycznie osika, brzoza, grab, modrzew olsza czarna i buk. Na terenie rezerwatu stwierdzono 151 gatunków roślin naczyniowych, z których:
– 4 podlegają ochronie całkowitej: wawrzynek wilczełyko, orlik pospolity, lilia złotogłów, naparstnica zwyczajna,
– 5 ochronie częściowej: pierwiosnka lekarska, turówka leśna, kruszyna pospolita, konwalia majowa, kalina koralowa,
– 14 uznanych za rzadkie: miodunka wąskolistna, groszek czerniejący, gorysz siny, dzwonek boloński, rutewka mniejsza, dziurawiec skąpolistny, turzyca pagórkowa, bodziszek czerwony.
Rezerwat ten wraz z terenami przyległymi został włączony w 2008 roku do Sieci Natura 2000 jako obszar Dąbrowy Ceranowskie.

Rezerwat leśno-faunistyczny o powierzchni 116,13 ha, utworzony w roku 2002  na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Sadowne

Chroni naturalne drzewostany borowe, olsowe, łęgowe oraz wilgotne łąki będące miejscem bytowania i gniazdowania rzadkich i zagrożonych gatunków ptaków.  Ornitofauna tego terenu jest bardzo bogata, a z ciekawszych gatunków występują: orlik krzykliwy, żuraw, samotnik. Teren rezerwatu obejmuje fragment doliny cieku zwanego Kanałem Kacapskim. W jej obrębie wykształciły się olsy porzeczkowe.

W olsach tych występuje charakterystyczny dla tego zespołu leśnego gatunek: porzeczka czarna (Ribes nigrum). Porzeczka czarna rosnąca w warunkach naturalnych znajduje się pod częściową ochroną. Drzewostan buduje olsza czarna, a przez większą część roku obszar ten jest podmokły. W runie spotkać można nerecznicę grzebieniastą (Dryopteris cristata). Miejscami wśród olsów znajdują się wyniesienia mineralne będące fragmentami dawnych wydm. Wyniesienia te są siedliskiem wielu ciekawych i rzadkich gatunków roślin takich jak: wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum), listera jajowata (Listera ovata), rutewka orlikolistna (Thalictrum aquilegifolium), marzanka wonna (Galium odoratum), wiechlina odległokłosa (Poa remota).

Nad Kanałem Kacapskim wykształciły się szuwary i zarośla wierzbowe. Występują tam chronione gatunki roślin: wielosił błękitny (Polemonium caeruleum), czarcikęsik Kluka (Succisella inflexa), nasięźrzał pospolity (Ophioglossum vulgatum), goździk pyszny (Dianthus superbus). Południową część rezerwatu stanowi ramię olbrzymiej wydmy parabolicznej. U podstawy wydmy wykształcił się drzewostan ze znacznym udziałem świerka o charakterze borealnym tzw. „jegiel”, a na wydmie bory sosnowe.

W runie występują chronione gatunki roślin: widłak goździsty (Lycopodium clavatum), widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum). Szczególnie bogata jest flora mszaków obejmująca wiele gatunków wątrobowców, torfowców oraz mchów właściwych.

Wydmy porastają bory sosnowe o bujnym runie krzewinek z dominacją borówek i wrzosów. Niedaleko rezerwatu znajduje  się pamiątkowy kamień w celu upamiętnienia miejsca narodzin bł. Ks. Edwarda Grzymały. Obok rośnie dąb szypułkowy  pomnik przyrody (Dąb Edward).

Rezerwat krajobrazowy utworzony w 1996 roku na obszarze 89,26 ha na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Łochów. Obejmuje różnorodne  zbiorowiska roślinne, wykształcone na oligotroficznych glebach bielicowych, bagiennych oraz torfowych.

Zachodnią i północną część tego terenu zajmują bory sosnowe i olsy. We wschodniej i południowej części dominują łąki, pastwiska i torfowiska, miejscami porośnięte wierzbami. Występuje tu 5 gatunków roślin objętych ochroną ścisłą: widłak jałowcowaty i goździsty, kukułka szerokolistna i plamista, kruszczyk szerokolistny. Gniazdują tu myszołów zwyczajny, dzięcioł czarny i duży.

W latach 2003-2004 Dyrekcja NPK przeprowadziła ochronę czynną poprzez prace renaturalizacyjne w celu podniesienia poziomu wody na terenach bagiennych oraz likwidację zachwaszczonej roślinności łąkowej oraz kęp zadrzewień i drzew z gatunku sosna i brzoza. Wykonano zastawę betonową na rowie E/5 (oddz. 172 b) oraz na rowie 21/5a  wykonano 8 palisad z kołków umocnionych kamieniem polnym.

fot. archiwalne  tereny bezleśne

Niewielki rezerwat florystyczny o powierzchni 7,02 ha, utworzony w roku 1996, położony w dolinie Bugu, w odległości  1 km na południe od wsi Bojary w gminie Kosów Lacki.

Obejmuje dwa wydłużone, pagórkowate wzniesienia zwane “grądzikami”. Wzniesienia te to tzw. wyspy mineralne w obrębie podmokłych łąk i turzycowisk wielkich dolin rzecznych stanowiących najczęściej dawne wydmy usypane po wycofaniu się lodowca. Kilkumetrowe wyniesienie ponad otaczający teren oraz warunki termiczne sprawiły, że zachowała się tutaj wyjątkowa flora. Wzniesienia porasta drzewostan dębowy z domieszką, brzozy, osiki, lipy i graba. W runie występuje wiele gatunków roślin typowych dla dąbrów świetlistych i grądów. Gatunki ciepłolubne spotykane są na południowych stokach i szczytach wzniesień natomiast cienioznośne na stokach północnych. Swoje stanowiska mają tu również gatunki rzadkie i chronione. Wśród gatunków spotykanych na “grądzikach” można wymienić: kopytnik (Asarum europaeum), wietlica samicza (Athyrium filix-femina), bukwica zwyczajna (Betonica officinalis), itp. W lukach drzewostanu spotkać można niewielkie polany z murawami kserotermicznymi, na których występują szczodrzeniec ruski (Chamaecytisus ruthenicus), kłosownica pierzasta (Brachypodium pinnatum) czy dzwonek okrągłolistny (Campanula rotundifolia).

