Przywracamy różankę w wodach Mazowieckiego Parku Krajobrazowego

Sytuacja różanki w wodach śródlądowych państw Unii Europejskiej jest niezadowalająca w związku z tym została ona umieszczona w Załączniku II Dyrektywy Siedliskowej Unii Europejskiej. Również w Polsce gatunek ten umieszczono w Polskiej Czerwonej Księdze – jako gatunek zagrożony wyginięciem.

 

 

Różanka jest drobną rybą osiągającą około 8-10 cm długości całkowitej. Nie ma znaczenia gospodarczego. Jej sytuacja jest niepewna ze względu na silne uzależnienie od występujących w środowisku małży, które są im niezbędne do rozrodu. Wraz z wszelkiego rodzaju zaburzeniami związanymi z warunkami fizyko chemicznymi wód powierzchniowych na wielu stanowiskach w Polsce i innych krajach europejskich małże z rodziny skójkowatych wyginęły. Zanik małży bezpośrednio wpłynął na zanik pogłowia różanki-składającej ikrę do systemu oddechowego tych mięczaków.

    

Młode różanki w akwarium                                              

 

Różanki przed wypuszczeniem

Od kwietnia do lipca prowadzono prace związane z wyborem pierwszego stanowiska do zarybienia. W początkowej fazie koncentrowano się na drobnych śródpolnych stanowiskach położonych na terenach otwartych „Bagna Całowanie”. Następnie analizie poddano zbiorniki zlokalizowane w okolicy Celestynowa. Równolegle od wczesnej wiosny skompletowano stado podstawowe tarlaków. Prace te prowadzono w warunkach laboratoryjnych SGGW. Dorosłe ryby były selekcjonowane na tzw. komplety rozrodcze w układzie jednej pary. W laboratorium SGGW przetrzymywanie tarlaków i wstępny podchów młodych prowadzono w korytach wylęgowo-podchowowych, a indywidualny rozród par prowadzono w systemie akwaryjnym. Tak długie utrzymywanie tarlaków było związane z porcjowym składaniem ikry, czyli przystępowanie do rozrodu w kilku rzutach w ciągu jednego sezonu rozrodczego. W każdym z akwariów z tarlakami umieszczano małżę – skójkę malarską, której obecność stymulowała ryby do rozrodu. Po odchowaniu osobników młodocianych, przystąpiono do wypuszczania ryb, wykonano je w 3 punktach zbiornika. Wypuszczanie młodych ryb wykonywano poprzez przelanie ich do kuwet i delikatne wprowadzanie ich do nowego siedliska. Łącznie wypuszczono około 350 osobników. Ponadto zasiedlono sztuczny zbiornik pokazowy przy siedzibie Parku, wypuszczono do niego 40 osobników w tym 10 tarlaków. Te 10 osobników będzie prowokowane do rozrodu w 2014 roku, tym samym basen spełni funkcję nie tylko dydaktyczno-poznawczą, ale również będzie miejscem „ produkcji” narybku. Młode osobniki będę mogły w niedalekiej przyszłości zasilać inne, wytypowane w ramach tematu zbiorniki na terenie MPK.

 

Wypuszczamy do natury

 

i do „basenu” przy siedzibie MZPK

 

Opiekę merytoryczną nad projektem sprawował dr Witold Strużyński, który realizuje na Wydziale Nauk o Zwierzętach, w Zakładzie Zoologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie część naukowo badawczą programu czynnej ochrony różanki. Całość zadania została wykonana dzięki wsparciu finansowemu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie.

 

„Odtwarzanie pogłowia różanki (Rhodeus sericeus) w wodach Mazowieckiego Parku Krajobrazowego im. Cz. Łaszka została dofinansowana przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie w formie dotacji w kwocie 5 500,00 zł.