05-400 Otwock, ul.Sułkowskiego 11 tel./faks 22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

09-411 Biała, Siecień 134 tel. 24 231 12 73 e-mail: p.pietrzak@parkiotwock.pl

05-500 Piaseczno, ul. Instytutowa 10, Żabieniec tel./ fax. 22 754 51 00 e-mail: chojnowskipark@parkiotwock.pl

26-670 Pionki, ul. Radomska 7 tel./fax.(48) 612 34 41 e-mail: kozienickipark@parkiotwock.pl

05-400 Otwock, ul.Sułkowskiego 11 tel./faks 22 779 26 94 e-mail: sekretariat@parkiotwock.pl

07-130 Łochów, Kaliska 93 tel./fax.(25) 644 13 71 e-mail: npk@parkiotwock.pl

161
SONY DSC
DSC02531
IMG_7286
IMG_9346
jes 4
KONICA MINOLTA DIGITAL CAMERA
Pieprznik jadalny Cantharellus cibarius
SLIDER1
default
20201029_115707
NPK8
gilslider
jes3
Obraz3
PA078260
pustuka1
20181011_172139
20181011_172409
20191012_111137
jesień
Obraz4
SONY DSC
DSC_7101
previous arrow
next arrow
Kategorie
O parku NPK

O parku

Nadbużański Park Krajobrazowy położony jest w środkowo – wschodniej części Województwa Mazowieckiego. Swym zasięgiem obejmuje lewobrzeżną część doliny Dolnego Bugu od ujścia rzeki Tocznej w miejscowości Drażniew (w gminie Korczew) do ujścia Liwca w pobliżu Kamieńczyka     (na granicy gmin Łochów i Wyszków), a także fragment dolnej Narwi (gmina Pułtusk i Pokrzywnica). Jest jednym z największych parków krajobrazowych w Polsce, położony równoleżnikowo chroni prawie 120 km rzeki Bug i 40 km Narwi. Obecnie powierzchnia parku wynosi     74 136,50 ha, a razem z otuliną 113 671,70 ha.

Obszar parku charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem krajobrazu. Największym jego walorem jest zachowana dolina Bugu, z meandrującą rzeką, licznymi starorzeczami i wyspami w nurcie oraz piaszczystymi łachami i skarpami. Oprócz doliny rzecznej do parku wchodzą również kompleksy leśne – pozostałości dawnych puszcz, które zajmują około 36 % powierzchni.

Dominują tu bory sosnowe, porastające ubogie, piaszczyste siedliska. Nadrzeczne tereny to kontrast wielu środowisk, suche piaszczyste wydmy graniczą z torfowiskami, a podmokłe lasy łęgowe z borami sosnowymi. Zachowało się tu jeszcze wiele cennych lasów łęgowych. W dolinie Bugu spotyka się większe obszary zarośli łozowych z udziałem rzadkiej wierzby śniadej. Niewielkie powierzchnie na żyźniejszych glebach zajmują grądy. Większe obszary parku pokrywają łąki zalewowe.

Historia utworzenia Parku

Pomysł utworzenia parku krajobrazowego w Dolinie Bugu narodził się w 1976 roku. Jego autorem był Lechosław Herz. Inicjatywa ta spotkała się z ogromnym zainteresowaniem Komisji Ochrony Przyrody ówczesnego Zarządu Okręgu Warszawskiego Ligi Ochrony Przyrody. Dodatkowo, ideę poparł   prof. dr hab. Stefan Kozłowski zajmujący się wówczas formułowaniem zasad tworzenia wielofunkcyjnego systemu obszarów chronionych w Polsce. Ważną rolę w promowaniu inicjatywy utworzenia Parku odegrało również Regionalne Towarzystwo Przyjaciół Broku, którego staraniem odbyła się sesja wyjazdowa na teren projektowanego Parku. Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych   zorganizował konferencję z udziałem przedstawicieli województw zainteresowanych jego utworzeniem na swoim terenie. Sytuacja polityczna na początku lat 80-tych spowodowała zawieszenie działań dotyczących projektowanego Parku. W 1986 roku Wojewódzcy Konserwatorzy Przyrody z Siedlec (Zbigniew Kaszuba), Ostrołęki (Wiesław Staniszewski) i Ciechanowa (Halina Chiczewska) w uzgodnieniu z Wydziałami Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędów Wojewódzkich (w Siedlcach, Ostrołęce i Ciechanowie), zlecili zespołowi Rzeczoznawców Towarzystwa Urbanistów Polskich opracowanie dokumentacji projektowanego Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. Dokumentacja powstawała w latach 1987 – 1992, a głównym jej wykonawcą był mgr inż. Bolesław Król (Towarzystwo Urbanistów Polskich, Warszawa) z zespołem pracowników naukowych i technicznych Wyższej Szkoły Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach oraz służb planowania przestrzennego (w Siedlcach, Ostrołęce i Ciechanowie). Wyniki prac zostały zaopiniowane przez Wojewódzkie Komisje Ochrony Środowiska i Ochrony Przyrody. Jednocześnie, działalność informacyjna  (popularyzatorska) oraz fakt uwzględnienia projektowanego Parku przy opracowywaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego miast i gmin spowodowały, że idea jego utworzenia  jeszcze przed jego formalnym powołaniem weszła praktycznie do obiegu planistycznego i świadomości publicznej. Dokumentacja uzasadniająca utworzenie parku zyskała uznanie i autorzy otrzymali w 1994 roku nagrodę Ministra Ochrony Środowiska.