Pomiędzy wzniesieniami oraz u ich podstaw znajdują się podmokłe łąki i zarośla wierzbowe. Występują tam rzadko spotykane i chronione gatunki roślin: czarcikęs łąkowy (Succisa pratensis), pełnik europejski (Trollius europaeus) i starodub łąkowy (Ostericum palustre).

Widok na rezerwat

Rezerwat jest wyspą o powierzchni 1,2 ha położoną w nurcie rzeki Narwi (Jeziora Zegrzyńskiego) koło wsi Dzierżenin (widać go z mostu w Wierzbicy k. Serocka) w gminie Pokrzywnica w otulinie NPK. Został utworzony w 1991 roku w celu zachowania miejsc lęgowych ptaków wodnych.

Wyspa ta jest dogodnym miejscem występowania wielu gatunków ptaków.  Gniazduje tu 11 gatunków, głównie mewy śmieszki i białogłowe (gatunek śródziemnomorski), rybitwy zwyczajne i czarne  (jedna z największych koloni lęgowych w kraju), łabędź niemy, kilka gatunków kaczek (krakwa), brodziec krwawodzioby i piskliwy, rycyk, trzciniak, perkozy dwuczube, tracze nurogęsi.

W przeszłości   wyspa była miejscem biwakowania turystów co było niekorzystne dla populacji gniazdujących tu ptaków. W latach 2003-2004 została przeprowadzona przez Dyrekcję NPK ochrona czynna poprzez wykaszanie łąki i usuwanie krzewów w celu odtworzenia otwartych powierzchni lęgowych. Wykonano ogrodzenie z materiałów naturalnych (słupki dębowe, gałęzie) co ograniczyło napływ turystów.

Rezerwat torfowiskowy utworzony w  1981 roku na powierzchni 44,29 ha w gminie Jadów na terenie Nadleśnictwa Łochów.

Obejmuje dwa niewielkie jeziorka dystroficzne, powstałe w wyniku eksploatacji torfu, charakteryzujące się dużą zawartością związków próchnicznych i znacznym zakwaszeniem. Na otwarte lustro wody wkraczają zwarte kożuchy torfowców, tworząc tak zwane „pło mszarne”, pływające po powierzchni wody. Na tym terenie występuje kilka chronionych roślin: rosiczka okrągłolistna, grzybienie białe, grążele żółte,  bagno zwyczajne, konwalia majowa. Gniazdują tu łabędzie, kaczki i inne ptaki wodne.

fot. archiwalna. Widok na jeziorko

fot. archiwalna. Mieszkaniec rezerwatu rosiczka

Rezerwat faunistyczny o powierzchni 58,08 ha, utworzony w roku 1991  na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Stoczek. Chroni naturalne stanowiska lęgowe rzadkich i zagrożonych gatunków ptaków. Najciemniejszym fragmentem jest śródleśne jeziorko.

Ornitofauna tego terenu obejmuje  66 gatunków ptaków, w tym 48 lęgowych: perkozek, kaczka krzyżówka, cyraneczka i czernica, kurka wodna, błotniak stawowy, brodziec samotny. Na ten teren zalatuje 18 gatunków: bocian czarny, żuraw,   jastrząb, myszołów, dzięcioł czarny, muchołówka mała, pokrzywnica, pokrzewka jarzębata, perkozek. Wokół tego jeziorka przylegają drzewostany liściaste. Od południowej strony powstał w 2015 roku rezerwat Turzyniec. Przebiegu tu ścieżka przyrodnicza „Jeziorka Kałęczyńskie”

 Jeziorko- miejsce gniazdowania ptaków, fot. archiwum NPK

Mapa i dojazd do rezerwatu

Rezerwat leśny  utworzony w 1981 roku w pobliżu wsi Szumin na terenie Nadleśnictwa Łochów w gminie Łochów. Obejmuje zbiorowiska o charakterze naturalnym: olsy  na zabagnionym tarasie doliny Bugu oraz rzadką w tej części kraju świerczynę na torfie.

Zajmuje powierzchnię 18,54 ha i składa się z 2 części. Stary 120-letni drzewostan olszowy występuje w północnej części i charakteryzują go liczne wykroty i powalone drzewa. Południowa część to dojrzały bór świerkowy z ponad 200-letnimi okazami świerków pomników przyrody. Część świerczyny poza rezerwatem jest własnością prywatną i nadal jest użytkowana. W runie boru świerkowego występują paprocie (w tym rzadka narecznica szerokolistna), borówka czernica, konwalijka dwulistna, widłaki, mchy, torfowce oraz rzadki trzcinnik owłosiony. Królestwo grzybów reprezentuje 216 gatunków grzybów wyższych. Rezerwat  został objęty dodatkowo formą ochrony przyrody Natura 2000 (Dolina Dolnego Bugu i Ostoja Nadbużańska). Wokół niego przebiegają szlaki turystyczne i ścieżka nadleśnictwa „Jerzyska”.

Wykroty złomy to cechy krajobrazu rezerwatów ścisłych