Reintrodukcja sokoła wędrownego
W 2003 roku po raz trzeci w Mazowieckim Parku Krajobrazowym dokonano reintrodukcji (ponownego wsiedlenia w środowisko w którym niegdyś występował) jednego z najszybszych lotników wśród ptaków – sokoła wędrownego.
Przedsięwzięcie to realizowane jest w ramach ogólnopolskiego programu restytucji populacji sokoła wędrownego.
Począwszy od lat pięćdziesiątych ub. wieku obserwuje się na obszarze całego światowego areału występowania tego gatunku katastrofalny wręcz spadek liczebności jego populacji.
Głównym powodem zaniku sokołów wędrownych było destrukcyjne działanie środków ochrony roślin z grupy chlorowanych węglowodorów, krążących z obiegiem materii w ekosystemach i kumulujących się w łańcuchach pokarmowych układów biocenotycznych których końcowymi ogniwami są m.in. ptaki drapieżne. W ich organizmach dochodziło do nadmiernego odkładania się substancji toksycznych co powodowało poważne zakłócenia w procesie rozrodczym.
W Mazowieckim Parku Krajobrazowym istnieją odpowiednie warunki siedliskowe dla osiedlania sokołów należących do ekotypu nadrzewnego (gnieżdżącego się na drzewach), który dawniej występował na Niżu Polskim. Poza populacją leśną w naszym kraju trwają też prace nad odtworzeniem populacji zasiedlających góry i miasta. Wsiedlanie sokołów odbywa się tzw. metodą oblotu. Do umieszczonej na drzewie zamkniętej platformy ze sztucznym gniazdem włożone zostały 9 czerwca trzy młode trzytygodniowe pisklęta ( 2 samczyki i samiczka). Przy pomocy specjalnej windy dostarczane im było pożywienie (kurczęta i gołębie).
W dniu 25 czerwca otwarta została platforma i sokoły wyleciały z „gniazda”. Do czasu całkowitego usamodzielnienia się w „gnieździe” będzie wykładany pokarm. Gdy ptaki zaprzestaną z niego korzystać, oznaczać to będzie że zaczęły już same polować.
Pisklęta sokoła wyhodowano w Stacji Badawczej Polskiego Zawiązku Łowieckiego w Czempiniu a zakupione zostały ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie. Łącznie w MPK reintrodukowano już 8 sokołów.
W celu łatwiejszej identyfikacji w terenie sokoły oprócz „zwykłej” obrączki z numerem, posiadają także obrączkę w kolorze zielonym która wskazuje że są ptakami z populacji leśnej, mieszczuchom przydzielono barwę złocistą a góralom czerwoną.
Mimo prowadzenia od kilku lat reintrodukcji w kilku rejonach Polski, leśnej populacji sokoła wędrownego, nie udało się odnaleźć gniazda zajętego (sokoły nie budują gniazd tylko zajmują stare innych ptaków np. kruków, jastrzębi) przez „dziką” parę sokołów wypuszczonych w ramach reintrodukcji a co za tym idzie stwierdzić pomyślnego wyprowadzenia młodych (sukces lęgowy). Być może sytuacja taka jest wywołana silną presją drapieżników, w tym skrzydlatych (jastrząb) i ptaków krukowatych które nękają sokoły.
Dlatego też apelujemy do obserwatorów ptaków, o przesłanie do Zarządu Parków wszelkich informacji o zaobserwowanych sokołach wędrownych.
