Tag: 115

Mapa przedstawia lokalizację obszarów chronionego krajobrazu (Nadwiślański Obszar Chronionego Krajobrazu i Przyrzecze Skrwy Prawej) w okolicach Brudzeńskiego Parku Krajobrazowego.

Logo Brudzeńskiego Parku Krajobrazowego w obecnym kształcie zostało opracowane na przełomie 1999 i 2000 roku. Wcześniej funkcjonowały dwa loga BPK – motyw zimorodka i zabytkowego dworku.
Ponieważ dudek (Upupa epos L.) występował (i występuje) na terenie parku i otuliny, a cały obszar chroniony jest idealnym środowiskiem dla dudka postanowił właśnie dudka umieścić w logo parku. Dudek zamieszkuje środkową i południową Azję oraz niemal całą Europę. Jest ptakiem wędrownym, przylatuje w kwietniu, a odlatuje we wrześniu. Dudek cechuje się charakterystycznym wyglądem zewnętrznym, co uniemożliwia pomylenie go z innymi ptakami: na głowie dwurzędowy czub koloru rdzawego czarnymi końcówkami głowa oraz szyja rdzawo brązowe, plecy czerwonobrązowe, na czarnych skrzydłach białe i żółte pasy, dziób długi cienki i zagięty, koloru rdzawo brązowego z czarnym końcem. Rozróżnienie samca od samicy możliwe jest tylko z bliska(samica nieco mniejsza) ponieważ brak dymorfizmu płciowego.

Dudek jest niewielkim ptakiem, jego średnie wymiary to : długość ciała ok. 28 cm, długość dzioba 5-6 cm, długość ogona 10 cm, a rozpiętość skrzydeł 46 cm. Dudek żywi się mrówkami, pasikonikami, muchami, ślimakami, motylami, chrabąszczami oraz żabami i jaszczurkami. Często jego ofiarą pada turkuć podjadek. Czasami zjada także drobne rośliny i nasiona. Pożywienie zdobywa chodząc po piaszczystej ziemi, dziobiąc w glebie. Podczas żerowania kiwa głową w tył i przód. Schwytane owady najpierw miażdży, a następnie podrzuca do góry i dopiero połyka. Miejscami typowymi dla gniazdowania dudka są: doliny rzek, łąki, pastwiska pola uprawne, ugory, aleje drzew w pobliżu rowów, prześwietlone lasy z licznymi polanami, sady oraz obrzeża siedlisk ludzkich. Dudki posiadają specyficzną zdolność obrony – w przypadku zagrożenia potrafią strzelać mazistą substancją  o nieprzyjemnym zapachu z gruczołu kuprowego w kierunku drapieżnika. Gniazda znajdują się na wysokości nie wyżej niż 3 m głównie w dziuplach  spróchniałych drzew, w norach skarp i urwisk, stertach kamieni, szczelinach budynków oraz pod korzeniami. W tym roku na terenie Brudzeńskiego Parku Krajobrazowego rozmieszonych zostało 30 skrzynek lęgowych dla dudków w ramach zadania „Aktywna ochrona dudka na terenie Brudzeńskiego Parku Krajobrazowego”.

Chojnowski Park Krajobrazowy jest jednym z dwóch parków krajobrazowych leżących blisko Warszawy.

Utworzony został 7 czerwca 1993 roku na terenie 5 gmin: Piaseczno, Konstancin-Jeziorna, Góra Kalwaria, Prażmów i Tarczyn w celu ochrony cennego kompleksu Lasów Chojnowskich, doliny rzeki Jeziorki i doliny Wisły z malowniczą skarpą, parkiem oraz rezerwatami. Wraz z Mazowieckim Parkiem Krajobrazowym i Kampinoskim Parkiem Narodowym pełni ważną funkcję klimatotwórczą dla Warszawy. Te cenne, biologicznie czynne tereny stanowią przeciwwagę dla zurbanizowanej aglomeracji warszawskiej.

Położony na lewym brzegu Wisły ChPK zajmuje tereny płaskie, rzadko urozmaicone niewielkimi wzniesieniami pochodzenia wydmowego. Cennymi elementami krajobrazu tego terenu jest dolina rzeki Jeziorki wraz z dopływami: rzeką Zieloną i Tarczynką. Niestety znikają bagienne jeziorka, które wzbogacały krajobraz.

Większość powierzchni Parku zajmują lasy w przeważającej części są to bory mieszane, z przewagą sosny i udziałem dębu, brzozy i lipy. Na żyźniejszych glebach występują grądy, z przewaga dębu szypułkowego, z domieszką grabu i sosny, czasem lipy i osiki. W zespołach tych często spotyka się leśne drzewa owocowe takie jak: jabłoń płonka, grusza polna i czeremcha. W dolinach rzek można spotkać fragmenty lasów łęgowych. W składzie gatunkowym lasów spotkać też można pojedyncze buki prawdopodobnie wprowadzone sztucznie.

W dolinach rzek rosną olchy, jesiony, wiązy szypułkowe i polne. Wśród drzew iglastych dominuje sosna  uzupełniana przez świerk pospolity i modrzew europejski. Ciekawostką botaniczną Parku jest stanowisko wiciokrzewu pomorskiego (objęte ochroną rezerwatowa, rez. ,,Biele Chojnowskie”).

Cennym elementem krajobrazu jest dolina rzeki Jeziorki, znajdujące się tam łąki i pastwiska ciągle użytkowane rolniczo stanowią dogodne miejsce dla zwierząt związanych z podmokłymi terenami. Nad Jeziorką można spotkać polujące zimorodki oraz wydrę, a w jej wodach żyje około 20 gatunków ryb, wśród nich pstrąg potokowy i miętus.

W Parku gnieździ się około 100 gatunków ptaków. Na szczególną uwagę zasługuje kompleks stawów w Żabieńcu, między innymi można tutaj zaobserwować: tracze nurogęsi, perkozy zauszniki i rdzawoszyje, perkozki, cyraneczki, wąsatki, remizy, bociany czarne. W pobliżu stawu znajduje się kompleks wypoczynkowy ,,Zimne Doły” dostępny dla turystów w ciągu całego roku. Są tam miejsca na ogniska, zadaszone wiaty, plac zabaw dla dzieci, parking leśny. W pobliżu znajduje się leśna ścieżka edukacyjna oznaczona tablicami informacyjnymi.

Od dwóch lat na terenie Parku prowadzona jest akcja ochrony czynnej płazów, polegająca na przenoszeniu ich przez ruchliwy fragment drogi w okolicy Głoskowa. Wędrujące na gody płazy często ginęły pod kołami samochodów. Uczniowie ze szkoły w Głoskowie i okoliczni mieszkańcy rozstawiają płotki zapobiegające wejściu płazów na drogę, a następnie przenoszą je na drugą stronę jezdni. Dzięki ich ofiarności w przenosi się kilka tysięcy płazów. Wśród nich są między innymi: grzebiuszki ziemne, rzekotki drzewne, kumaki nizinne, ropuchy szare.are.

Park dzięki swoim dużym walorom przyrodniczym i krajobrazowym jest chętnie odwiedzany przez wielu turystów. Z myślą o nich wyznaczono siedem znakowanych szlaków turystycznych oraz sieć ścieżek dydaktycznych pieszych i rowerowych.