Pierwsze oznaki wiosny w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym
Na półkuli północnej równonoc wiosenna (marcowa) to moment, w którym Ziemia przekracza szczególny punkt na swojej orbicie jest noc z 20 na 21 marca (1 dzień wiosny). Promienie słoneczne padają prostopadle na równik i od tej pory przez pół roku półkula północna będzie bardziej oświetlona przez słońce niż południowa. Równonoc marcowa była w historii ludzkości ważnym wydarzeniem astronomicznym, gdyż w wielu państwach starożytnych (do czasu reformy kalendarza rzymskiego w 45 roku p.n.e) była początkiem roku (miesiąca Martius).
Marzec to też czas budzenia się przyrody z zimowego letargu. Wraz ze stopniowym wzrostem temperatury i ubywaniem zalegającej warstwy śniegu pojawia się coraz więcej oznak przedwiośnia. Wędrując w pogodny dzień z aparatem możemy utrwalić budzącą się nadbużańską przyrodę. Spod białej pokrywy śniegu wyłaniają się poduszki mchów i porosty. Na gałęziach drzew nabrzmiewają pąki kwiatowe i liściowe. Zakwitają krzewy leszczyny, wawrzynka wilczełyko, kwitną wierzby i olsze czarne.
W tym roku ze względu na mniejsze opady śniegu można zaobserwować wcześniej niż rok temu pierwsze oznaki wiosny: bluszcz pospolity jako przedstawiciel roślin zimozielonych, paprotkę zwyczajną, widłaki. W strumykach płynie woda roztopowa, a bobry rozpoczynają swoją działalność melioracyjną.







