Stanowiskami dokumentacyjnymi są niewyodrębniające się na powierzchni lub możliwe do wyodrębnienia, ważne pod względem naukowym i dydaktycznym, miejsca występowania formacji geologicznych, nagromadzeń skamieniałości lub tworów mineralnych, jaskinie lub schroniska podskalne wraz z namuliskami oraz fragmenty eksploatowanych lub nieczynnych wyrobisk powierzchniowych i podziemnych.
Na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego nie zostały formalnie zatwierdzone s
Na terenie dworu znajduje się wspomniane muzeum z oficyną, a także otaczający je park z dużym zarybionym stawem, z wysepką i pomostem o łącznej powierzchni około 7 ha. Cały kompleks zabytkowy znajduje się w otulinie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego.
Wspomnieć należy, że historycznie dawniej miejscowość Dąbrowa nosiła nazwę Duplewice. Pierwsze jej wzmianki pojawiły się w dokumentach już w XV w, kiedy to właścicielami tej wsi była rodzina Grotów. W 1827 r. jak wskazują materiały archiwalne z zasobu muzeum, Duplewice były wsią, osadą i folwarkiem należącym do Ludwika i Natalii Bispingów Kickich z pobliskiego Łysowa. Mieszkało tutaj 200 mieszkańców i istniały 22 domy. W latach 1837 – 1909 właścicielami Duplewic byli Dobrzyńscy, którzy to w 1850 r. wznieśli murowany dwór w obecnej Dąbrowie, a następnie dwa lata później dobudowali obok murowaną oficynę.
W latach 1909 – 1911 właścicielem Duplewic był Paweł Bujalski, a ostatnim był pochodzenia niemieckiego Ignacy Fonberg (1911 r. – 1944 r.). Tuż przed II wojną światową majątek I. Fonberga wynosił około 500 ha. W okresie II wojny światowej majątek ten był schronieniem dla ukrywających się Żydów, a głównym miejscem ukrywania był ówczesny spichlerz. Dwór jak i pobliskie tereny zostały wyzwolone spod okupacji niemieckiej w lipcu 1944 r. przez Armię Czerwoną, która utworzyła we dworze swój sztab na linii frontu. Po wojnie, gdy ogłoszono reformę rolną cały majątek Fonberga podzielono między chłopów i Skarb Państwa.
Istnieją dwie wersje powstania nazwy Dąbrowa. Pierwsza wskazuje na Jana Dąbrowskiego, nauczyciela i inicjatora zmiany nazwy, który w 1927 r. w podróży do wsi Czaple, gdzie miał być nauczycielem w szkole, dowiedział się o Duplewicach. Druga zaś najbardziej prawdopodobna łączy się z lokalnymi opowieściami o kontaktach z pobliskim ówczesnym majątkiem w Korczewie, do którego należące dębowe lasy znajdowały się w okolicy Dąbrowy. I to ten fakt mógł przesądzić o dzisiejszej nazwie, która oficjalnie została nadana w 1930 roku.
W latach 1946 – 2001 we dworze w Dąbrowie istniała szkoła powszechna.
W 2010 r. władze gminy Przesmyki w drodze darowizny przekazały dwór w Dąbrowie na rzecz województwa mazowieckiego z przeznaczeniem na działalność kulturalną i historyczną Muzeum Regionalnego w Siedlcach, po czym rozpoczęto prace rewitalizacyjne.
Remont budynków (dworu i oficyny) trwał 4 lata, aż w końcu 1 października 2015 r. otwarto Muzeum Ziemiaństwa w Dąbrowie, które stało się trzecim oddziałem Muzeum Regionalnego w Siedlcach, po istniejących już: Muzeum Pożarnictwa w Kotuniu oraz Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince.
Obecnie na terenie dworku znajdują się: kancelaria dworska, pokój pani domu, sypialnie, salon, jadalnia, kuchnia czy też łazienki oraz pokoje noclegowe dla turystów. W oficynie zaś znajdują się pomieszczenia administracyjne i sala konferencyjna. W parku mieści się także spichlerz, pasieka, gołębnik, wędzarnia, ogród warzywny i wieloletni sad.
Dworek wraz z parkiem jest dostępny dla zwiedzających oraz jest wspaniałą bazą noclegową dla przyjeżdżających turystów.
Historię Muzeum Ziemiaństwa w Dąbrowie oraz ofertę turystyczną można w szczegółach zapoznać się pod linkiem:
Źródło: materiały archiwalne z zasobu Muzeum Ziemiaństwa w Dąbrowie.
Oświadczenie_zgoda_nauczyciela - Konkurs fotograficzny.docx (8 Pobrań)Oświadczenie_zgoda_rodzica - Konkurs fotograficzny.docx (8 Pobrań)Plakat.jpg (4 Pobrań)){kind=link}