Łąki z kwitnącymi storczykami w Nadbużańskim Parku Krajobrazowym

Urozmaicona rzeźba terenu Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego  wpływa na niezwykłe zróżnicowanie siedlisk – od bagiennych po skrajnie suche. Na terenie parku występuje około 161 zbiorowisk roślinnych.

Większość terenów leśnych to bory sosnowe, ale szczególnie cenne są dobrze zachowane lasy łęgowe; płaty łęgów wierzbowo-topolowych o powierzchniach do 40 ha, łęgów wiązowo-jesionowych – do 100 ha. Kontrastowość siedlisk jest wyraźna. Obok torfowisk występują tu piaszczyste wydmy, a żyzne i podmokłe lasy łęgowe graniczą z suchymi borami. Wśród nasłonecznionych łąk i muraw kserotermicznych rozsiane oczka wodne i starorzecza, stanowiące specyficzne oazy bioróżnorodności.

Flora roślin wyższych Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego liczy 1027 gatunków. Stanowi to około 42 % flory Polski. Jest to jednocześnie około         86 % flory Polskiego Niżu.

Jednym z najcenniejszych  zbiorowisk roślinnych są żyzne łąki zmiennowilgotne obfitujące w kwitnące gatunki storczyków potocznie nazwane  jako „łąki storczykowe”. Wśród nich rośnie storczyk o nazwie kukułka szerokolistna.

Wszystkie gatunki tego rodzaju występujące w Polsce objęte są  ochroną gatunkową (ścisłą i częściową). Ze względu na zagrożenie wyginięciem krajowe gatunki storczyków wpisane są do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin oraz Polskiej Czerwonej Listy Roślin.

Ponadto na przełomie maja i czerwca wędrując po otwartych terenach Parku możemy spotkać bodziszka czerwonego, goździka piaskowego, sasankę łąkową.