Nadbużański Park Krajobrazowy miał powstać na terenie 32 jednostek administracyjnych, w tym 4 miast i 28 gmin wiejskich leżących w województwie ostrołęckim, siedleckim, ciechanowskim i łomżyńskim. Powierzchnia Parku wraz z otuliną miała wynosić 222 152 ha. Jednak nie udało się doprowadzić do utworzenia Parku w takich granicach. Rozporządzeniem Nr 36/93 Wojewody Siedleckiego z dnia 30 września 1993 r. w sprawie utworzenia Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Siedl. Nr 8, poz. 166)   został formalnie powołany na obszarze województwa siedleckiego. W granicach NPK i jego otuliny znalazł się obszar o powierzchni 76 519 ha (67% obecnego terenu) położony na terenie 10 gmin: Jadów, Łochów, Sadowne, Stoczek, Miedzna, Korytnica, Liw, Kosów Lacki, Ceranów, Sterdyń. Następnie Rozporządzeniem  Nr 15/94 Wojewody Ciechanowskiego z dnia 8 kwietnia 1994 r. w sprawie utworzenia Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Ciech. Nr 9, poz. 52) powołano Park na obszarze 6 326,7 ha w województwie ciechanowskim na terenie gmin Pułtusk i Pokrzywnica. Kolejnym aktem prawnym było Rozporządzenie Nr 13/98 Wojewody Łomżyńskiego z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie utworzenia Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Łom. Nr 6, poz. 55).  na powierzchni 996 ha (łącznie z otuliną) na terenie gmin Nur i Zaręby Kościelne. Znaczna część obszaru projektowanego pierwotnie  Parku i jego otuliny znajdowała się w granicach województwa ostrołęckiego (Puszcza Biała) – 139 111 ha   (62,6 % projektowanego pierwotnie całego obszaru). Jednak ostatecznie na tym terenie Park nie został utworzony. Obecnie  ochroną prawną objęte są cenne przyrodniczo tereny Puszczy Białej i prawego brzegu Bugu w obszarze sieci Natura 2000.   W dniu   1 grudnia 1997 roku powołano pierwszego dyrektora i od tego momentu rozpoczyna się tworzenie Zarządu NPK.

Po reformie administracyjnej kraju w 1999 roku cały obszar NPK i jego otuliny znalazł się w granicach województwa mazowieckiego. Rozpoczęto prace nad jego powiększeniem. Mimo prowadzonych negocjacji z gminami w powiecie ostrowskim i wyszkowskim nie udało się zyskać aprobaty tamtejszych samorządów. Sukcesem natomiast zakończyły się negocjacje z samorządami gmin: Sterdyń, Sabnie, Repki, Korczew, Przesmyki, Paprotnia i Platerów.

W dniu 26 marca 2002 r. Wojewoda Mazowiecki podpisał Rozporządzenie Nr 30 w sprawie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego oraz jego powiększenia (do 74 136,50 ha), a otuliny do   113 671,70 ha (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 98, poz. 2067). Na jego mocy  granicami Parku zostały częściowo objęte dodatkowo gminy: Korczew, Paprotnia, Przesmyki (powiat siedlecki), Repki, Sabnie oraz kolejna część gminy Sterdyń (powiat sokołowski) i Platerów (powiat łosicki).  W dniu 1 stycznia 2010 roku Nadbużański Park Krajobrazowy wszedł w skład Mazowieckiego Zespołu Parków Krajobrazowych i podlega pod jego Dyrekcję w Otwocku.

Kategorie
O parku NPK

ABOUT THE PARK (NPK)

Nadbużański Landscape Park is located in central-eastern Mazovia. It stretches along the left bank of the lower Bug River course, from Toczna rivermouth in Drażniew (Korczew municipality) to Liwiec rivermouth near Kamieńczyk (Łochów municipality) as well as along the banks of lower Narew River. It is one of the largest landscape parks in Poland, protecting almost 120 kilometres of Bug River and 40 km of Narew River. Currently, the surface of the Park amounts to 74 136,50 hectares, while counting with the buffor zone, the number increases to 113 671,70 ha.

The Park’s area is characterised by diverse landscape. Its greatest asset is Bug River Valley with the meandering river, numerous oxbows and islands as well as sandy point bars and banks.  In addition to open habitats, the Park encompasses some forest complexes – remnants of oldgrowth forests – which cover 36% of the Park’s surface.

The main forest habitat type is pine coniferous forest growing on sandy soils poor in nutrients. Riparian areas are very diverse: sand dunes border upon peatlands while wet riparian forests border upon dry pine coniferous forests. Considerable areas of riparian forest have been preserved. Bug River Valley abounds in gray willow thickets with individuals of Salix starkeana. Small patches are overgrown by oak-hornbeam forest. The most prominent open habitat in the Park are floodplain meadows along Bug River.

logo-ue.png

logo-bip-2.png

Treść | Menu | Przyciski