Gady i płazy Chojnowskiego PK

Na terenie Chojnowskiego Parku Krajobrazowego stwierdzono występowanie czterech gatunków gadów i 12 gatunków płazów. Populacja płazów występujące w Parku jest dość dobrze poznana dzięki prowadzonej inwentaryzacji i „Akcji Żaba”.

Gromadę płazów dzieli się na trzy rzędy: płazy bezogonowe, ogoniaste i beznogie. Na terenie Polski występują przedstawiciele dwóch pierwszych grup. Płazy w swoim rozwoju przechodzą stadium larwy, która związana jest ze środowiskiem wodnym. Dorosłe osobniki gromadzą się na wiosnę w zbiornikach wodnych w celu odbycia godów. Gody płazów bezogonowych można łatwo zaobserwować, gdyż zwierzęta te wydają w tym okresie charakterystyczne dla gatunku głosy godowe. Podczas lata larwy przeobrażają się, a na jesieni odbywają wędrówki do miejsc zimowania.

Żaby brunatne i zielone

Występujące na terenie Polski żaby dzieli się na dwie grupy: żaby brunatne i żaby zielone. Te dwie grupy różnią się wyglądem: żaby brunatne mają brązowy kolor ciała, natomiast zielone najczęściej intensywnie zielony. U żab brunatnych występuje tzw. plama skroniowa ciągnąca się od oka do brzegu otworu gębowego płaza. Żaby brunatne odbywają gody wczesną wiosną (marzec lub kwiecień), a następnie opuszczają zbiornik i spędzają resztę lata na lądzie. Żaby zielone po odbyciu godów (maj i czerwiec) pozostają do jesieni w zbiornikach wodnych.

Żaba trawna i moczarowa

Żaba trawna przystępuje do godów wcześniej niż żaba moczarowa. Płaz ten ma szeroki, tępo zakończony pysk, w przeciwieństwie do żaby moczarowej której pysk jest bardziej zaostrzony. Cechą po której można najłatwiej rozróżnić dwa gatunki jest wielkość modzela, czyli zgrubienia znajdującego się na podesz-wie tylnej kończyny. U żaby trawnej  jest on  niski i mały, u żaby moczarowej zdecydowanie większy. Samce obu gatunków podczas godów przybierają niebieskie zabarwienie ciała. W przypadku żaby moczarowej kolor jest dużo bardziej intensywny.

Żaba jeziorkowa, śmieszka i wodna

Żaba jeziorkowa jest najmniejszą z występujących w Polsce żab. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest przybieranie w okresie godów żółtawego zabarwienia ciała. Największym polskim gatunkiem żaby jest żaba śmieszka. Łatwo odróżnić jej głos godowy, od głosów pozostałych żab, gdyż przypomina on śmiech. Żaba wodna jest płodnym mieszańcem który powstał w wyniku rozmnażania się ze sobą pozostałych dwóch gatunków żab zielonych.

Prawidłowe rozróżnienie poszczególnych gatunków żab zielonych jest bardzo trudne, a niekiedy nawet niemożliwe. Żaby jeziorkowe poza niewielkim rozmiarem ciała wyróżniają krótkie tyle odnóża oraz duży modzel piętowy. Żaby śmieszki mają długie tylne nogi, a przy tym niewielki modzel piętowy. Mają też często ciemne, oliwkowozielone ubarwienie ciała. Żaba wodna ma wygląd pośredni pomiędzy tymi dwoma gatunkami. Nogi żaby wodnej są dłuższe niż u jeziorkowej, a krótsze niż u śmieszki, co można zauważyć po tym że przy zgiętej w kolanie kończynie pięty stykają się. U żaby jeziorkowej pięty nie stykają się, a u śmieszki nachodzą na siebie.

Ropuchy

Na terenie Mazowsza występują trzy gatunki ropuch. Ropucha szara, zielona oraz paskówka. Podczas „Akcji Żaba” rokrocznie ratowane jest wiele osobników ropuchy szarej.

Ropuchy szare przystępują do godów równie wcześnie jak żaby brunatne. Płaza tego łatwo rozróżnić po szaro-brudnatnym kolorze ciała, skórze pokrytej brodawkami oraz poziomych źrenicach. Skóra ropuchy wytwarza substancje drażniące błony śluzowe, dlatego po kontakcie z ropuchą należy dokładnie umyć ręce.

Kumak nizinny

Kumak nizinny przypomina z wyglądu małą ropuchę. Ma ciemno-brązowy kolor ciała, a jego skóra pokryta jest brodawkami. Na brzuchu ma drobne pomarańczowe plamy, a jego źrenica ma charakterystyczny sercowaty kształt.

Grzebiuszka ziemna

Grzebiuszka ziemna jest płazem który prowadzi bardzo skryty tryb życia. Zaniepokojona szybko zakopuje się w piaszczystym podłożu. Pomimo, że jest to niewielki płaz jego kijanki są bardzo duże i drapieżne. Grzebiuszkę łatwo poznać po pionowej źrenicy, sprawiającej, że jej oko przypomina oko węża.

Rzekotka drzewna

Rzekotka drzewna posiada umiejętność wspinania się po drzewach, co umożliwiają jej przylgi umieszczone na końcach palców. Jej ciało ma zielony kolor, może jednak przybierać różne odcienie brązu. Charakterystyczną cechą rzekotek jest ich donośny głos godowy, który słychać z dużych odległości.

Traszka zwyczajna

 

Traszka grzebieniasta