Pałac w Ceranowie
Pałac w Ceranowie
Pałac w Ceranowie należał do rodu Górskich herbu Boża Wola. Został zbudowany w 1877 roku w miejscu, w którym wcześniej znajdowała się XVI wieczna rezydencja Katarzyny Pietruszkwej. Rezydencja na przestrzeni lat kilkakrotnie zmieniała właścicieli, należała między innymi do rodzin Suchodolskich, Horonowskich, Bujalskich, Orłowskich i Czarnieckich.
W 1856 roku cały majątek przeszedł na własność prezesa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego – Ludwika Górskiego. Projekt Pałacu wyszedł spod ręki Bolesława Pawła Podczaszyńskiego. Posiadłość należała do rodu Górskich do roku 1944 roku w którym to Józef Górski- ostatni z rodu został aresztowany przez wojsko radzieckie.
W 1946 roku na terenie posiadłości utworzono PGR. Dwa lata później wybuchł pożar, który przyczynił się do częściowego zniszczenia pałacu. W 1952 roku ukończono prace rekonstrukcji i przebudowy budynku. Zachowano jednak ogólną formę i kształt (plan litery H). Nabudowano jedną kondygnację w środkowej jego części. Pałac otacza rozległy park z piękną, lipową aleją dojazdową.
Obecnie w pałacu znajduje się zespół szkół. Na terenie parku rośnie dorodny dąb, któremu nadano imię „Górski” i ustanowiono pomnikiem przyrody. W parku znajduje się ścieżka dydaktyczna i punkt widokowy na staw (użytek ekologiczny) oraz kościół w Ceranowie.
